Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Gorczycka - Muszyńska ( spr. ), Sędziowie NSA Wojciech Chróścielewski, Andrzej Gliniecki, Protokolant Krzysztof Tkacz, po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2006 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Zakładu Karnego w N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 9 lutego 2005 r. sygn. akt SA/Sz 1038/03 w sprawie ze skargi Zakładu Karnego w N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] kwietnia 2003 Nr [...] w przedmiocie opłaty za korzystanie ze środowiska 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuję sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie na rzecz Zakładu Karnego w N. kwotę 520 ( pięćset dwadzieścia ) PLN tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 9 lutego 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Zakładu Karnego w N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] kwietnia 2003 r. uchylającego w całości decyzję organu I instancji ustalającą na kwotę 22.456,73 zł opłatę należną za pobór wody przez skarżącego z ujęcia znajdującego się na terenie Zakładu w N. przy ul. Z. oraz z ujęcia na terenie Oddziału tego Zakładu - w P. w III kwartale 2002 r. i rozstrzygając sprawę co do istoty - ustalił wysokość niewniesionej opłaty podwyższonej za pobór wody z tych ujęć w III kwartale 2002 r. na kwotę 22.662 zł uzasadniając zastosowanie podwyższonej opłaty tym, że w omawianym okresie skarżący nie posiadał ważnego pozwolenia wodnoprawnego.
W motywach wyroku oddalającego skargę na tę decyzję, odnosząc się do zarzutu wydania decyzji przez organ odwoławczy z naruszeniem art. 139 kpa Sąd I instancji wskazał, że w okolicznościach sprawy niniejszej zarzut ten nie jest trafny. W sprawie bowiem zaistniała sytuacja, przewidziana w art. 139 kpa uzasadniająca odstąpienie od zasady zakazu zmiany decyzji na niekorzyść strony odwołującej się. Organ I instancji ustalił bowiem opłatę w sposób nie przewidziany w obowiązujących przepisach.
Obliczenie tej opłaty w sposób zastosowany przez organ I instancji, tj. poprzez ustalenie należnej za III kwartał 2002 r. opłaty podstawowej (3.777 zł) i powiększenie tej kwoty o opłatę podwyższoną o 500% (18.679,73 zł) jest oczywiście niezgodne z art. art. 275, 284 ust. 1, 276 ust. 1 i 288 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 ze zm.). Przepisy te przewidują tylko jeden rodzaj opłaty za korzystanie z wód bez ważnego pozwolenia wodnoprawnego, tj. opłatę podwyższoną. Prawidłowe ustalenie rodzaju i wysokości opłaty ma zasadnicze znaczenie w sprawie z uwagi na to, że do ponoszenia opłat podstawowych przewidziany w art. 284 pow. ustawy mają zastosowanie przepisy Ordynacji podatkowej (zgodnie z art. 284 ust. 1 tej ustawy), natomiast przepisy Ordynacji nie mają zastosowania do opłat podwyższonych, o którym mowa w art. 276 ustawy i do których stosuje się wyłącznie ustawę Prawo ochrony środowiska. Z tych względów sposób obliczenia przez organ I instancji należnej opłaty prawidłowo organ odwoławczy uznał za dokonany z rażącym naruszeniem prawa, co w konsekwencji uprawniało organ ten do uchylenia decyzji organu I instancji i wydania decyzji ustalającej opłatę podwyższoną, która okazała się wyższa, niż ustalona przez organ I instancji.
Z wyroku Sądu I instancji i z akt sprawy wynika, że Zakład Karny w N. posiadał pozwolenie wodnoprawne wydane przez Wojewodę Szczecińskiego w dniu 1 lipca 1992 r. na pobór wody z ujęcia znajdującego się na terenie tego Zakładu przy ul. Z. w N. Posiadał także pozwolenie wodnoprawne wydane w tej samej dacie i przez ten sam organ na pobór wody z ujęcia istniejącego na terenie Oddziału w P. W obydwu tych pozwoleniach ustalono termin ich ważności na 10 lat, licząc od daty podpisania tych decyzji. Termin ważności tych pozwoleń upływał więc z dniem 1 lipca 2002 r.