Zarzut naruszenia przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, bez przedstawienia Sądowi pierwszej instancji zarzutu uchybienia przepisom ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie może - w świetle przepisu art. 174 pkt 2 tej ustawy - być uznany za prawidłową podstawę kasacyjną. Tym samym tak sformułowane zarzuty naruszenia przepisów postępowania uznać należy za chybione.
Zaznaczyć należy, iż autor skargi formułując zarzuty kasacji nie wskazał na uchybienie przez Sąd pierwszej instancji dyspozycji jakiegokolwiek z przepisów w oparciu, o które przebiega postępowanie przed sądem administracyjnym.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Borkowska, Sędziowie NSA Maria Czapska-Górnikiewicz (spr), Zofia Flasińska, , Protokolant Maria Połowniak, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 24 marca 2005 r. sygn. akt II SA/Bk 47/05 w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Białymstoku z dnia [...] listopada 2004 r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 marca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku po rozpoznaniu sprawy oddalił skargę S. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Białymstoku z dnia [...] listopada 2004 r. utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Białymstoku z dnia [...] października 2004 roku w przedmiocie braku podstaw do uznania występujących u skarżącego schorzeń narządu słuchu za chorobę zawodową.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji przedstawił przebieg postępowania administracyjnego.
Powiatowy Inspektor Sanitarny w Białymstoku ponownie rozpoznający sprawę stwierdził, iż S. K. był zatrudniony w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Ł. od 18 stycznia 1965 roku do 31 lipca 1997 roku na stanowiskach stolarza wagonowego, spawacza gazowego, robotnika transportu, robotnika magazynowego, a podczas pracy narażony był na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia, w tym hałasu. W toku postępowania w sprawie stwierdzenia choroby zawodowej zostały wydane liczne orzeczenia lekarskie i wszystkie te orzeczenia stwierdziły brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej narządu słuchu u S. K.
Rozpoznający odwołanie wniesione przez S. K. od powyższej decyzji Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Białymstoku decyzją z dnia [...] listopada 2004 roku utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy, wskazując iż w sprawie mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 roku w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 z 1983 roku z późn. zm.), zaś zaskarżona decyzja jest zgodna z § 5, 6, 8 i 10 tegoż rozporządzenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku rozpoznając skargę S. K. na powyższą decyzję stwierdził, iż skarga jest niezasadna, bowiem zaskarżonej decyzji nie można zarzucić naruszenia prawa. Trafnie w ocenie Sądu jako podstawę wydania zaskarżonej decyzji przyjęto rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 roku w sprawie chorób zawodowych.
Sąd pierwszej instancji wskazał, iż S. K. na przestrzeni lat 1993 - 2003 był wielokrotnie badany przez wyspecjalizowane jednostki. Wydane w tej sprawie orzeczenia Podlaskiego Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w Białymstoku (30.06.1993 roku, 04.06.1998 roku, 01.07.1999 roku, 17.02.2001 roku - uzupełnione - 28.03.2001 roku, 26.07.2001 roku i 9.04.2003 roku) oraz orzeczenia wydane przez Instytut Medycyny Pracy w Łodzi (15.10.1993 roku, 04.05.1998 roku i 12.11.1999 roku) zanegowały zawodową etiologię rozpoznanego u badanego uszkodzenia słuchu.
Na skutek wytycznych zawartych w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Białymstoku z dnia 2 października 2002 roku w sprawie SA/Bk 688/02 - skarżący, po osobistym wskazaniu placówki medycznej - hospitalizowany został w okresie od 22 marca 2004 roku do 6 kwietnia 2004 roku na Oddziale Chorób Zawodowych i Wewnętrznych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu. W wyniku przeprowadzonych badań i na podstawie zebranej dokumentacji wyżej wymieniony Instytut orzeczeniem lekarskim nr 85/04/Chz z dnia 12 maja 2004 roku stwierdził brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej u skarżącego uznając, iż przebieg kliniczny schorzenia (wystąpienie głuchoty ucha prawego w krótkim okresie czasu), duża asymetria niedosłuchu oraz współistnienie innych chorób - wskazuje na działanie innych, pozazawodowych czynników uszkadzających słuch.