Stowarzyszenie [...] wniosło skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarżonej decyzji zarzuciło naruszenie: art. 142 k.p.a. poprzez przeprowadzenie badania przesłanek wydania postanowienia o dopuszczeniu Stowarzyszenia do udziału w postępowaniu na prawach strony w sytuacji, gdy postanowienie to nie zostało zaskarżone w odwołaniu od decyzji; art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a. poprzez jego zastosowanie i umorzenie postępowania odwoławczego w sytuacji, gdy Stowarzyszenie zostało prawidłowo dopuszczone do udziału w postępowaniu na prawach strony przez organ I instancji; art. 31 k.p.a. poprzez uznanie, że cele statutowe Stowarzyszenia oraz interes społeczny nie przemawiają za dopuszczeniem Stowarzyszenia do udziału w postępowaniu na prawach strony; art. 6 k.p.a. poprzez oparcie rozstrzygnięcia o argumentację przytoczoną z uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który jest nieprawomocny i od którego złożona została skarga kasacyjna.
Wobec przedstawionych zarzutów Stowarzyszenie wniosło o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta m. st. Warszawy z dnia [...] grudnia 2007 o warunkach zabudowy dla inwestycji przy ul. [...] w Warszawie. Zdaniem skarżącego Stowarzyszenia wydanie decyzji o umorzeniu postępowania odwoławczego, według poglądów utrwalonych w doktrynie i orzecznictwie może nastąpić gdy strona cofnie odwołanie i nie pozostają do rozpoznania odwołania innych stron postępowania, lub gdy odwołujący się nie jest stroną w rozumieniu art. 28 k.p.a. Organizacja społeczna w przedmiotowej sprawie nie wywodziła jednak swojego przymiotu strony z przepisu art. 28 k.p.a. Została ona dopuszczona do udziału na prawach strony w postępowaniu administracyjnym na podstawie art. 31 k.p.a., mocą postanowienia organu administracji. Na postanowienie to nie służy zażalenie. Można je zaskarżyć jedynie w odwołaniu od decyzji na podstawie art. 142 k.p.a., a zatem strona wnosząca odwołanie musiałaby wskazać jednocześnie na wadliwości postanowienia o dopuszczeniu organizacji społecznej.
W przedmiotowej sprawie postanowienie o dopuszczeniu organizacji społecznej nie zostało zaskarżone. Pismo inwestora z dnia [...] kwietnia 2008r. nie może być traktowane jako odwołanie od decyzji, gdyż wniesione zostało po upływie ustawowego terminu, jak również nie zawierało wniosku o przywrócenie tego terminu. Pismo to należy zatem traktować wyłącznie jako stanowisko strony w toku postępowania odwoławczego. Zdaniem Stowarzyszenia nawet gdyby przyjąć, iż postanowienie o dopuszczeniu Stowarzyszenia zostałoby zaskarżone, a organ odwoławczy doszedłby do przekonania, że dopuszczenie to było niezasadne, powinien on był uchylić decyzję kończącą postępowanie w I instancji, w tym przypadku decyzję Prezydenta m. st. Warszawy o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z powodu naruszenia przez organ I instancji przepisów k.p.a. w toku postępowania. Wybrana przez Kolegium forma proceduralna wyrażenia swojego, niesłusznego w ocenie skarżącego Stowarzyszenia, poglądu była więc całkowicie chybiona. Ponadto Stowarzyszenie podkreśliło, iż cytowany przez inwestora oraz Samorządowe Kolegium Odwoławcze wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jest nieprawomocny. Została od niego wniesiona skarga kasacyjna. Strona skarżąca podniosła, iż uzupełniono także Statut w zakresie celów organizacji. Podkreślono, iż wskazane wyżej osoby nie prowadzą obecnie żadnej działalności konkurencyjnej wobec inwestora. Nie prowadziły jej także w dniu złożenia przez Stowarzyszenie wniosku o dopuszczenie do udziału na prawach stron w przedmiotowej sprawie i później. Fakt umieszczenia w rejestrowym zakresie działalności spółki, pośród kilkunastu innych przedmiotów działalności, również branży budownictwa, nie stanowi dowodu, że spółka ta prowadzi lub prowadziła kiedykolwiek działalność w tym zakresie. Tylko wykazanie faktu realnego prowadzenia działalności konkurencyjnej, mógłby stanowić ewentualną podstawę do rozważań w tym zakresie. Twierdzenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego odnośnie działalności konkurencyjnej wobec inwestora, prowadzonej rzekomo przez członków zarządu Stowarzyszenia są więc gołosłowne. Kolegium w żaden sposób nie wykazało, że osoby te prowadzą taką działalność.