W obowiązującym w czasie wydawania decyzji rozporządzeniu z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych /Dz.U. nr 6 poz. 33 ze zm./ par. 11 ust. 1 ustalono jedną stawkę, za samowolne zajęcie pasa drogowego, bez rozróżnienia na rodzaj drogi /krajowej czy wojewódzkiej/ oraz za poszczególne elementy pasa drogi /jezdnia, pobocze, inne urządzenia/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Andrzej J. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych (...) w przedmiocie kary za samowolne zajęcie pasa drogowego - uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu pierwszej instancji.
Naczelny Dyrektor Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w L. na podstawie art. 36 i art. 40 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ oraz par. 11 ust. 1 w związku z par. 8 ust. 1 i 2 oraz par. 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych /Dz.U. nr 6 poz. 33 ze zm./ i art. 104 Kpa orzekł przywrócić stan pierwotny naruszonego przez Andrzeja J. pasa drogi krajowej odcinek K.-L. i drogi wojewódzkiej W.-L. w miejscowości W. przyległego do działek nr 26 i nr 27 przez uzupełnienie wyrobiska gliny gruntem piaszczystym o normalnej wilgotności z zagęszczeniem warstwami grubości 20 cm, sposobem mechanicznym oraz dostarczenie z Okręgowego Laboratorium Drogowego w L. pomiarów wskaźników zagęszczenia uzupełnionego wyrobiska.
Wezwał do natychmiastowego zaprzestania poboru gliny z pasa drogowego. Nałożył na Andrzeja J. karę pieniężną w wysokości 27.357,10 zł, naliczoną od dnia 22.05.1997 r. za zajęcie pasa drogowego drogi krajowej i wojewódzkiej w miejscowości W. bez zezwolenia.
W uzasadnieniu stwierdzono, że podczas ukopu gliny z działki nr 26 i nr 27 do produkcji cegły w zakładzie Andrzeja J. został naruszony pas drogowy w sąsiedztwie tych działek. Na pasie drogi został zhałdowany grunt z odkrywów.
Natomiast na pasie drogowym Obwodnicy L. - droga wojewódzka został wykonany wykop w bezpośrednim sąsiedztwie nasypu, jak również podkop nasypu i naruszone pobocze drogi. Stwarza to bezpośrednie niebezpieczeństwo dla ruchu samochodowego i pieszego.
Obliczenie wysokości kary pieniężnej nastąpiło w myśl rozporządzenia Rady Ministrów Nr 55 z dnia 24 stycznia 1986 r. rozdz. 1 par. 11 /Dz.U. nr 6 poz. 33/ oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie z dnia 24 stycznia 1986 r. /Dz.U. 136 poz. 670/ - powierzchnia części zajętego pasa drogowego wynosi:
a/ droga krajowa - 17 m x 4 m =68 m2
b/ droga wojewódzka - 14,55 m x 29,50 m = 429,23 m2
Wyliczenie opłaty za okres od dnia 25.05.1997 r. do dnia 5.06.1997 r. tj. 11 dni.
droga krajowa 0,5 1 x 1,76 zł x 68 m2 x 11 dni = 658,24 zł.
droga wojewódzka 0,25 1 x 1,76 zł x 429,23 m2 x 11 dni= 2.077,47 zł.
Razem 658,24 zł + 2.077,47 zł = 2.735,71 zł.
Opłata karna za zajęcie pasa drogowego 2.735,71 zł x 10 = 27.357,10 zł.
Od powyższej decyzji odwołał się do Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych Andrzej J., wnosząc o jej uchylenie i nieobciążanie go karą pieniężną za zajęcie pasa drogowego.
Kwestionował zajęcie pasa drogowego drogi krajowej, gdyż skrywkę ziemi z działki Nr 27 hałdował w odległości od 4 do 5 metrów od pasa drogi i zalegała ona tam tylko czasowo.
Ponadto eksploatacja działki od drogi wojewódzkiej W.-L. rzeczywiście spowodowała częściowe naruszenie pasa drogi a pas ten został przywrócony przez zasypanie naruszonego miejsca piaskiem i ziemią z hałdy. Bezpodstawny jest natomiast zarzut odnośnie podkopu nasypu i naruszenie pobocza drogi.
Rzeczywistego podkopu nasypu na przełomie IV-V.1996 r. dokonał Mariusz G. osobiście przewożąc ziemię do własnej posesji leżącej w odległości 50 m od wyrobiska.