W ocenie dyskryminującego /lub nie/ charakteru unormowań prawnych nie można pomijać różnic między kobietami a mężczyznami, przy czym na względzie należy mieć nie tylko różnice o charakterze biologicznym, czy społecznym, lecz także i te, które wynikają z odrębnego statusu prawnego stworzonego przez obowiązujące prawo, w tym zwłaszcza szczególne przywileje /uprawnienia, korzystniejsze warunki nabywania uprawnień/ przysługujące kobietom.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę na decyzję w przedmiocie wypowiedzenia stosunku pracy.
Dyrektor generalny (...) decyzją z 9 lutego1999 r. utrzymał w mocy decyzję prezesa (...) z 25 stycznia 1999 r., którą to decyzją wypowiedziano Ewie M. stosunek pracy ze skutkiem na dzień 30 kwietnia 1999 r.
W uzasadnieniu decyzji podano m.in., iż zainteresowana jako urzędnik państwowy mianowany nabyła prawo do emerytury na podstawie przepisów dotyczących ogółu pracowników, a zatem wypowiedzenie stosunku pracy jest zgodne z art. 13 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ewa M. domagała się stwierdzenia nieważności powyższych decyzji zarzucając m.in., iż decyzje te pozostają w sprzeczności z Konstytucją RP, orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 września 1997 r. oraz z ustawą z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej.
Zdaniem skarżącej ustawa o służbie cywilnej dotyczy także pracowników mianowanych, już zatrudnionych w administracji rządowej, a w myśl art. 95 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. stosunki pracy nawiązane na podstawie mianowania pozostają w mocy do 31 grudnia 2007 r., a po tej dacie przekształcają się w stosunki pracy na podstawie umowy o pracę na czas nie określony. Poza tym Trybunał Konstytucyjny w orzeczeniu z dnia 29 września 1997 r., K 15/97 stwierdził, że rozwiązanie stosunku pracy, urzędnika służby cywilnej - kobiety, bez jej zgody, wcześniej niż z mężczyzną, jest niezgodne z przepisami konstytucyjnymi.
Dyrektor generalny (...) w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, powołując się na dotychczasowe ustalenia faktyczne i prawne.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Przede wszystkim stwierdzić należy że do skarżącej jako mianowanego urzędnika państwowego mają zastosowanie przepisy, ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./. Zgodnie zaś z art. 13 ust. 1 pkt 5 tej ustawy rozwiązanie stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym może nastąpić w drodze wypowiedzenia w razie nabycia prawa do emerytury na podstawie przepisów dotyczących ogółu pracowników. W sprawie zaś jest niesporne, że skarżąca nabyła prawo do takiej emerytury, gdyż ukończyła 60 lat życia i posiada ponad dwudziestoletni okres zatrudnienia /art. 27 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - Dz.U. nr 162 poz. 1118/.
Nie można zaś podzielić zarzutu skarżącej, iż mają do niej zastosowanie przepisy ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej w zakresie wypowiedzenia stosunku pracy w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego, skoro ustawa ta weszła w życie dopiero od 1 lipca 1999 r., a więc już po wydaniu zaskarżonej decyzji.
Do skarżącej nie mają również zastosowania przepisy ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej /Dz.U. nr 89 poz. 402 ze zm./, gdyż skarżąca nie była urzędnikiem służby cywilnej w rozumieniu art. 3 tej ustawy.
Dyrektor generalny (...) nie naruszył też art. 95 ust. 1 tej ostatniej ustawy zawartego w przepisach przejściowych i końcowych /rozdział 12/, skoro zgodnie z tym przepisem stosunki pracy nawiązane w urzędach administracji rządowej przed dniem wejścia w życie tej ustawy na podstawie mianowania na zasadach określonych w ustawie, o której mowa w art. 88 /tj. ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych/ pozostają w mocy nie dłużej niż do 31 grudnia 2007 r., chyba że wcześniej w sposób określony w tej ustawie zostały rozwiązane lub wygasły. W przypadku zaś skarżącej jej stosunek pracy został rozwiązany przed tą ostatnią datą w sposób przewidziany w art. 13 ust. 1 pkt 5 ustawy o pracownikach urzędów państwowych.