Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz sędzia del. NSA Jacek Hyla /spr./ Protokolant asystent sędziego Justyna Rosińska po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej T.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 grudnia 2011 r. sygn. akt VII SAB/Wa 133/11 w sprawie ze skargi T.B. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2011 r., sygn. akt VII SAB/Wa 133/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T.B. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P.
Z uzasadnienia wyroku sądu I instancji wynika, że zapadł on w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
W dniu 2 sierpnia 2011 r. T.B. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. w wykonaniu decyzji Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2010 r.
W uzasadnieniu skargi podała, że wojewódzki organ nadzoru budowlanego przywołaną wyżej decyzją uchylił decyzję organu I instancji wydaną w dniu [...] sierpnia 2010r., odmawiającą nakazania E. i W.N. dokonania rozbiórki muru oporowego stanowiącego ogrodzenie pomiędzy posesjami przy ul. T. [...] i [...] w P. i umarzającą postępowanie w sprawie. W ocenie skarżącej Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. pozostaje w bezczynności i uchyla się od rozstrzygnięcia jej wniosku.
W odpowiedzi na skargę Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. wniósł o jej oddalenie, podając, że organ odwoławczy decyzją nr [...] wydaną dnia [...] listopada 2010 r. uchylił jego decyzję z dnia [...] sierpnia 2010 r. i na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, rozstrzygnął sprawę merytorycznie tj. odmówił wydania nakazu rozbiórki. Oznacza to, że decyzja wydana przez Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2010 r. jest ostateczna, a wobec tego brak jest podstaw do podejmowania przez organ nadzoru budowlanego stopnia podstawowego jakichkolwiek działań.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, uzasadniając wyrok oddalający skargę wskazał, że z bezczynnością organu administracji publicznej w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi mamy do czynienia wówczas, gdy w terminie określonym w art. 35 k.p.a. organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, lub też nie podjął stosownej czynności. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma przy tym znaczenia z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, a w szczególności czy bezczynność organu spowodowana została zawinioną lub niezawinioną przyczyną w ich podjęciu lub dokonaniu, leżącą po stronie organu.
Z kolei zaskarżenie bezczynności organu administracji publicznej do sądu administracyjnego możliwe jest tylko w takim zakresie, w jakim możliwe jest zaskarżenie decyzji, postanowień oraz innych aktów (art. 3 § 2 pkt 8 w związku z ust. 1-4a p.p.s.a ). Przepisy te określają bowiem przedmiot zaskarżenia, wyznaczają zakres właściwości rzeczowej sądu administracyjnego, a tym samym zakres rzeczowy postępowania sądowoadministracyjnego. Zatem skarga na bezczynność jest pochodną skargi na określone prawne formy działania organów administracji publicznej. Oznacza to, że skarga na bezczynność organów zasadna może być tylko w tych przypadkach, w których organy zobowiązane do wydania decyzji i postanowień bądź do dokonania określonej czynności, z ustawowego obowiązku nie wywiążą się w określonym terminie.