Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji towarzyszącej inwestycjom w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego
Sentencja

Dnia 3 lipca 2019 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Hauser Sędziowie: sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz (spr.) sędzia del. WSA Mirosław Gdesz Protokolant: starszy inspektor sądowy Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2019 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.G., G.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 510/18 w sprawie ze skarg A. K., A. C., A.G. i G.G. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji towarzyszącej inwestycjom w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego oddala skargę kasacyjną

Inne orzeczenia o symbolu:
6152 Lokalizacja innej inwestycji celu publicznego
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 września 2018 r., sygn. akt IV SA/Wa 510/18 oddalił skargi A.K., A.C., A.G. i G.G. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2017 r. znak: [...], wydaną w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji towarzyszącej inwestycjom w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Ś. dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: "Budowa gazociągu [...]".

Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wnieśli A.G. i G.G., zaskarżając wyrok w całości, zarzucili:

1) naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, w rozumieniu art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. art. 113 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez uznanie sprawy za dostatecznie wyjaśnioną, mimo nie przeprowadzenia niezbędnego dowodu uzupełniającego z oględzin nieruchomości, rozpatrzenia sprawy pod kątem braku zabudowy wokół nieruchomości skarżących;

2) naruszenie prawa materialnego, tj. art. 10 ust. 1 pkt 5 specustawy gazowej poprzez błędną wykładnię tego przepisu i przyjęcie, że w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania;

3) naruszenie prawa materialnego, tj. art. 112 ust. 3 o gospodarce nieruchomościami w zw. z art. 30 specustawy gazowej poprzez błędną wykładnie tych przepisów i przyjęcie, że nie ma w przepisach dotyczących umiejscowienia gazociągu mowy na temat możliwości weryfikacji przez organ przebiegu inwestycji, kiedy z przywołanych przepisów jasno wynika, że taka możliwość istnieje chociażby na podstawie umowy;

4) naruszenie prawa materialnego, tj. art. 64 Konstytucji RP w zw. z art. 140 k.c. przez błędne zastosowanie i przyjęcie, że ograniczenie prawa własności dokonane przez zaskarżoną decyzję jest dopuszczalne i nie narusza istoty prawa własności, w szczególności w sytuacji kiedy skarżący wskazali wariant przebiegu gazociągu, który jest zasadny z punktu widzenia interesu publicznego oraz nie narusza własności innych osób w sposób tak rażący jak ma to miejsce wobec państwa G.;

5) naruszenie art. 141 § 3 Prawa o postępowaniu przed wojewódzkimi sądami administracyjnymi poprzez nieprzytoczenie merytorycznych i rzeczowych argumentów mających w sposób przekonywujący potwierdzać trafność i zasadność poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych, w szczególności nieodniesieniu się do wszystkich zarzutów stawianych przez skarżących.

Wskazując na powyższe zarzuty A.G. i G.G. wnieśli o:

1) uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania;

2) zasądzenie na rzecz skarżących kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono m.in., że Sąd rozpatrując sprawę powinien rozstrzygnąć, czy w obiegu mogą pozostawać przepisy, które w sposób jawny naruszają Konstytucję. W ocenie skarżących mamy do czynienia z wprowadzeniem do obrotu przepisów, które nie podlegają żadnej kontroli, pozwalają inwestorowi na wszystko oraz nie nakładają na niego żadnych obowiązków. Co gorsze organ nadzorujący nie ma żadnych prawnych środków do kontroli ustaleń inwestora. Czyli mamy do czynienia z sytuacją, kiedy na pierwszym miejscu jest interes inwestora, później dopiero interes państwa, a na samym końcu obywatela. Co gorsze inwestor nie musi tłumaczyć dlaczego wybrał akurat ten wariant. Dlatego mając na uwadze, że wprowadzono specustawę, gdyż budowa gazociągu ma ogromne znaczenie na kraju, jednocześnie pozbawiono jej chociażby stosowanej w specustawach drogowych praktyce wskazywania dodatkowych wariantów. Tutaj mamy wyłącznie jeden wariant, który ustala inwestor, nawet nie organ państwowy, który nawet jak będzie przebiegał po najdroższych gruntach, czy w miejscach trudno dostępnych nie może zostać zmieniony. Z takim podejściem nie mogą zgodzić się skarżący, gdyż przyjmując stanowisko Sądu czy wcześniej ministra, należałoby uznać, że w demokratycznym państwie dopuszczamy możliwość powoływania przepisów, których nie da się oceniać, czy negować. Podniesiono także, że Sąd dodatkowo usprawiedliwił organ, że nie zbadał wpływu instalacji na bezpieczeństwo skarżących poprzez wskazanie, że to spoczywa na inwestorze, a zgodnie z przedstawionymi planami nie zachodzą żadne przesłanki przyjęcia, że inwestor zrobił coś źle. Nie sposób się zgodzić z tak postawioną tezą, skoro na przedmiotowej nieruchomości mieści się ich dom, a zgodnie z wytycznymi pas ochronny to minimum 12 metrów to zasadne jest aby wykazać, że nie będzie żadnych oddziaływań na dom skarżących.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6152 Lokalizacja innej inwestycji celu publicznego
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury