Sprawa ze skargi na decyzję Minister Sprawiedliwości w przedmiocie zwolnienie ze służby więziennej
Tezy

Przesłanka "ważnego interesu służby", o której mowa w art. 39 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej /Dz.U. nr 61 poz. 283 ze zm./, powinna zostać skonkretyzowana i ustalona w sposób nie budzący wątpliwości.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Dariusza T. na decyzję Minister Sprawiedliwości z dnia 1 marca 2001 r. (...) w przedmiocie zwolnienie ze służby więziennej - uchyla decyzję I i II instancji.

Uzasadnienie strona 1/3

Dyrektor Generalny Służby Więziennej decyzją z dnia 23 października 2000 r. - wydaną na podstawie art. 39 ust. 3 pkt 5 i ust. 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej /Dz.U. nr 61 poz. 283 ze zm./- zwolnił plut. Dariusza T. ze Służby Więziennej z dniem 31 października 2000 r. z uwagi na ważny interes służby. Jednocześnie decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu decyzji podano, że w związku z prowadzonym śledztwem przez Wydział ds. Przestępczości Zorganizowanej Prokuratury Okręgowej w Ł., plut. Dariuszowi T. przedstawiono zarzut popełnienia przestępstwa z art. 228 par. 3 Kk i z art. 239 par. 1 Kk w zw. z art. 11 par. 2 Kk.

Postanowieniem z dnia 20 stycznia 2000 r. Sąd Rejonowy w Ł. zastosował wobec niego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania.

W tym stanie rzeczy Dyrektor Aresztu Śledczego w Ł. decyzją personalną z dnia 24 listopada 1999 r. zawiesił wyżej wymienionego w czynnościach służbowych, a następnie okres zawieszenia przedłużył do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego.

W kwietniu bieżącego roku Prokuratura Okręgowa w Ł. skierowała w powyższej sprawie akt oskarżenia przeciwko wyżej wymienionemu do Sądu Rejonowego w Ł. Wydział Karny.

Fakt postawienia przez Prokuraturę funkcjonariuszowi Służby Więziennej zarzutu popełnienia przestępstwa, ich charakter, zastosowanie wobec niego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, a następnie skierowanie przeciwko niemu aktu oskarżenia do Sądu, nie mogą pozostać obojętne dla jego stosunku służbowego.

Wniesienie aktu oskarżenia przeciwko plut. Dariuszowi T. pozwala bowiem stwierdzić, iż materiał dowodowy zebrany w postępowaniu przygotowawczym stanowi o popełnieniu czynu, który w swojej istocie jest naruszeniem podstawowych zadań Służby Więziennej, określonych w art. 1 ust. 3 pkt 2 wyżej powołanej ustawy o Służbie Więziennej.

W szczególności należy mieć na uwadze, że wyżej wymieniony zajmował stanowisko służbowe związane z wypełnieniem istotnej roli w procesie oddziaływań penitencjarnych oraz w zakresie zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego. Wykonując zadania służbowe w sposób sprzeczny z obowiązującymi zasadami - poprzez rażące naruszenie podstawowych zadań służby, naruszył podstawowe założenia funkcjonowania Służby Więziennej, która realizuje zadania państwa w zakresie wykonywania kary pozbawienia wolności i tymczasowego aresztowania.

Dlatego też należy stwierdzić, że wyżej wymieniony dopuścił się naruszenia ważnego interesu służby, co w konsekwencji spowodowało negatywny wydźwięk społeczny i przyczyniło się do pogorszenia wizerunku Służby Więziennej w opinii publicznej, zwłaszcza jeżeli weźmie się pod uwagę, iż znamiona działania wyżej wymienionego mają związek z przestępczością zorganizowaną.

Naruszenie ważnego interesu służby powoduje, że zwolnienie ze służby plut. Dariusza T. jest konieczne. Trudno bowiem uznać, aby osoba naruszająca podstawowe założenia funkcjonowania Służby Więziennej mogła pozostawać w tej formacji w sytuacji, gdy status funkcjonariusza Służby Więziennej musi wiązać się z nieskazitelnym charakterem i nieposzlakowaną opinią.

Strona 1/3