Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Białej w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Uzasadnienie strona 2/15

W odpowiedzi na skargę Gmina Biała wniosła o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania skargowego według norm przepisanych. Odnosząc się do zarzutu nieuwzględnienia interesu prawnego organ wskazał, iż Gmina podejmując zaskarżoną uchwałę kierowała się przede wszystkim interesem publicznym społeczności ogólnopaństwowej i regionalnej. Nadto podano, że wykonując postanowienia uchwały Rada pozyskała od potencjalnego inwestora [...] Sp. z o.o. odpowiednią dokumentację, szczegółowo wskazaną w odpowiedzi na skargę. Mając na uwadze powyższą dokumentację wskazano, że zakres opracowań przedplanistycznych był zatem znacznie szerszy, niż wymagał tego art. 72 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, w związku z czym organy władz samorządowych podjęły wszelkie dostępne prawem działania służące ochronie ww. lokalnego interesu publicznego, w tym szczególnie zapewniły szeroką podstawę merytoryczną do podejmowania decyzji przestrzennych związanych z ochroną lokalnych walorów środowiska przyrody, krajobrazu oraz ludzi. Co do zarzutu dotyczącego braku zgodności zaskarżonego planu miejscowego ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Biała organ podniósł, iż Rada Miejska w Białej stwierdziła tę zgodność na etapie uchwalania planu miejscowego. Organ przyznał także, że realizując przyjęte strategiczne cele polityki przestrzennej w zakresie kształtowania struktury przestrzennej w sposób zapewniający ochronę i wykorzystanie walorów środowiska przyrodniczego dopuścił się w planie przyjęcia większej wysokości elektrowni wiatrowych (170 m) niż ustalone to zostało w studium (150 m), co jednakże podyktowane zostało uwzględnieniem niskich walorów środowiska, przyrody i krajobrazu obszaru objętego planem, a także bezpieczeństwem mieszkańców jak i wstępnym wynikom mocy elektrycznej wiatru. Odnosząc się zaś do zarzutu naruszenia art. 14 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym organ wskazał, iż w związku z tym, że na terenie oznaczonym symbolem RR(EW) plan dopuszcza m.in. sytuowanie farmy wiatrowej (§ 24 ust. 1 pkt 2 uchwały) liczącej nie więcej niż 17 szt., ustalona lokalizacja jest obowiązującym planem, a zatem nie zmienia przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze i nieleśne, a jedynie na tym ostatnim zmienia sposób jego zagospodarowania poprzez dopuszczenie infrastruktury technicznej, jaką stanowią elektrownie wiatrowe. Odpierając zarzut dotyczący zastosowanej w planie skali 1:2000 zamiast 1:1000 organ wskazał, iż powyższe podyktowane zostało zwiększeniem czytelności jego ustaleń oraz ułatwieniem posługiwania się nim. W ocenie organu w planie obejmującym głównie tereny użytkowane rolniczo, a więc linie rozgraniczające tereny o różnych sposobach użytkowania lub różnych zasadach gospodarowania oraz ich symbole literowe zagubiłyby się w skali 1:1000. Nadto ich wydruk przy skali 1:1000 byłby cztery razy większy, stanowiąc 232 kartek formatu A4, wymiary ok. 4,6 x 4,0 m. i powierzchnię ok. 18,4 m². W tym zatem znaczeniu organ uznał zastosowaną na planie skalę 1:2000 za prawidłową i racjonalną. Przechodząc do zarzutu naruszenia art. 17 pkt 3 przedmiotowej ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym organ podniósł, że wnioski złożone do planu zostały rozpatrzone przez Burmistrza Białej zgodnie z zawartymi w tym przepisie wymogami. Natomiast co do niezastosowania tych samych procedur dotyczących ogłoszenia o przystąpieniu do sporządzenia planu i procedur związanych z wyłożeniem planu do publicznego wglądu organ wskazał, iż zarówno przy procedurze przystąpienia do sporządzenia planu, jak i procedurze związanej z wyłożeniem planu do publicznego wglądu, Gmina Biała ogłosiła w miejscowej prasie o tych faktach (przystąpienia do sporządzenia planu jak i wyłożenia planu) oraz dokonała stosownych obwieszczeń. Nadto w sposób zwyczajowy przyjęty w gminie Biała organ przekazał sołtysom miejscowości B., R., W. zawiadomienia o przystąpieniu do sporządzenia planu, jak i o wyłożeniu planu z poleceniem wywieszenia na tablicy ogłoszeń, a czynności te zostały przez sołtysów tych miejscowości (B., R., W.) w całości wykonane. W ocenie organu postawiony zarzut dotyczący naruszenia wymogów art. 64 ust. 4 pkt 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest błędny, ponieważ dotyczy on procedury lokalizacji inwestycji celu publicznego i ustalenia warunków zabudowy, a konkretnie procedury wydawania decyzji o warunkach zabudowy. Przepis ten nie ma zatem żadnego związku z art. 17 pkt 6c powyższej ustawy, bowiem organem właściwym do wyrażenia zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze (uzyskiwaną w procedurze sporządzania planu miejscowego w przypadkach tego wymagających), nie jest Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska, a Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej - zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tj. Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266 ze zm.). Organ nie zgodził się z zarzutem dotyczącym braku w ogłoszeniu z dnia 2 września 2009 r. o przystąpieniu do sporządzenia projektu planu miejscowego informacji o możliwości zapoznania się z niezbędną dokumentacją sprawy podając, że na etapie przystąpienia do sporządzenia planu miejscowego brak było dokumentacji sprawy, o której mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku, w związku z czym nie było też konieczności informowania o możliwości zapoznania się z nią. Nadto podkreślono, że organ opracowujący projekt planu miejscowego wypełnił wymogi art. 39 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zamieszczając informację o możliwości zapoznania się z niezbędną dokumentacją sprawy w ogłoszeniu o wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu. Tym samym umożliwił zapoznanie się z nią. Organ zwrócił również uwagę na fakt dwukrotnego umożliwienia składania wniosków i uwag do projektu planu w procedurze prowadzonej z udziałem społeczeństwa do przedmiotowego planu, w związku z czym postawiony w tym zakresie zarzut braku zapewnienia udziału społeczeństwa w tym postępowaniu uznał za całkowicie chybiony. Nie zgodził się także z przedstawioną przez skarżącego oceną dotyczącą wartości merytorycznej oraz rzetelności informacji zawartych w "Strategicznej prognozie oddziaływania na środowisko miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów lokalizacji farmy wiatrowej na gruntach wsi B. - R. - W.", sporządzonej przez dr K.B., zważając w tym zakresie na fakt jej uzgodnienia i uwzględnienia z Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska w O. oraz Państwowym Powiatowym Inspektorem Sanitarnym w P. Nadto wypowiadając się w zakresie obniżenia wartości nieruchomości skarżącego organ wyjaśnił, że zaskarżony plan nie został sporządzony jako zmiana planu obowiązującego, lecz jako nowy plan, zatem domniemany spadek wartości nieruchomości należy rozpatrywać w stosunku do istniejącego użytkowania terenów. Wywodził także, że w związku z tym, iż plan nie zmienił przeznaczenia terenu w stosunku do stanu istniejącego i w dalszym ciągu umożliwia korzystanie z nieruchomości w dotychczasowy sposób (zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem), to w konsekwencji nie nastąpi wzrost ani też spadek wartości nieruchomości.

Strona 2/15