Zlecenie mianowanemu urzędnikowi państwowemu wykonywania pracy nie mieszczącej się w dotychczasowym zakresie jego czynności, połączone z całkowitym zwolnieniem go od obowiązku wykonywania pracy zgodnie z dotychczasowym zakresem czynności, stanowi w istocie "zlecenie mu wykonywania innej pracy", o jakim mowa w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, i w konsekwencji od decyzji w takiej sprawie przysługuje mu na podstawie tego przepisu odwołanie do kierownika organu nadrzędnego nad urzędem, w którym jest zatrudniony.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Janusza K. na postanowienie Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 26 maja 1995 r. w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżone postanowienie.
Dyrektor Urzędu Wojewódzkiego w C. pismem z dnia 31 marca 1995 r. poinformował Janusza K., zatrudnionego w tym Urzędzie na stanowisku mianowanego st. inspektora, iż od dnia 3 kwietnia 1995 r. jego zakres obowiązków będzie obejmował jedno zadanie, a mianowicie wykonanie opisu stanowisk pracy, przy czym opis ten będzie dotyczył wszystkich stanowisk pracy w urzędach rejonowych i w Urzędzie Wojewódzkim.
Na skutek odwołania Janusza K. sprawę rozpoznał Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów, który postanowieniem z dnia 26 maja 1995 r. nr (...) uznał to odwołanie za niedopuszczalne. W uzasadnieniu tego postanowienia stwierdzono, iż zaskarżone pismo nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 Kpa, gdyż nie rozstrzyga o treści stosunku pracy, lecz tylko zmienia zakres czynności. Zdaniem organu odwoławczego, przydzielenie Januszowi K. nowego zakresu czynności nie wykracza poza zakres obowiązków związanych z zajmowanym stanowiskiem i mieści się w granicach pracowniczego podporządkowania.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Janusz K. domagał się uchylenia powyższej decyzji oraz postanowienia Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów, zarzucając, iż decyzja o powierzeniu mu nowego zakresu czynności jest kolejną decyzją o przeniesieniu, wydaną z naruszeniem ustawy o pracownikach urzędów państwowych, gdyż ustawa ta dopuszcza możliwość przeniesienia tylko raz na dwa lata. Zdaniem skarżącego, Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów powinien zająć merytoryczne stanowisko w tej sprawie.
Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, powołując się na dotychczasowe ustalenia faktyczne i prawne.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z art. 196 par. 2 Kpa ustawy szczególne mogą przewidywać możliwość zaskarżenia do sądu administracyjnego - z przyczyn określonych w par. 1 - decyzji administracyjnych także w innych sprawach niż określone w art. 1 par. 1 pkt 1 i par. 2 Kpa.
Taką ustawą szczególną mającą w sprawie zastosowanie jest ustawa z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, a w szczególności art. 38 ust. 1 i 2 tej ustawy, zgodnie z którym od decyzji w sprawach wypowiedzenia lub rozwiązania stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym, przeniesienia albo zlecenia mu wykonywania innej pracy, przeniesienia na niższe stanowisko bądź zawieszenia w pełnieniu obowiązków urzędnik ten może wnieść odwołanie do kierownika organu nadrzędnego nad urzędem, w którym jest zatrudniony. Od decyzji w tych sprawach urzędnikowi państwowemu mianowanemu przysługuje skarga do sądu administracyjnego na zasadach przewidzianych w kodeksie postępowania administracyjnego.
Organ administracji II instancji, ustalając, że odwołanie Janusza K. nie mieści się w kręgu spraw wymienionych w art. 38 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o pracownikach urzędów państwowych, nie wyjaśnił należycie stanu faktycznego sprawy i nie rozpatrzył całego materiału dowodowego. Zaskarżona decyzja zatem została wydana z naruszeniem art. 7 i 77 par. 1 Kpa. W szczególności uszło uwagi tego organu, iż skarżący w dotychczasowym zakresie czynności na stanowisku mianowanego starszego inspektora wojewódzkiego /zakres czynności skarżącego w aktach administracyjnych/ nie miał obowiązku wykonywania opisu stanowisk pracy. Ten ostatni obowiązek zaś został nałożony na skarżącego w piśmie dyrektora Urzędu Wojewódzkiego w C. z dnia 31 marca 1995 r., przy czym obowiązek ten został określony jako wyłączny i jedyny, gdyż odpowiednia część tego pisma ma następujące brzmienie: "Informuję, że z dniem 3 kwietnia 1995 roku Pański zakres obowiązków będzie obejmował jedno zadanie: wykonanie opisu stanowisk pracy. Opis stanowisk pracy będzie dotyczył wszystkich stanowisk pracy w urzędach rejonowych i w Urzędzie Wojewódzkim (...)".
Z treści tego pisma wynika równocześnie, że skarżący został zwolniony od wykonywania obowiązków określonych w dotychczasowym zakresie czynności. Zlecenie mianowanemu urzędnikowi państwowemu wykonywania pracy nie mieszczącej się w dotychczasowym zakresie jego czynności, połączone z całkowitym zwolnieniem go od obowiązku wykonywania pracy zgodnie z dotychczasowym zakresem czynności, stanowi w istocie "zlecenie mu wykonywania innej pracy", o jakim mowa w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, i w konsekwencji od decyzji w takiej sprawie przysługuje mu na podstawie tego przepisu odwołanie do kierownika organu nadrzędnego nad urzędem, w którym jest zatrudniony.
W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że postanowienie organu administracji II instancji stwierdzające niedopuszczalność odwołania w tej sprawie narusza powołane wyżej przepisy prawa, i dlatego orzekł jak w sentencji na mocy art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa.