oddala skargę w sprawie ze skargi Gminy W. na decyzję Prezesa Rady Ministrów (...) w przedmiocie podziału opłaty eksploatacyjnej.
Prezes Rady Ministrów decyzją z 7 stycznia 1998 r., na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 w związku z art. 127 par. 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu wniosku Gminy W. o ponowne rozpatrzenie sprawy, zakończonej decyzją Prezesa Rady Ministrów z dnia 12.05.1997 r. (...) w sprawie podziału mienia komunalnego, tj. zaległej opłaty eksploatacyjnej za 1994 rok od Spółki Węglowej S.A. w R., pomiędzy gminami: M., P. oraz W., sprostowanej postanowieniem z dnia 30.09.1997 r. o poprawieniu błędów rachunkowych - utrzymał w mocy wyżej wymienioną decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia 12.05.1997 r.
W uzasadnieniu decyzji stwierdzono m.in. co następuje:
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 grudnia 1994 r. w sprawie utworzenia i znoszenia gmin, ustalania ich granic, nazw i siedzib władz w niektórych województwach oraz nadania niektórym gminom statusu miasta /Dz.U. nr 132 poz. 671/ usankcjonowało wyodrębnienie z części obszaru Gminy W. dwóch nowych gmin tj. M. i P. Rozporządzenie weszło w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.
Po 1 stycznia 1995r. do kasy Gminy W. wpłynęła zaległa opłata eksploatacyjna za 1994 rok, należna od Spółki Węglowej w kwocie 4.347.581,00 PLN /43.475.810.000 starych zł/.
Po otrzymaniu wyżej wymienionej opłaty, Gmina W. stanęła na stanowisku, iż opłata ta powinna być rozdzielona na nowo powstałe gminy według kryteriów przyjętych do podziału nadwyżki budżetowej za 1994 rok /pismo z dnia 06.01.1996 r. - w aktach sprawy/. Zdaniem skarżącej oznacza to, iż przedmiotowa opłata eksploatacyjna powinna być podzielona pomiędzy zainteresowane gminy w oparciu o kryterium ludnościowe tj. procentowy udział ludności gmin w nowych granicach, do liczby ludności Gminy W. sprzed podziału.
Uchwałę tej treści podjęła w dniu 26 października 1995 r. Rada Miejska W.
Zgodę na podział przedmiotowej opłaty według wyżej wymienionych kryteriów wyraziła Gmina P., rozwiązaniu temu sprzeciwiła się natomiast Gmina M. W trakcie prowadzonego postępowania administracyjnego w niniejszej sprawie, Gmina P. przychyliła się do sposobu podziału przedmiotowej opłaty według zasad zaproponowanych przez Gminę M.
Zdaniem Gminy M. przedmiotowa opłata nie stanowi nadwyżki budżetowej za 1994 rok, a zatem nie jest dopuszczalny podział tej opłaty według kryteriów zaproponowanych przez Gminę W. Z tych też względów Gmina M. wniosła o podział spornej, zaległej opłaty eksploatacyjnej w oparciu o kryterium rzeczywiste, tj. proporcjonalnego udziału każdej ze stron /gmin/ w powstaniu po 1 stycznia 1995 r. przedmiotowej opłaty.
Na poparcie swego stanowiska Gmina M. przedstawiła opinię Regionalnej Izby Obrachunkowej w K. z dnia 22 stycznia 1997 r. (...).
Prezes Rady Ministrów, decyzją z dnia 12.05.1997 r. (...), wydaną w trybie przepisu art. 44 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, podzielił pomiędzy wymienione na wstępie gminy, zaległą opłatę eksploatacyjną za 1994 rok od Spółki Węglowej S.A. w R., proporcjonalnie do ilości wydobytej kopaliny na terenie każdej z tych gmin.