Wszystkie unormowania zawarte w art. 31 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ dotyczą bezwzględnie sytuacji, w której do wykonania orzeczenia Sądu niezbędne jest podjęcie stosownej czynności lub wydanie aktu przez zobowiązany do tego organ.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skarg Mirosława P., Jadwigi C. i Krzysztofa J. na niewykonanie przez Zarząd Dzielnicy Ś. Gminy W. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2001 r. II SA 3254/00 w przedmiocie stwierdzenia nieważności jego uchwały z dnia 14 października 1999 r. (...) w sprawie ustalenia opłaty za zajęcie powierzchni gruntu na targowisku P.D. w W. - skargi oddala.
Wyrokiem II SA 3254/00 z dnia 19 czerwca 2001 r. Naczelny Sąd Administracyjny po rozpatrzeniu skarg Jadwigi C., Krzysztofa J. i Mirosława P. stwierdził nieważność uchwały Zarządu Dzielnicy Ś. Gminy W.-C. z 14 października 1999 r. (...) w sprawie ustalenia opłaty za zajęcie powierzchni gruntu na targowisku P.D. w W. Następnie ci sami skarżący wystąpili z podobnymi w treści skargami do NSA na niewykonanie powyższego wyroku przez zarząd dzielnicy wnosząc o wymierzenie mu grzywny i zobowiązanie do zaprzestania wykonywania unieważnionej uchwały /a Krzysztof J. - o zobowiązanie do zwrotu pobranych opłat od 1 października 1999 r. do 20 listopada 2001 r./. Zdaniem skarżących zarząd dzielnicy nie respektuje tego wyroku, w dalszym ciągu nalicza im opłaty według stawek zawartych w unieważnionej uchwale i wymusza ich ponoszenie usiłując rozdzielić związek między tą uchwałą a umowami cywilnoprawnymi, jakie zawarto z kupcami prowadzącymi działalność na targowisku.
Zarząd dzielnicy wniósł o oddalenie skarg podkreślając, że skutkiem wyroku było jedynie stwierdzenie nieważności uchwały i pozostaje on bez wpływu na czynności o innymi charakterze wynikające z umów cywilnych zawartych z kupcami.
Na podstawie takich umów Zarząd Terenów Publicznych w W. pobiera w istocie czynsz dzierżawny z tytułu użytkowania gruntu gminy przez kupców /w tym i skarżących/, jest to dochód gminy, a nie należność o charakterze publicznoprawnym przewidziana w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, zaś spory na tle pobranych opłat mogą być rozstrzygane przez właściwy sąd powszechny.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Art. 31 ust. 1 ustawy o NSA ma następujące brzmienie: "W razie stwierdzenia, że organ, którego działania lub bezczynności dotyczy orzeczenie Sądu, nie wykonał w całości lub w części tego orzeczenia, Sąd może orzec o wymierzeniu temu organowi grzywny. Orzeczenie Sądu o ukaraniu grzywną podlega wykonaniu w drodze egzekucji sądowej bez opatrywania go klauzulą wykonalności". Kolejne ustępy tego artykułu określają stosowne uprawnienia Sądu i odpowiednią procedurę powiązaną z brakiem wykonania orzeczenia. Wszystkie unormowania zawarte w art. 31 dotyczą bezwzględnie sytuacji, w której do wykonania orzeczenia Sądu niezbędne jest podjęcie stosownej czynności lub wydania aktu przez zobowiązany do tego organ.
W rozpoznawanej sprawie taka sytuacja nie występuje, gdyż wskutek wydania prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 czerwca 2001 r. II SA 3254/00 stwierdzającego nieważność uchwały Zarządu Dzielnicy z 14 października 1999 r. utraciła ona moc z dniem jej podjęcia i powstał stan taki, jakby tej uchwały nigdy nie było. Nie jest więc możliwe uwzględnienie przez Sąd skargi z braku istnienia w tej sprawie elementów działania lub bezczynności składających się na skonstruowaną w art. 31 istotę niewykonania orzeczenia przez zobowiązany do tego organ.
W sprawie zakończonej wyrokiem z 19 czerwca 2001 r. NSA dostrzegł próbę pozaprawnego zastąpienia opłaty targowej nienazwaną bliżej opłatą o podobnym do niej publicznoprawnym charakterze. Posługiwanie się zbliżoną do tej opłaty wysokością stawki czynszu dzierżawnego w umowie dzierżawy terenu, a więc w akcie dobrowolnie zawartym między równoprawnymi jej stronami, zmienia diametralnie sytuację przez poddanie wynikłych na jej tle sporów właściwości sądów powszechnych, łącznie z trybem uchylania się od skutków wad oświadczenia woli /art. 82-88 Kodeksu cywilnego/.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o NSA orzekł jak w sentencji.