Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, a w szczególności dotyczące wznowienia postępowania, nie przewidują możliwości wznowienia postępowania z uwagi na trudną sytuację majątkową lub rodzinną strony.
Prezes Krajowego Urzędu Pracy ww. decyzją na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa po rozpatrzeniu odwołania Jolanty T. od decyzji Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w L. dnia 1 sierpnia 1997 r., odmawiającej wznowienia postępowania w sprawie nienależnie pobranych przez Jolantę T. świadczeń z Funduszu Pracy w postaci zasiłków dla bezrobotnych, zakończonej ostateczną decyzję Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w L. z dnia 31 grudnia 1996 r., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję z dnia 1 sierpnia 1997 r.
W uzasadnieniu decyzji podkreślono, iż w przedmiotowej sprawie nie występują enumeratywnie wyliczone w art. 145 par. 1 Kpa przesłanki wznowienia postępowania.
Zadaniem organu odwoławczego podniesiony przez Jolantę T. argument, że od dnia 3 października 1995 r. do 2 kwietnia 1996 r. uprawniona była do otrzymywania zasiłku dla bezrobotnych przysługującego bezrobotnemu absolwentowi, nie może być uwzględniony. W tym czasie bowiem obowiązywała ustawa o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu z dnia 14 grudnia 1994 r. /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./, której przepis art. 26 ust. 1 pkt 2 stanowił, że zachowuje status oraz prawo do zasiłku bezrobotny, który po upływie co najmniej 30 dni od dnia zarejestrowania w rejonowym urzędzie pracy uzyskuje dochód z innego tytułu w wysokości niższej od połowy najniższego wynagrodzenia.
Jolanta T. pobierała rentę rodzinną po zmarłym mężu od dnia 28 listopada 1987 r. A zatem w okresie 30 dni od dnia zarejestrowania się w Rejonowym Urzędzie Pracy w L., tj. 4 lipca 1995 r. skarżąca osiągnęła dochód. Nie jest w sprawie istotnym, czy dochód ten był niższy niż połowa najniższego wynagrodzenia, czy też nie. Uzyskując dochód z tytułu renty w okresie 30 dni od daty rejestracji, Jolanta T. nie spełniła podstawowego warunku przepisu art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.
Zdaniem zatem organu odwoławczego, organ I instancji trafnie ocenił zaskarżoną decyzją stan faktyczny i prawny i zasadnie odmówił wznowienia postępowania.
Jolanta T. zaskarżyła decyzję Prezesa Krajowego Urzędu Pracy do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Z treści skargi wynika, że skarżąca wnosi o jej uchylenie względnie spowodowanie, by Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w L. odstąpił od żądania zwrotu pobranych przez nią świadczeń,
Zdaniem skarżącej istnieją przesłanki określone w art. 145 par. 1 Kpa do wznowienia postępowania w sprawach, w których nałożono na nią obowiązek zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.
Nie zbadano bowiem jej stanu majątkowego i rodzinnego, mimo iż zwracała się o to do ośrodka pomocy społecznej i rejonowego urzędu pracy. Obecnie nie jest zatrudniona. Gdyby podjęła pracę zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami - jest magister politologii oraz kończy studia z zakresu psychoprofilaktyki mogłaby zwrócić żądane od niej należności. Teraz znajduje się w bardzo trudnej sytuacji majątkowej i rodzinnej, a to dlatego, że ZUS wstrzymał wypłatę renty rodzinnej, bowiem córka ukończyła już 18 lat. Nie ma zatem żadnych możliwości zwrotu tego świadczenia. Według skarżącej przy dobrej woli pracowników urzędu pracy sytuacja jej mogłaby być rozwiązana.