1. Motywy wyroku mają przekonywać o słuszności rozstrzygnięcia, wyrabiać świadomość prawną, wychowywać, wskazywać na to, iż sądy faktycznie nie tylko zajmują się kontrolą legalności, ale przede wszystkim sprawują wymiar sprawiedliwości, dbają o przestrzeganie praworządności, podnoszą zaufanie do Państwa i jego organów.
2. Uzasadnienie jest przekonywające tylko wtedy, gdy argumenty w nim powołane są trafne /celnie użyte/ a nie wówczas, gdy jest ich mnogość. Nadmierna liczba argumentów może powodować wrażenie, że sąd sam nie jest przekonany co do słuszności własnego rozstrzygnięcia.
3. Motywy wyroku muszą być jasne i zwięzłe a zarazem przekonywające, mające stanowić konsekwentną i logiczną całość, nie mogą zawierać zwrotów niejasnych, niezrozumiałych dla stron postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Spółdzielni Mieszkaniowej "Ł." w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 stycznia 2005 r. II SA/Lu 865/04 w sprawie ze skargi Joanny i Zbigniewa B. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie z dnia 14 października 2004 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia wykonania nałożonych obowiązków - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Lublinie.
Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2005 r. II SA/Lu 865/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie po rozpoznaniu skargi Joanny i Zbigniewa B. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w L. z dnia 14 października 2004 r. (...) utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego Miasta L. z dnia 4 sierpnia 2004 r. o stwierdzeniu wykonania przez Spółdzielnię Mieszkaniową "Ł." w L. obowiązku nałożonego ostateczną decyzją tego organu z dnia 24 marca 2003 r. dostarczenia opracowanej przez uprawnioną osobę dokumentacji technicznej oraz dokonanie przewidzianych tą dokumentacją robót budowlanych w określonym terminie - uchylił zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu powyższego wyroku podano, że na decyzję uznającą spełnienie nałożonych wcześniejszą decyzją organu nadzoru budowlanego skargę wnieśli Joanna i Zbigniew B. zarzucając nieprawidłowość podejmowanych przez organ czynności kontrolnych oraz dokonaną w sprawie ocenę w sytuacji, gdy roboty mające na celu doprowadzenie obiektu do stanu zgodnego z prawem nie zostały w pełni wykonane, skoro w miejsce mających być zamontowane dźwigów dla niepełnosprawnych został zamontowany tylko jeden dźwig przy klatce schodowej nr 2 z pominięciem dwóch pozostałych klatek schodowych oraz usytuowanie skrajnego miejsca parkingowego w odległości 2,64m od granicy nieruchomości skarżących, akcentując zwłaszcza naruszenie przepisów dotyczących usytuowania obiektu względem granicy i jego wysokości, niezrealizowania części garaży, wybudowanie większej liczby mieszkań, wykonania dodatkowego wejścia w części frontowej budynku, zaadaptowania części pomieszczeń na lokal użytkowy, nie zapewnienie wymaganej liczby miejsc parkingowych, samowolne użytkowanie całego obiektu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uznał, że organy nadzoru budowlanego nie zbadały istotnych dla sprawy okoliczności stosownie do art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa. Dodatkowo zauważył, że dokonano w sprawie błędnej interpretacji par. 16 rozporządzenia z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki w aspekcie zapewnienia warunków dla niepełnosprawnych.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła Spółdzielnia Mieszkaniowa "Ł." w L. reprezentowana przez adwokata Dariusza P. zarzucając:
1/ naruszenie przepisów postępowania - art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, zwanej dalej "ustawą procesową", przez uwzględnienie skargi pomimo iż postępowanie administracyjne przeprowadzone przez organy nadzoru budowlanego nie było dotknięte wadą określoną w tym przepisie a zwłaszcza przyjęcie przez Sąd I instancji, iż organy nadzoru budowlanego powinny były zbadać dokumentację techniczną przedłożoną przez inwestora w znacznie szerszym zakresie niż to wynika z uzasadnienia uchylonych decyzji, skoro zakres badania dokumentacji był określony decyzją wcześniejszą oraz zakresem przeróbek określonych w nakazanej dokumentacji; błędne przyjęcie, że organy przy podejmowaniu decyzji pominęły wcześniejsze rozstrzygnięcia, a w tym sądu administracyjnego; zbędne zalecenie wyjaśnienia kwestii terminu wykonania nałożonego decyzją obowiązku, pomimo jednoznacznego wskazania w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, iż dokumentacja została złożona w zakreślonym terminie,