Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz sędzia del. WSA Wojciech Mazur /spr./ Protokolant asystent sędziego Agnieszka Chorab po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 17 grudnia 2009 r. sygn. akt II SA/Gl 500/09 w sprawie ze skargi A. Ł. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2. zasądza od Wojewody Śląskiego na rzecz A. Ł. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 grudnia 2009 r. sygn. akt III SA/Gl 500/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę A. Ł. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] o wymeldowaniu z pobytu stałego w lokalu mieszkalnym położonym przy ul. S. [...] w Czeladzi.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
Decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] Burmistrz Miasta Czeladź po rozpoznaniu wniosku G. Ł. orzekł o wymeldowaniu A. Ł. z pobytu stałego w lokalu przy ul. S. [...] w Czeladzi. W uzasadnieniu organ podał, że rozstrzygnięcie o wymeldowaniu zostało poprzedzone postępowaniem dowodowym, na które złożyło się przesłuchanie A. Ł., jej ojca, a wnioskodawcy w sprawie G. Ł. oraz sąsiadów. W oparciu o to postępowanie ustalono, że A. Ł. opuściła sporny lokal w 2005 r. Organ uznał, że nawet w sytuacji gdy opuszczenie lokalu zostało wymuszone zachowaniem ojca G. Ł. (skazanego wyrokiem Sądu Rejonowego z [...] marca 2001 r. sygn. akt [...] za przestępstwo z art. 207 § 1 kk), to wobec niepodjęcia przez skarżącą od 2005 r. środków prawnych umożliwiających jej powrót do lokalu (przywrócenie posiadania) lub zmierzających do potwierdzenia uniemożliwienia jej zamieszkiwania - opuszczenie lokalu należało uznać za dobrowolne i trwałe. Organ wskazał również, że ustalenie przesłanki wymeldowania - niezamieszkiwania - jest niezależne od zastosowania się przez zainteresowanego do innego rodzaju obowiązku meldunkowego (zameldowanie na pobyt tymczasowy).
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. Wojewoda Śląski po rozpoznaniu odwołania A. Ł. utrzymał w mocy decyzję Burmistrza Miasta Czeladź. Organ odwoławczy podzielił ustalenia faktyczne dokonane przez organ I instancji. Stwierdził, że w sprawie spełnione zostały przesłanki do wymeldowania określone w art.15 ust.2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. Nr 87 z 2001 r. poz. 960 ze zm. powoływanej dalej jako ustawa o ewidencji ludności (...)) gdyż opuszczenie lokalu przez A. Ł. było dobrowolne, albowiem we właściwym czasie nie skorzystała z przysługujących jej środków prawnych umożliwiających powrót do lokalu.
W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach A. Ł. podniosła, że na każdym etapie postępowania posiadała potwierdzenie zameldowania na pobyt czasowy, co jej zdaniem wyklucza możliwość kwestionowania charakteru tego pobytu i przyjmowania, na potrzeby postępowania o wymeldowanie z pobytu stałego, że miejsce zameldowania na pobyt czasowy jest nowym miejscem pobytu stałego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 17 grudnia 2009 r. oddalił skargę uznając, że spełnione zostały przesłanki do wymeldowania z pobytu stałego, o których mowa w art. 15 ust.2 ustawy o ewidencji ludności tj. dobrowolne i trwałe opuszczenie lokalu. W ocenie Sądu opuszczenie lokalu przez skarżącą miało charakter dobrowolny bowiem nie podjęła ona we właściwym czasie środków prawnych przywracających posiadanie lokalu lub, co najmniej potwierdzających fakt jej zmuszania do opuszczenia lokalu. Także przesłanka trwałości opuszczenia lokalu została spełniona bowiem skarżąca zorganizowała swoje centrum życiowe w kolejno wynajmowanych lokalach i całkowicie utraciła więź z miejscem dotychczasowego pobytu. W związku z tym, że zameldowanie ma odzwierciedlać stan faktyczny, a nie służy potwierdzeniu ewentualnych uprawnień do lokalu, które w postępowaniu meldunkowym nie są badane, to zaskarżona decyzja w ocenie Sądu jest zgodna z prawem.