2/ naruszenie prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie przepisu par. 16 rozporządzenia z dnia 14 grudnia 1994 r., gdyż przepis ten dotyczy utwardzonych dojść do budynku mieszkalnego, to jest elementu, który nie był wskazywany jako konieczny do przeróbek w decyzji z dnia 24 marca 2003 r.
Odpowiedź na skargę kasacyjną wnieśli Joanna i Zbigniew B. wnosząc o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał:
Skarga kasacyjna została oparta na usprawiedliwionej podstawie prawnej.
Podstawę skargi kasacyjnej stanowił zarzut naruszenia przepisu art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy procesowej wobec niesłusznego uchylenia zaskarżonej decyzji. Strona prezentuje pogląd, że zarówno postępowanie administracyjne zakończone zaskarżoną decyzją jak i sama decyzja nie jest dotknięte wadami uzasadniającymi takie rozstrzygnięcie. Przede wszystkim wadliwe Sąd I instancji uznał, że organy nadzoru budowlanego powinny zbadać dokumentację techniczną przedłożoną przez inwestora w znacznie szerszym zakresie, niż tego dokonały, podczas gdy kwestia zakresu dokumentacji i przeróbek wiązała się z wcześniejszą decyzją, która poddana już była ocenie sądu administracyjnego co do jej zgodności z prawem. Treść zarzutów skargi kasacyjnej jak i uzasadnienia tej skargi wskazuje na to, że rozstrzygnięcie zaskarżonego wyroku jest przez stronę traktowane jako nieprawidłowe zwłaszcza ze względu na niejasne i nie wyczerpujące uzasadnienie tego wyroku /np. brak wskazania w jakim zakresie pominięto wcześniejsze rozstrzygnięcia sądu administracyjnego/, wskazanie natomiast przez Sąd w uzasadnieniu takich okoliczności, które w ogóle w sprawie nie wystąpiły /por. dojścia do budynku dla niepełnosprawnych/.
Mając na uwadze zarzuty skargi kasacyjnej, które w pierwszym rzędzie dotyczą tego, że zamiast oddalić skargę Joanny i Zbigniewa B Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie skargę tę uwzględnił uchylając decyzje organów I i II instancji nadzoru budowlanego orzekających w sprawie, nie wskazując jednocześnie w uzasadnieniu wyroku motywów, dla których takie właśnie w sprawie zapadło rozstrzygnięcie, nadto już po wydaniu przez tenże Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w dniu 11 maja 2004 r. II SA/Lu 503/03 wyroku oddalającego skargę Joanny i Zbigniewa B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w L. w przedmiocie nakazania przedłożenia określonych dokumentów. Oddalona tym wyrokiem decyzja rozstrzygała o nałożeniu na inwestora na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego obowiązku "dostarczenia opracowanej przez uprawnioną osobę dokumentacji technicznej" i jednocześnie o "dokonaniu przewidzianych dokumentacją przeróbek". Oznaczało to, że inwestor miał obowiązek zlecić projektantowi opracowanie wymaganej ustawą - Prawem budowlanym dokumentacji budowlanej a także, bez uprzedniej oceny tej dokumentacji przez właściwy organ administracji budowlanej - dokonać przewidzianych tą dokumentacją przeróbek. Decyzja ta pozostawała poza kontrolą Sądu w niniejszej sprawie, bowiem jak to wskazano wyżej, skargę Joanny i Zbigniewa B. na tę decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił wyrokiem z dnia 11 maja 2004 r. II SA/Lu 503/03. Godzi się jedynie zauważyć, że w uzasadnieniu tego wyroku Sąd wskazał, że prawidłowo został w tej sprawie zastosowany art. 51 Prawa budowlanego jak też zostały zachowane w sprawie przepisy proceduralne. Tytułem pouczenia w uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż "Konsekwencją wykonania nałożonego obowiązku po odpowiedniej ocenie złożonych dokumentów będzie możliwość ubiegania się przez inwestora o udzielenie pozwolenia na użytkowanie obiektu. W ramach tej oceny organ nadzoru budowlanego rozważy niewątpliwie także kwestię wpływu usytuowania budynku inwestora na naruszenie interesu skarżących jako właścicieli działki sąsiedniej (...)".