Regulamin targowiska mający charakter tymczasowy, należy do kategorii przepisów gminnych, uchwalonych przez radę gminy na podstawie art. 5 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./.
Na podstawie art. 5 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach i art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym. Rada Miejska w M. podjęła dnia 25 maja 1995 r. uchwałę treści następującej:
"par. 1. Uchyla się regulamin tymczasowy targowiska zlokalizowanego w M. przy ul. (...).
par. 2. Wprowadza się zakaz handlu z ręki, stoisk, straganów, wozów konnych i pojazdów mechanicznych na chodnikach i w ciągu ulicy (...).
par. 3. Wykonanie uchwały powierza się Zarządowi Miasta.
par. 4. uchwała wchodzi w życie a dniem podjęcia".
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 26 czerwca 1995 r. wydanym na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym Wojewoda O. orzekł o nieważności tej uchwały. W ocenie wojewody regulamin targowiska ma charakter przepisów gminnych w rozumieniu art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym, a upoważnienie do wydania regulaminu targowiska jest zawarte w art. 5 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. Przepisy gminne są ogłaszane przez rozplakatowanie obwieszczeń w miejscach publicznych lub w inny sposób miejscowo przyjęty, a także przez ogłoszenie w miejscowej prasie, chyba że przepisy prawa stanowią inaczej, natomiast wchodzą one w życie z dniem ogłoszenia, gdy nie przewidują terminu późniejszego /art. 42 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie terytorialnym/. Z tego powodu uchwała co do dnia jej wejścia w życie jest sprzeczna z art. 42 ust. 1 i 2 ustawy.
Ponadto art. 40 ust. 3 omawianej ustawy dopuszcza możliwość stanowienia przez radę przepisów porządkowych tylko w zakresie nie uregulowanym w odrębnych ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących. Definicja drogi, pasa drogowego, ulicy oraz problematykę zarządzania, utrzymania i korzystania z nich określają przepisy ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ i rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych /Dz.U. nr 6 poz. 33/. Przewidziane w nich zasady udzielania zezwoleń na zajęcia pasa drogowego oraz pobierania opłat i wymierzania kar za naruszenie przepisów ustawy regulują sprawy określone w par. 2 uchwały Rady Miejskiej w M., przez co w tej części narusza ona art. 40 ust. 3 ustawy o samorządzie terytorialnym.
W skardze do sądu podpisanej przez przewodniczącego rady miejskiej zostały podniesione zarzuty: uchwała nie określała sposobu podania jej do publicznej wiadomości i zarzut o braku jej rozplakatowania jest chybiony, a ponadto uchwała miała charakter porządkowy /nie dotyczyła usprawnienia ruchu drogowego i pieszego/ i dlatego chybione jest powoływanie się przez wojewodę na przepisy o drogach publicznych.
Wojewoda wniósł o oddalenie skargi i oprócz argumentacji podanej w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia zwrócił w szczególności uwagę, że z braku określenia w konkretnym akcie prawnym sposobu ogłoszenia przepisów gminnych należy dokonać tej czynności w sposób unormowany w art. 42 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym, co stosownie do ust. 2 tego artykułu warunkuje ich obowiązywanie od daty ogłoszenia. W postępowaniu wyjaśniającym ustalono, że ulica (...) w M. nigdy nie stanowiła targowiska w rozumieniu przepisów dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r., w planie zagospodarowania i wykazie dróg jest drogą miejską, a prowadzenie na niej działalności handlowej odbywało się bez zezwolenia odpowiedniego organu.