Z tej przyczyny Sąd uznał, iż bezzasadny jest zarzut naruszenia przez zaskarżoną decyzję przepisu art. 77 § 4 k.p.a., który stanowi, iż fakty powszechnie znane oraz fakty znane organowi z urzędu nie wymagają dowodu. Za fakty powszechnie znane (fakty notoryczne) uznaje się okoliczności, zdarzenia, czynności lub stany, które powinny być znane każdemu rozsądnemu i posiadającemu doświadczenie życiowe mieszkańcowi miejscowości, w której jest siedziba organu administracji publicznej (tak B.Adamiak /w:/ B.Adamiak, J.Borkowski "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz", Wyd. C.H.Beck, Warszawa 2004, s. 394 i cyt. tam lit.). Za fakt powszechnie znany może być uznany tylko taki fakt, który odpowiada rzeczywistości i którego istnienia nie można obalić dowodem przeciwnym. Za fakt notoryjny nie może być uznany fakt nie znany stronom, bowiem fakt taki jest sporny między stronami i powinien być udowodniony na zasadach ogólnych (tak np. A. Wróbel /w:/ M.Jaśkowska, A.Wróbel "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz", Zakamycze, 2000 r., teza 12 komentarza do art. 77 k.p.a.; tak również /w:/ uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 maja 2003 r., sygn. akt II SA 2741/02). Z uwagi na fakt, iż w toku postępowania powszechna znajomość (renoma, sława) znaku Rolex była negowana przez stronę przeciwną, należało - zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - uznać, iż nie było możliwe skorzystanie zarówno w toku postępowania przed Urzędem Patentowym RP, jak również w toku postępowania sądowoadministracyjnego, ze wspomnianej instytucji wskazanej w przepisie art. 77 § 4 k.p.a.
Zdaniem Sądu organ administracji wyczerpująco zbadał wszystkie okoliczności faktyczne związane z niniejszą sprawą oraz przeprowadził dowody służące ustaleniu stanu faktycznego zgodnie z zasadami prawdy obiektywnej i oficjalności (art. 7 i art. 77 k.p.a.). Ponadto organ koncesyjny nie dopuścił się - w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - obrazy zasady swobodnej oceny dowodów (art. 80 k.p.a.), albowiem oparł się na materiale zebranym w toku postępowania dokonując jego wszechstronnej oceny na podstawie całokształtu materiału dowodowego.
Sąd nie dopatrzył się również takiego stopnia naruszenia przez Urząd Patentowy RP przepisu art. 107 § 3 k.p.a., który miałby istotny wpływ na wynik sprawy. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji organu administracji spełnia - zdaniem Sądu - swe podstawowe zadanie polegające na wyjaśnieniu rozstrzygnięcia zawartego w sentencji decyzji, korespondując z jego treścią. Motywy decyzji są ujęte w taki sposób, że strony mogą zrozumieć zasadność przesłanek faktycznych i prawnych, którymi kierował się Urząd Patentowy RP przy załatwianiu sprawy.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd orzekł, jak w sentencji wyroku na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.