Uchwała rady gminy zakazująca rejestrowania obrazu z jej obrad narusza konstytucyjną zasadę jawności działania organów władzy publicznej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skarg grupy radnych Gminy M. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody O. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Gminy M. w sprawie zakazu nagrywania obrad sesji Rady - oddala skargi.
Rada Gminy M. uchwałą z dnia 1 grudnia 1998 r. zakazała nagrywania obrad sesji Rady na kasecie wideo w dniu 1 grudnia 1998 r. Uchwałę podjęto na podstawie par. 7 regulaminu obrad Rady Gminy M., stanowiącego załącznik do statutu Gminy, uzasadniając ją koniecznością zapewnienia sprawnego przebiegu sesji. Wojewoda O. rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 29 grudnia 1998 r. stwierdził nieważność tej uchwały. W uzasadnieniu podał, że uchwała jest sprzeczna z art. 61 ust. 2 Konstytucji RP, który w ramach obywatelskiego prawa do informacji przewiduje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku i obrazu. Powołany natomiast par. 7 regulaminu obrad Rady pozwala jedynie przewodniczącemu obrad na nakazanie opuszczenia sali osobie spoza Rady, która swoim zachowaniem lub wystąpieniem zakłóca porządek posiedzenia. Nie może być więc podstawą do wprowadzenia zakazu utrwalania przebiegu obrad na kasecie wideo.
Grupa radnych na czele z przewodniczącym Rady wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody. Na zapytanie sądu pismem z dnia 25 lutego 1999 r. przewodniczący Rady Gminy M. wyjaśnił, że skargę wniosły indywidualne osoby /radni/ podpisani pod skargą. Po wezwaniu sądu Rada Gminy podjęła również w dniu 28 kwietnia 1999 r. uchwałę o zaskarżeniu rozstrzygnięcia nadzorczego do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W skardze zarzucono naruszenie interesu prawnego skarżących oraz naruszenie art. 107 par. 3 Kpa i art. 61 Konstytucji RP. Zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze nie ma dostatecznego uzasadnienia prawnego i faktycznego. Narusza ponadto art. 61 Konstytucji RP przez wybiórcze zastosowanie ust. 2 tego przepisu z pominięciem ust. 3 i 4. (...)
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Przede wszystkim stwierdzić należy, że uchwała Rady Gminy w M. z dnia 1 grudnia 1998 r. wprowadzająca zakaz nagrywania obrad sesji na kasecie wideo w dniu 1 grudnia 1998 r. nie znajduje oparcia w przepisach prawa materialnego. Podstawy do wydania tej treści uchwały nie mógł stanowić w szczególności wskazany w tej uchwale przepis par. 7 regulaminu obrad Rady Gminy M., gdyż przepis ten ma charakter porządkowy i jest adresowany wyłącznie do przewodniczącego obrad
Zgodnie bowiem z par. 7 ust. 1 tego regulaminu przewodniczący obrad zapewnia sprawny przebieg i porządek obrad. Może nakazać opuszczenie sali obrad przez osoby spoza Rady, które swoim zachowaniem lub wystąpieniem zakłócają porządek obrad.
Wojewoda w zaskarżonym rozstrzygnięciu nadzorczym trafnie stwierdził, iż uchwała tej treści narusza art. 61 ust. 2 Konstytucji RP.
Zgodnie bowiem z tym przepisem prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialne organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu.
Wbrew zarzutom skargi strona skarżąca nie wykazała, aby w sprawie zachodziły podstawy do ograniczenia prawa do uzyskania informacji na podstawie art. 61 ust. 3 i 4 Konstytucji RP, gdyż względy porządkowe związane z obradami Rady nie mogą być utożsamiane z ochroną wolności, prawami innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochroną porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa.