Ograniczenie zakresu lub przedmiotu działalności bądź cofnięcie koncesji /art. 22 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ musi być poprzedzone precyzyjnym i jednoznacznym ustaleniem stopnia i zakresu naruszenia warunków wykonywania działalności gospodarczej, a uzasadnienie wydanej decyzji powinno wykazywać powody wyboru takiego, a nie innego środka.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Kazimierza R. na decyzję Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 listopada 1990 r. w przedmiocie cofnięcia koncesji na prowadzenie apteki i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej kwotę złotych dwadzieścia tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej decyzją z dnia 21 września 1989 r. udzielił doktorowi farmacji Kazimierzowi R. koncesji na prowadzenie apteki w W. przy ul. M. nr 54. Jako warunki wykonywania działalności wymienił kwalifikacje zawodowe wymagane od kierownika apteki i innych pracowników wykonujących czynności fachowe w aptece, określone w art. 35 ustawy z dnia 28 stycznia 1987 r. o środkach farmaceutycznych, artykułach sanitarnych i aptekach /Dz.U. nr 3 poz. 19/ oraz w art. 4 i 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o aptekach /Dz.U. nr 1 poz. 2/, przestrzeganie zasad wydawania leków i artykułów sanitarnych określonych w art. 34 wyżej wymienionej ustawy z dnia 28 stycznia 1987 r. i w przepisach wydanych na podstawie tego artykułu, zgodność działalności z przepisami odnoszącymi się do środków farmaceutycznych, artykułów sanitarnych i aptek oraz stosowanie się do wymagań określonych w przepisach o nadzorze farmaceutycznym.
W dniach 22 - 25 października 1990 r. w aptece przeprowadzona została kontrola przez trzy pracownice Nadzoru Farmaceutycznego w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Wydziału Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w W. W trakcie kontroli stwierdzono, że apteka prowadzi sprzedaż leków nie zarejestrowanych w Polsce i nie objętych urzędowym spisem leków lub innymi wykazami ustalonymi przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, oraz brak dowodów zakupu na nie. Ponadto w aptece znajdował się lek należący do środków psychotropowych grupy IV-P, który nie jest zarejestrowany w Polsce i nie może być przedmiotem obrotu. Przywóz tego Środka do kraju wymagał specjalnego zezwolenia Ministra, czego w aptece nie stwierdzono.
Mając na względzie powyższe uchybienia, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej decyzją z dnia 30 listopada 1990 r. nr FAa-100-I-150/90, powołując się na podstawę prawną z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/ w związku z art. 28 ustawy z dnia 28 stycznia 1987 r. o środkach farmaceutycznych, artykułach sanitarnych i aptekach /Dz.U. nr 3 poz. 19/ oraz art. 17 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii /Dz.U. nr 5 poz. 15 ze zm./, cofnął wymienioną na wstępie koncesję oraz anulował pismo Departamentu Farmacji Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 11 maja 1990 r., dające Kazimierzowi R. możliwość prowadzenia obrotu hurtowego i importu środków farmaceutycznych oraz artykułów sanitarnych dopuszczonych do obrotu w Polsce. Wymieniając uchybienia stwierdzone w czasie kontroli, w uzasadnieniu decyzji podkreślono, że działalność apteki bezpośrednio zagraża życiu lub zdrowiu ludzkiemu.
Skargę na powyższą decyzję złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego pełnomocnik Kazimierza R., zarzucając jej naruszenie art. 7 Kpa przez niewyjaśnienie dokładne sprawy, co stało się przyczyną wydania zaskarżonej decyzji, oraz naruszenie art. 22 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej przez zastosowanie go do stanu faktycznego, w którym nie wystąpiło naruszenie podstawowych warunków wykonywania działalności gospodarczej, zawartych w koncesji, i wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu skargi stwierdził, że kontrola nie wykazała, aby znajdujące się na zapleczu apteki leki /48 pozycji/ zostały wprowadzone do obrotu. Skarżący podniósł, że Kazimierz R. przyjmował od dostawców pewne partie leków i próbował ustalić, czy zostały one dopuszczone do obrotu w Polsce, lub też sam zwracał się do Komisji Zwolnień w celu uzyskania zwolnienia leku do sprzedaży. W skardze stwierdzono też, iż spośród 48 zakwestionowanych pozycji 12 dotyczy różnych postaci tych samych preparatów, 7 - to nie leki, lecz pasty do zębów, pieluchy, nici dentystyczne i kasety z muzyką, na które jest ogólne zezwolenie Departamentu Farmacji. Sześć preparatów uzyskało zwolnienie Komisji Zwolnień i środki te dominują ilościowo w wykazie. Część preparatów znajdowała się w aptece w ilościach od 1 do 5 opakowań i nigdy nie została wprowadzona do obrotu. Były to próbki pozostawione przez francuskiego farmaceutę w celu zbadania, czy są one w Polsce dopuszczone do obrotu, i oceny ich przydatności. Zakwestionowany lek psychotropowy został przywieziony zamiast zamówionego innego preparatu i pozostawiony w depozycie do czasu wyjaśnienia jego przydatności na rynku. Preparaty te zostały odebrane przez dostawcę. Podniesiono również w skardze społeczny aspekt sprawy, związany z likwidacją jednej z największych w W. aptek, zatrudniającej 14 osób, mającej zapasy leków wartości około 800 mln zł i cieszącej się dobrą opinią klientów. Właściciel apteki jest osobą znaną i szanowaną w W.