Skarga kasacyjna na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Dnia 15 stycznia 2020 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędziowie: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) sędzia del. WSA Mirosław Gdesz Protokolant: asystent sędziego Tomasz Bogdan Godlewski po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2020 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 546/17 w sprawie ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. zasądza solidarnie od [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/9

Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 546/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz [...] sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (zwane dalej "Spółkami") na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2016 r. znak [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, uchylił zaskarżoną decyzję oraz orzekł o kosztach postępowania.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie sprawy:

Decyzją z dnia [...] czerwca 2016 r. znak [...], na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.), zwanej dalej "k.p.a.", Wojewoda Pomorski umorzył postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty S. z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej [...] sp. z o.o. pozwolenia na budowę elektrowni wiatrowej nr [...] wraz z infrastrukturą techniczną na działce nr ewid. [...] w miejscowości P., gm. U., przeniesionej decyzją Starosty S. z dnia [...] stycznia 2013 r. na [...] sp. z o.o., sprostowanej postanowieniem Starosty S. z dnia [...] lutego 2014 r.

Przyczyną umorzenia postępowania było ustalenie przez organ, że wnoszącym wniosek o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Starosty S. nie przysługuje przymiot strony. H.B. i A.N. (zwani dalej "wnioskodawcami") na żadnym etapie postępowania nie wykazali interesu prawnego w postępowaniu dotyczącym spornego pozwolenia na budowę.

Odwołanie od powyższej decyzji umarzającej postępowanie złożyli wnioskodawcy.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu organ odwoławczy zacytował przepisy art. 28 k.p.a. oraz art. 3 pkt 20 ustawy Prawo budowlane, a następnie wyjaśnił, że przedmiotowe przedsięwzięcie obejmuje swym zakresem budowę elektrowni wiatrowej wraz z infrastrukturą techniczną; maszt usytuowany jest na działce nr ewid [...]. Wnioskodawcy nie brali udziału w postępowaniu zakończonym kwestionowaną decyzją o pozwoleniu na budowę. W postępowaniu odwoławczym wnioskodawcy podnieśli, że są właścicielami konkretnie wskazanych działek i z tego faktu wywodzą swój interes prawny.

Dalej organ odwoławczy podniósł, że z projektu budowlanego wynika, iż całkowita wysokość elektrowni wiatrowej wynosi 148 m, natomiast promień równy połowie średnicy wirnika wraz z łopatami wynosi 46,5 m. Działki zlokalizowane w odległości mniejszej niż 1480 m od okręgu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz.U. z 2016 r., poz. 961) mogą w związku z ww. przepisem podlegać ograniczeniom w zagospodarowaniu. Zaś z analizy planu zagospodarowania terenu wynika, że żadna z działek należących do H.B. nie leży w odległości mniejszej niż 1480 m od przedmiotowej elektrowni (najbliższa leży w oddaleniu o 2700m), zaś działki należące do A.N. o nr [...] leżą od w odległości mniejszej niż 1480 m. Tym samym, w ocenie organu, A.N. ma interes prawny w kwestionowaniu decyzji o pozwoleniu na budowę przedmiotowej inwestycji. Przymiot strony nie przysługuje jednakże H.B.

Strona 1/9