Skarga Andrzeja P. na decyzję Ministra Edukacji Narodowej w przedmiocie odmowy mianowania na stanowisko równorzędne z zajmowanym przed powołaniem i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa w związku z art. 68 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kuratora Oświaty.
Tezy

Przepis art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ zachował moc obowiązującą także po wejściu w życie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie ustawy o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 136 poz. 704/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Andrzeja P. na decyzję Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 września 1995 r. w przedmiocie odmowy mianowania na stanowisko równorzędne z zajmowanym przed powołaniem i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kuratora Oświaty.

Uzasadnienie strona 1/2

Minister Edukacji Narodowej decyzją z dnia 12 września 1995 r. utrzymał w mocy decyzję Kuratora Oświaty w (...) z dnia 20 kwietnia 1995 r. w przedmiocie odmowy zatrudnienia Andrzeja P. na stanowisku dyrektora wydziału w Kuratorium Oświaty w (...). W uzasadnieniu decyzji ostatecznej podano, iż Andrzej P. domagał się ponownego zatrudnienia na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ na stanowisku równorzędnym ze stanowiskiem dyrektora Wydziału Organizacyjnego, na którym był zatrudniony na podstawie mianowania przed powołaniem go w dniu 1 września 1992 r. na stanowisko wicekuratora oświaty. Z tego ostatniego stanowiska został odwołany w dniu 31 maja 1994 r. z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia. W uzasadnieniu decyzji odmawiającej ponownego zatrudnienia Andrzeja P. w charakterze mianowanego urzędnika Kuratorium Kurator Oświaty powołał się na brak w tym urzędzie wolnych miejsc w związku z przeprowadzoną we wrześniu 1992 r. reorganizacją połączoną ze zmniejszeniem zatrudnienia. Sytuacja taka utrzymuje się nadal, a więc ponowne zatrudnienie Andrzeja P. w tym urzędzie stało się obecnie niemożliwe. Minister z kolei podkreślił, że w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie ustawy o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 136 poz. 704/ brak jest podstaw prawnych do ponownego nawiązania z Andrzejem P. stosunku pracy na podstawie mianowania, a jego roszczenie ma charakter sprawy ze stosunku pracy i zgodnie z art. 1 i 2 Kpc właściwy do rozpatrzenia tej sprawy jest sąd powszechny /sąd pracy/.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Andrzej P. domagał się uchylenia powyższej decyzji i zarzucił, iż w świetle art. 45 ust. 2 ustawy o pracownikach urzędów państwowych przysługuje mu roszczenie o nawiązanie stosunku pracy w charakterze pracownika mianowanego.

Minister Edukacji Narodowej w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie, jako niedopuszczalnej, ponieważ po wejściu w życie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie ustawy o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 136 poz. 704/ z pracownikami urzędów państwowych nie nawiązuje się stosunku pracy na podstawie mianowania, lecz na podstawie umowy o pracę lub - jeżeli przepisy szczególne tak stanowią - na podstawie powołania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ osobie odwołanej z funkcji lub stanowiska określonych w ust. 1 tego artykułu, która przed powołaniem na tę funkcję lub stanowisko była urzędnikiem państwowym mianowanym, przysługuje prawo do mianowania na stanowisko równorzędne z zajmowanym przed powołaniem, jeżeli osoba ta spełnia warunki, o których mowa w art. 3 pkt 4 tej ustawy.

W sprawie jest niesporne, że skarżący został odwołany ze stanowiska wicekuratora oświaty w (...), a więc ze stanowiska, o jakim mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o urzędnikach państwowych, przy czym przed powołaniem na to stanowisko był zatrudniony na podstawie mianowania na stanowisku dyrektora Wydziału Organizacyjnego. W tej sytuacji należy uznać, iż skarżącemu na mocy art. 45 ust. 2 omawianej ustawy o pracownikach urzędów państwowych przysługuje prawo do mianowania na stanowisko równorzędne z zajmowanym przed powołaniem.

Strona 1/2