1. Wojewódzka komisja branżowa przy wojewódzkim przedsiębiorstwie przemysłu mięsnego jest komórką wewnątrzzakładową i jej ocena jakości wyrobu może służyć tylko producentowi, u którego jest wykonywana; działalność rzeczoznawców tej komisji należy ograniczyć do badania jakości wyrobów w trakcie procesu produkcyjnego.
2. Oceny jakości wyrobów w magazynie wysyłkowym i sklepach dokonują profesjonalne organy kontroli, uprawnione do tego na podstawie obowiązujących przepisów prawa /np. Państwowa Inspekcja Handlowa/ i oceny te mają moc dowodową w postępowaniu administracyjnym.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Powszechnej Spółdzielni Spożywców "Społem" w G. na decyzję Ministra do Spraw Cen z dnia 3 maja 1983 r. w przedmiocie wpłacenia do budżetu Państwa kwoty nienależnej i kwoty dodatkowej.
Minister do Spraw Cen, decyzją ostateczną nr IC/9122/634/83 z dnia 3 maja 1983 r., utrzymał w mocy decyzję nr 3/83 Okręgowego Urzędu Cen w Sz. z dnia 3 marca 1983 r., nakładającą na Powszechną Spółdzielnię Spożywców w G. obowiązek odprowadzenia do budżetu państwa nienależnej kwoty w wysokości 27.075 zł /w tym 13.537,50 zł stanowiące równowartość nienależnych korzyści, nie zwróconych nabywcy do czasu kontroli, oraz 13.537,50n zł nie zwrócone nieznanemu nabywcy/, uzyskanej z różnicy cen, wynikłej w związku z wprowadzeniem do obrotu 500 kg kiełbasy bytomskiej w cenie przewidzianej dla I klasy jakości, zamiast w cenie dla II klasy jakości. Jako podstawę materialnoprawną decyzje te wskazały art. 18 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. nr 7 poz. 52/.
Od decyzji ostatecznej powszechna Spółdzielnia Spożywców w G. złożyła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, podnosząc, że w dniu 28 stycznia 1983 r. pracownik Państwowej Inspekcji Handlowej pobrał między innymi próbę kiełbasy bytomskiej z przeznaczeniem do badań laboratoryjnych i organoleptycznych. W tym samym dniu pracownicy Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Przemysłu Mięsnego pobrali z tej samej partii kiełbasy bytomskiej próbę w celu przeprowadzenia badań organoleptycznych. Po przeprowadzeniu badań organoleptycznych przez Państwową Inspekcję Handlową stwierdzono, że Kiełbasa ta uzyskała ocenę 2,33 pkt i została zakwalifikowana do II klasy jakości, natomiast po przeprowadzeniu badań organoleptycznych przez Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego kiełbasa ta otrzymała ocenę 4,43 pkt i została zakwalifikowana do gatunku I. Skarżąca spółdzielnia zarzuca, że organy administracji państwowej przy wydaniu zaskarżonej decyzji oparły się wyłącznie na opinii Państwowej Inspekcji Handlowej, wynikającej z badań organoleptycznych, pozostawiając poza zakresem swoich rozważań wyniki badań przeprowadzonych przez Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego, przy czym - pomimo rozbieżności ocen co do jakości kiełbasy bytomskiej - nie uwzględniły wniosku Spółdzielni o powołanie biegłego na tę okoliczność. Spółdzielnia zarzuca ponadto, że do chwili obecnej nie otrzymała protokołu z przeprowadzonej kontroli przez Państwową Inspekcję Handlową i wnosi o zobowiązanie tej Inspekcji do przedstawienia wyników badań laboratoryjnych spornej kiełbasy oraz o przeprowadzenie dowodu z akt sprawy Okręgowego Urzędu Cen w Sz. nr OXV-k-92/42/83, który przy wydaniu decyzji o przeklasyfikowaniu wyrobów oparł się wówczas wyłącznie na opinii i badaniach przeprowadzonych przez Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego w Sz. W piśmie procesowym z dnia 16 września 1983 r. Spółdzielnia wnosiła również o przeprowadzenie dowodu z akt sprawy Kolegium do Spraw Wykroczeń przy Naczelniku Miasta i Gminy w G. nr 171/83, w którym to postępowaniu kierownik masarni został uniewinniony od zarzutu wprowadzania do obrotu spornej kiełbasy bytomskiej jako produktu nie odpowiadającego normie. Na podstawie powyższych argumentów skarżąca Spółdzielnia wnosiła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji.