Zauważyć w tym miejscu należy, że w świetle art. 4 ust. 1, 2 i 5 Prawa prasowego, wymienione w tych przepisach podmioty obowiązane są do udzielenia prasie informacji o swojej działalności, chyba że sprzeciwiają się temu ochrona tajemnicy państwowej i służbowej oraz innej tajemnicy chronionej ustawą.
Wykładni tych przepisów dużo miejsca poświęcił Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku III ARN 57/95 z dnia 11 stycznia 1996 r. /OSNAPU 1996 nr 13 poz. 179/ dotyczącego odmowy udostępnienia prasie protokołów z posiedzeń zarządu gminy. Sąd Najwyższy sformułował pogląd, że art. 4 ust. 1 Prawa prasowego obejmuje również uprawnienia żądania przez prasę dostępu do akt organu zobowiązanego do udzielenia informacji, aby możliwe było jej weryfikowanie. Sąd Najwyższy podkreślił konieczność interpretowania tego przepisu w świetle uregulowań prawnomiędzynarodowych i konstytucyjnych gwarantujących wolność prasy i prawo obywateli do ich rzetelnego informowania, a także fundamentalnej, z punktu widzenia normatywnej koncepcji demokratycznego państwa prawnego, zasady jawności życia publicznego.
Skład orzekający NSA podziela trafność powyższych sformułowań i wywodów Sądu Najwyższego. Taki kierunek interpretowania uprawnień środków społecznego przekazu uległ wydatnemu wzmocnieniu w świetle art. 14 i art. 61 Konstytucji RP i ukształtowanego przez nią systemu źródeł prawa, gdzie ratyfikowane i ogłoszone w Dzienniku Ustaw umowy międzynarodowe stanowią część krajowego porządku prawnego i są bezpośrednio stosowane.
Wolność prasy i innych środków społecznego przekazu, prawo obywateli do uzyskania informacji o działalności organów władzy publicznej wraz z dostępem do dokumentów i gwarancje zawarte w art. 10 ust. 2 ratyfikowanej przez Polskę Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności /Dz.U. 1993 nr 61 poz. 284/ łącznie wymagają kwalifikowania do szczególnie wyjątkowych przypadków odmowy udzielenia środkom społecznego przekazu takich informacji i wstępu na posiedzenia kolegialne.
Odnosi się to zwłaszcza do działalności organów samorządu terytorialnego, reprezentujących interesy mieszkańców /tworzących wspólnotę samorządową/ przy ustawowej jawności działalności tych organów.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę.