Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Bujko ( spr. ) Sędziowie Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz Sędzia NSA Maria Rzążewska Protokolant Magdalena Baduchowska po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 1652/05 w sprawie ze skargi J. Z. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2005 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń bojową oraz broń palną gazową oddala skargę kasacyjną
J. Z. reprezentowany przez pełnomocnika wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 1652/05, którym oddalona została jego skarga wniesiona na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2005 r. utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji o cofnięciu pozwolenia na broń. Do wydania tych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym: J. Z. otrzymał w latach 1991 i 1995 pozwolenia na posiadanie broni gazowej i krótkiej broni palnej bojowej. W 2002 r. zostało wszczęte postępowanie o cofnięcie tych pozwoleń. Przyczyną wszczęcia tego postępowania była informacja o prowadzonym przeciwko skarżącemu postępowaniu karnym o psychiczne i fizyczne znęcanie się nad członkami rodziny. W toku postępowania organ uzyskał kilka orzeczeń psychologicznych stwierdzających u J. Z. istotne zaburzenia funkcjonowania psychologicznego, co zgodnie z przepisem art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz.U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.) w związku z art. 15 ust. 1 pkt 3 tej ustawy stanowi podstawę cofnięcia udzielonego wcześniej pozwolenia na broń. Z tej przyczyny Komendant Wojewódzki Policji w S. dwiema decyzjami z [...] maja 2005 r. cofnął udzielone skarżącemu pozwolenia na broń.
Od decyzji tych J. Z. wniósł odwołanie. Komendant Główny Policji uznał to odwołanie za nieuzasadnione i decyzją z dnia [...] lipca 2005 r. utrzymał w mocy zaskarżone decyzje. Organ odwoławczy wskazał, że w kwestii psychologicznej zdolności J. Z. do dysponowania bronią palną w postępowaniu administracyjnym uzyskano cztery różne opinie psychologiczne wydane w trybie przepisów rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 września 2000 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się lub posiadających pozwolenie na broń (Dz.U. Nr 79, poz. 898 ze zm.). I tak orzeczeniem z dnia 7 lipca 2003 r. psycholog Z. O. stwierdziła u badanego istotne zaburzenia funkcjonowania psychologicznego, kwestionując jego zdolność do dysponowania bronią. Od orzeczenia tego J. Z. odwołał się w trybie przepisu § 8 wymienionego wyżej rozporządzenia Ministra Zdrowia. Na skutek tego odwołania psycholog R. A. wydał w dniu 16 września 2003 r. orzeczenie potwierdzające treść orzeczenia Z. O. Następnym orzeczeniem wydanym przez J. R. w dniu 6 listopada 2005 r. z inicjatywy samej strony dokonano stwierdzenia identycznego, jak w orzeczeniach wymienionych wyżej. W końcu orzeczenie wydała w dniu 27 kwietnia 2004 r. psycholog G. P. stwierdzając, że J. Z. posiada zdolność do dysponowania bronią. Od tego ostatniego orzeczenia odwołał się Komendant Wojewódzki Policji w S. W następstwie tego oraz po uzyskaniu nowych, nieznanych wcześniej faktów G. P. anulowała własne, korzystne dla strony orzeczenie, nie wdrażając postępowania odwoławczego. Prowadzący uzupełniające postępowanie dowodowe organ I instancji uznał za zasadne dopuszczenie jeszcze dowodu z opinii psychologa z listy biegłych sądowych. Na żaden jednak z kilku wyznaczonych terminów J. Z. nie stawił się i do przeprowadzenia tego dowodu nie doszło. Organ odwoławczy ocenił też załączoną do odwołania opinię z dnia 30 czerwca 2005 r. psycholog M. K., według której skarżący nie wykazuje zaburzeń psychologicznych i może dysponować bronią. Uznał, iż opinia ta nie może stanowić dowodu w tej sprawie, gdyż M. K. nie została powołana przez organ I instancji w charakterze biegłego. Ostatecznie organ odwoławczy stwierdził, iż w stosunku do J. Z. zaistniała ustawowa podstawa do pozbawienia go prawa dysponowania bronią przewidziana przepisem art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.) i oddalił odwołanie.