Skarga kasacyjna na decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach w przedmiocie nakazu rozbiórki
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski Sędziowie: Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz (spr.) Sędzia NSA Bożena Walentynowicz Protokolant Anna Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2007r., na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 11 stycznia 2006r., sygn. akt II SA/Ke 279/05 w sprawie ze skargi T. C. na decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach z dnia [...] maja 2004r., znak [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach po rozpoznaniu skargi T. C. na decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach z dnia [...] maja 2004 r. utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. nakładającą na G i T. C. obowiązek rozbiórki części ogrodzenia betonowego o długości 6 m usytuowanego wzdłuż rzeki B., oddalił skargę.

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że zaskarżona decyzja została wydana po ustaleniu, iż inwestorzy w lipcu 2003 r. wykonali bez zgłoszenia ogrodzenie o konstrukcji żelbetowej z elementów prefabrykowanych na podmurówce betonowej w odległości 1 m od linii brzegowej rzeki B., podczas gdy w myśl art. 29 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz. U. z 1003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm./ budowa ogrodzeń nie wymaga pozwolenia na budowę zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 3 istnieje obowiązek zgłoszenia właściwemu organowi budowy ogrodzenia od strony dróg, ulic, placów i innych miejsc publicznych oraz o wysokości 2,20 m, stosownie zaś do art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne/Dz. U. Nr 115, poz. 1229/ wody rzeki B. stanowiąc własność Skarbu Państwa, są wodami publicznymi, z czego wynika, że budowa ogrodzenia od strony rzeki B. wymagała zgłoszenia w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego. W myśl art. 15 ust. 1 Prawa wodnego linię brzegu dla cieków naturalnych, jezior oraz innych naturalnych zbiorników wodnych stanowi krawędź brzegu lub linia stałego porostu traw albo linia, którą ustala się według średniego stanu wody ustalonego przez państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną z okresu co najmniej ostatnich 10 lat. Jeżeli krawędź brzegu jest wyraźna, linia brzegu biegnie tą krawędzią /art. 15 ust. 5/. Linia brzegu rzeki B. od strony ogrodzenia biegnie wyraźną krawędzią skarpy brzegowej umocnionej dodatkowo płytami betonowymi. Przepis art. 27 ust. 1 Prawa wodnego zabrania grodzenia nieruchomości przyległych do powierzchniowych wód publicznych w odległości mniejszej niż 1,5 m od linii brzegu. W tym stanie rzeczy zaskarżoną decyzję wydano stosując art. 3 ust. 9 ustawy Prawo budowlane w związku z art. 50 i 51 tej ustawy.

Skargę na powyższe rozstrzygnięcie wniósł T. C. zarzucając brak ustalenia stanu faktycznego przy udziale strony, a zwłaszcza nie

Sygn. akt II OSK 819/06 przeprowadzenie rozprawy administracyjnej i oparcie się wyłącznie na opinii pracowników organu pierwszej instancji sporządzonej nierzetelnie, bez odpowiedniego sprzętu i obecności strony, zwłaszcza, że linia brzegowa rzeki B. nie została ustalona w drodze postępowania administracyjnego. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach uznał, iż skarga nie jest zasadna.

Sąd uznał, że stan faktyczny sprawy został w postępowaniu przed organami obu instancji ustalony w sposób prawidłowy i wyczerpujący. Podzielił przy tym stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji, że na budowę ogrodzenia od strony rzeki jako innego miejsca publicznego, wymagane było zgłoszenie, zaś odległość ogrodzenia nie może być mniejsza niż 1,5 m od linii brzegowej. Za niezasadny uznał Sąd zarzut braku udziału strony w postępowaniu, bowiem inwestorzy zostali powiadomieni o przeprowadzeniu kontroli na działce zaś z protokołu z dnia 17 października 2003 r. wynika, że G. C. uczestniczyła w dokonanych przez organ czynnościach i nie zgłaszała uwag ani też zastrzeżeń co do sposobu i rzetelności pomiaru. Gołosłowne są też zarzuty dotyczące zachowania w ocenie skarżącego wymaganej minimalnej odległości 1,5 m pomiędzy ogrodzeniem i brzegiem rzeki B. Ponadto Prawo wodne nie wymaga w każdym przypadku ustalania linii brzegowej w postępowaniu administracyjnym w drodze decyzji administracyjnej. Linia brzegu rzeki od strony przedmiotowego ogrodzenia jak to ustalono w postępowaniu w niniejszej sprawie biegnie wyraźną krawędzią na załamaniu skarpy z terenem, wyznacza ją w terenie regularny przebieg górnej krawędzi skarpy brzegowej umocnionej dodatkowo płytami betonowymi. Prawidłowo więc w ocenie Sądu został w sprawie zastosowany art. 51 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego, skoro ogrodzenie zrealizowano bez wymaganego zgłoszenia jak też nie jest możliwe dostosowanie go do wymagań określonych art. 27 ust. 1 ustawy Prawo wodne.

Strona 1/3