Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędziowie Sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.) Sędzia del. WSA Paweł Groński Protokolant asystent sędziego Tomasz Bogdan Godlewski po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wójta Gminy [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 1445/16 w sprawie ze skargi Wójta Gminy [...] na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] kwietnia 2016 r. numer [...] w przedmiocie wymierzenia kary administracyjnej za wydanie decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego z naruszeniem terminu oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 23 września 2016r., sygn. akt IV SA/Wa 1445/16, oddalił skargę Wójta Gminy D. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] kwietnia 2016r. numer [...] w przedmiocie wymierzenia kary administracyjnej za wydanie decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego z naruszeniem terminu.
Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
W dniu 2 grudnia 2010r. Wójt Gminy D., po rozpatrzeniu wniosku E. S.A. Oddział w [...], Rejon Dystrybucji [...], wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na budowie linii kablowej nN-0,4 kV i złączy kablowych w obrębie [...].
Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] października 2014 r. nałożył na Wójta Gminy D. karę pieniężną w wysokości 11.000 zł za wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji przedmiotowej inwestycji celu publicznego z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199, ze zm., dalej: u.p.z.p.).. Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2016r. Minister Infrastruktury i Budownictwa - po rozpatrzeniu zażalenia Wójta Gminy D. - utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy. Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie Minister wskazał, że zgodnie z art. 51 ust. 2 u.p.z.p., w przypadku niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa. Tak określony termin stanowi gwarancję ochrony praw inwestora do rozpatrzenia wniosku w rozsądnym terminie, a więc bez zwłoki. W tej sytuacji organ wyższego stopnia pozbawiony został możliwości swobodnego i uznaniowego decydowania o wymierzeniu kary pieniężnej. Organ ten, po ustaleniu liczby dni przekroczenia wskazanego terminu, ma obowiązek wymierzenia kary w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Brzmienie art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie daje podstaw do uznaniowości. Wymierzenie kary jest obligatoryjne. Jedynie wykazanie, że opóźnienie powstało z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu powoduje, że kara pieniężna za okres, w którym to usprawiedliwione opóźnienie powstało, nie będzie wymierzona. Wojewoda ustalił, że postępowanie prowadzone przez skarżącego toczyło się przez 125 dni. Po odliczeniu od okresu trwania postępowania, tj. od 125 dni, ustawowych 65 dni, 12 dni związanych z uzupełnieniem wniosku przez inwestora (od dnia 18 września 2010r. do dnia 30 września 2010r.) oraz 26 dni przeznaczonych na uzgodnienie projektu decyzji (liczonych od dnia 4 listopada 2010r. do dnia 29 listopada 2010 r.), Wojewoda orzekł, że decyzja lokalizacyjna została wydana z 22-dniową zwłoką. W ocenie Ministra, Wojewoda błędnie ustalił liczbę dni zwłoki Wójta w wydaniu decyzji lokalizacyjnej, co skutkowało wymierzeniem kary w nieprawidłowej wysokości. Zdaniem Ministra, słusznie ustalił organ I instancji, iż postępowanie w przedmiotowej sprawie toczyło się przez 125 dni. Jednak wezwanie do usunięcia braku wniosku zostało nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 24 września 2010r., a odebrane przez inwestora w dniu 27 września 2010 r. Inwestor uzupełnił wskazany przez organ brak formalny wniosku w dniu 29 września 2010 r. A zatem, okres od dnia 25 września 2010r., tj. od dnia następującego po dniu nadania wezwania do usunięcia braku wniosku, do dnia 29 września 2010 r. (5 dni), podlega na podstawie art. 51 ust. 2c u.p.z.p. odliczeniu od 65-dniowego terminu na wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, jako opóźnienie spowodowane z winy strony. Następnie pismem z dnia 3 listopada 2010 r., Wójt wystąpił o uzgodnienie projektu decyzji lokalizacyjnej do RDOŚ. Pismo o uzgodnienie projektu decyzji zostało nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 5 listopada 2010 r., a doręczone w dniu 9 listopada 2010 r. Postanowieniem z dnia 23 listopada 2010 r. RDOŚ uzgodnił projekt decyzji, a postanowienie to wpłynęło do Urzędu Gminy D. w dniu 29 listopada 2010 r. Uzgodnienia dokonano zatem w 21-dniowym terminie, o którym mowa w art. 53 ust. 5c u.p.z.p. Odliczeniu na podstawie art. 51 ust. 2c ww. ustawy podlega okres od dnia następującego po dniu nadania pisma o uzgodnienie do dnia wpływu postanowienia w sprawie uzgodnienia do organu, bądź - jeśli takowe nie zapadło - do dnia uzgodnienia projektu decyzji w trybie tzw. "milczącej zgody". Tak więc odliczeniu od 65-dniowego terminu na wydanie omawianej decyzji podlega okres 24 dni przeznaczonych na uzgodnienie projektu decyzji, liczonych od dnia 6 listopada 2010 r. do 29 listopada 2010 r. Po odliczeniu od okresu trwania postępowania, tj. od 125 dni ustawowych 65 dni, 5 dni związanych z uzupełnieniem wniosku przez inwestora oraz 24 dni przewidzianych na uzgodnienie projektu decyzji lokalizacyjnej, otrzymujemy wyliczenie, z którego wynika, że decyzja Wójta została wydana z 31-dniową zwłoką. Minister stwierdził, że błąd Wojewody wpłynął zatem na zaniżenie wymiaru kary pieniężnej nałożonej na Wójta, jednak - stosownie do art. 139 k.p.a. w związku z art. 144 k.p.a. - organ odwoławczy nie może wydać postanowienia na niekorzyść strony skarżącej, chyba że zaskarżone postanowienie rażąco narusza prawo lub rażąco narusza interes społeczny, co nie miało miejsca w przedmiotowej sprawie. Odnośnie zarzutów zażalenia Minister stwierdził, że nie zasługują one na uwzględnienie, przy czym zgodził się ze skarżącym, że Wojewoda dopuścił się naruszenia art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. w zw. z art. 51 ust. 2 i 2c u.p.z.p., bowiem nie rozpatrzył wnikliwie zebranego materiału dowodowego, przez co dokonał błędnych ustaleń co do okresów podlegających odliczeniu od 65-dniowego terminu, a co za tym idzie nałożył na Wójta Gminy D. karę w nieprawidłowej wysokości, jednakże, błędy te nie noszą znamion rażącego naruszenia prawa, o którym mowa w art. 139 k.p.a.