Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędziowie: Sędzia NSA del. Jerzy Krupiński /spr./ Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Protokolant: Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lutego 2009 r. sygn. akt VI SA/Wa 2261/08 w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na zakup i posiadanie broni palnej bojowej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A. M. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 16 lutego 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 2261/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. M. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2008 r., nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Komendanta Stołecznego Policji w Warszawie z dnia [...] kwietnia 2008 r., nr [...], odmawiającą skarżącemu wydania pozwolenia na zakup i posiadanie broni palnej bojowej.
Wyrok wydany został w następujących okolicznościach sprawy:
Komendant Stołeczny Policji w Warszawie decyzją z dnia [...] kwietnia 2008 r., podjętą na podstawie art. 17 ust. 3 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r., nr 52, poz. 525 ze zm.), zwanej dalej ustawą, odmówił A. M. wydania żądanego pozwolenia na zakup i posiadanie broni palnej bojowej. Organ podał, że wnioskodawca w dniu 25 lutego 2008 r. przystąpił do obowiązkowego egzaminu przed komisją powołaną przez Komendanta Stołecznego Policji, którego przedmiotem była znajomość przepisów dotyczących posiadania broni i jej używania oraz umiejętności posługiwania się bronią. Wnioskodawca nie zaliczył jednak części teoretycznej egzaminu, odpowiadając na 8 z 10 wymaganych pytań i z tego powodu nie został dopuszczony do części praktycznej egzaminu. Ponadto organ wskazał, że A. M. nie zaliczył także egzaminu poprawkowego, który odbył się w dniu 8 kwietnia 2008 r.
W odwołaniu od powyższej decyzji A. M. podniósł, iż przyczyną nie zdania egzaminu były zbyt szczegółowo sformułowane pytania testowe, wykraczające poza zakres określony w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie egzaminu ze znajomości przepisów dotyczących posiadania broni oraz umiejętności posługiwania się bronią (Dz. U. nr 19, poz. 241 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Podał, że podczas obu egzaminów uzyskał 8 punktów na 10 możliwych, co wskazuje, że posiada stosowną wiedzę teoretyczną. Natomiast jego umiejętności praktyczne wynikają z faktu, iż jest on myśliwym i dysponuje bronią do celów łowieckich.
Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. utrzymał zaskarżone rozstrzygnięcie w mocy. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że A. M. stosownie do art. 10 ust. 3 pkt 1 i art. 15 ust. 3 ustawy właściwie uzasadnił złożony wniosek, przedstawił wymagane orzeczenia lekarskie i psychologiczne. Nie spełnił natomiast warunku określonego w art. 16 ust. 1 ustawy w zw. z § 3 rozporządzenia, które nakładają na wnioskodawcę obowiązek zdania egzaminu, składającego się z części teoretycznej i praktycznej. Organ podkreślił, że stosownie do § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia warunkiem przystąpienia do części praktycznej jest zdanie części teoretycznej, która polega na udzieleniu przez osobę zdającą prawidłowej odpowiedzi na wszystkie pytania (§ 4 ust. 4 rozporządzenia). Odnosząc się do argumentacji odwołania, organ wyjaśnił, iż wydanie stosownego zezwolenia na dysponowanie bronią palną bojową do ochrony osobistej ciąży także na osobach, które są posiadaczami innego rodzaju broni, bowiem na posiadacza broni bojowej ustawodawca nakłada obowiązek posiadania wiedzy w innym zakresie, niż ma to miejsce w przypadku posiadacza broni myśliwskiej. Ponadto broń bojowa służąca do ochrony osobistej ma odmienne, od broni wykorzystywanej na polowaniach, właściwości techniczne na co wskazuje § 3 i § 5 cyt. rozporządzenia. Organ uznał także, iż pytania egzaminacyjne nie wykroczyły poza zakres określony w cytowanych przepisach, a także nie zawierały błędów uniemożliwiających ich zrozumienie i zakreślenie prawidłowej odpowiedzi.