1. Koncesja na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia /art. 11 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ nie upoważnia ani do świadczenia pomocy prawnej w ściąganiu długów, ani do prowadzenia egzekucji długów przez podmiot koncesjonowany.
2. Podmiot koncesjonowany nie może przenieść swoich uprawnień do prowadzenia działalności gospodarczej na osobę trzecią w całości ani w części.
3. W aspekcie art. 7 Kpa, to jest zasady uwzględniania interesu społecznego i słusznego interesu strony, należy mieć na względzie, że korzystanie z uprawnień w sposób niezgodny z prawem, przez prawo zabroniony, w tym zwłaszcza zagrażający konstytucyjnie chronionym dobrom innych obywateli, zarówno narusza interes społeczny, jak i powoduje, że interes naruszającego nie może być uznany za słuszny.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Tadeusza G. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 czerwca 1993 r. w przedmiocie cofnięcia koncesji na prowadzenie usług ochrony mienia.
Minister Spraw Wewnętrznych decyzją z dnia 16 czerwca 1993 r. nr rej. K-250/90, wydaną na podstawie art. 20 ust. 1 i art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ w związku z par. 1 pkt 5 lit. "g" rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1990 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych /Dz.U. nr 49 poz. 287/, cofnął koncesję z dnia 21 marca 1990 r. nr rej. K-250/90, udzieloną Tadeuszowi G. na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony mienia. W uzasadnieniu decyzji podał, że Tadeusz G. udzielił w dniu 28 sierpnia 1991 r. dyrektorowi Biura Usług Zleconych "T.S.G.", Krzysztofowi K., pełnomocnictwa, a także zawarł z nim w dniu 1 października 1991 r. umowę zlecenia, na której podstawie nastąpiła bezprawna cesja praw wynikających z koncesji. W umowie tej Tadeusz G. zastrzegł sobie możliwość wglądu w dokumentację dotyczącą działalności prowadzonej przez zleceniobiorcę oraz prawo do jej merytorycznej kontroli. Kontrola przyjmowanych i realizowanych przez Krzysztofa K. zleceń nigdy nie została przeprowadzona. W rezultacie zleceniobiorca, prowadząc działalność gospodarczą pod szyldem firmy zleceniodawcy, to jest Agencji Ochrony Mienia, zawierał umowy, w których zobowiązywał się ściągać od niesumiennych dłużników zaległe należności pieniężne na rzecz wierzycieli. Na ich poczet pobierał wysokie zaliczki, które pomimo notorycznego niewywiązywania się lub nienależytego wywiązywania się z umów nie podlegały zwrotowi zleceniodawcom. Ponadto ta swoiście rozumiana egzekucja sprowadzała się niejednokrotnie do uprowadzenia i zmuszania dłużnika za pomocą groźby do zwrotu świadczenia należnego wierzycielowi. Przeciwko Krzysztofowi K. oraz jego pracownikom są prowadzone przez Komendy Rejonowe Policji w W. /.../ postępowania przygotowawcze w związku z zarzucanym tym osobom popełnieniem przestępstw mających ścisły związek z działalnością koncesjonowaną. Wpływające do Departamentu Administracyjnego MSW skargi na działalność Krzysztofa K. spowodowały podjęcie przez organ koncesyjny stosownego postępowania; w jego wyniku Tadeusz G. w dniu 29 stycznia 1993 r. cofnął pełnomocnictwo udzielone Krzysztofowi K. oraz wypowiedział zawartą umowę ze skutkiem natychmiastowym. Ponadto podczas przeprowadzonych w dniach 27 listopada i 8 grudnia 1992 r. kontroli działalności gospodarczej Tadeusza G. stwierdzono, że zmienił on adres siedziby swojej Agencji, nie powiadamiając o tym, w przewidzianym ustawowo terminie, organu koncesyjnego, co jest sprzeczne z art. 18 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./. W świetle powyższych faktów poważna i uzasadniona jest obawa, iż dalsze wykonywanie przez Tadeusza G. koncesjonowanej działalności będzie stwarzać zagrożenie bezpieczeństwa obywateli lub ich dóbr osobistych. Jego dotychczasowe nieodpowiedzialne postępowanie, polegające na bezprawnym "udzielaniu" koncesji osobie trzeciej, na braku nie tylko nadzoru, ale wręcz najmniejszego zainteresowania działalnością prowadzoną przez ustanowionego pełnomocnika oraz jego pracowników, dowodzą nieznajomości podstawowych aktów normatywnych odnoszących się do koncesjonowanej działalności.