Kompetencje do ustalania wysokości opłaty targowej ma wyłącznie rada gminy.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skarg Stowarzyszenia Kupców "H." w W. na uchwały Zarządu Dzielnicy Ś. Gminy W.-C. z dnia 5 sierpnia 1999 r. (...) i z dnia 7 sierpnia 2001 r. (...) w przedmiocie ustalenia stawek czynszu najmu obowiązujących na zmodernizowanym targowisku "H." w W. oraz w sprawie Pasażu Handlowego "H.":
1. stwierdza nieważność par. 2 zaskarżonej uchwały z dnia 5 sierpnia 1999 r. (...);
2. w pozostałej części skargi oddala.
Pierwsza z wymienionych uchwał została podjęta na podstawie zarządzeń Prezydenta m.st. W. z 30 sierpnia 1995 r., 25 listopada 1997 r. i 8 stycznia 1999 r. w sprawie udzielenia pełnomocnictwa Zarządowi Dzielnicy Ś. i pracownikom urzędu tej dzielnicy do podejmowania w imieniu Gminy W.-C. czynności cywilnoprawnych z zakresu rozporządzania mieniem komunalnym powierzonym do gospodarowania tej dzielnicy. W jej par. 1 zarząd dzielnicy ustalił stawki czynszu najmu na zmodernizowanym targowisku "H." w W.: miesięcznie netto 55 zł w branży spożywczej i 10 zł w branży przemysłowej za 1 m2 obiektu handlowego, natomiast par. 2 uchwały uzyskał następujące brzmienie: "Łączna opłata za prowadzenie działalności handlowej /według stawki opłaty targowej: 2,75 zł dla art. spożywczych i 5 zł dla art. przemysłowych/ oraz czynszu najmu w wysokości 110 zł za 1 m2 netto miesięcznie".
W drugiej uchwale powołano się na par. 12 ust. 1 pkt 3 statutu Dzielnicy Ś. w Gminie W.-C., w jej par. 1 zmieniono dotychczasową nazwę targowiska "H." na Pasaż Handlowy "H." określając jego granice, w par. 2 ustalono stawkę czynszu lokali handlowych tego pasażu na 115 zł za 1 m2 netto miesięcznie, a według jej par. 4 utraciła moc pierwsza uchwała z 5 sierpnia 1999 r.
Stowarzyszenie kupców zaskarżyło obie uchwały do Sądu na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ i wniosło o stwierdzenie ich nieważności, ponieważ do podejmowania uchwał w sprawie opłat na targowisku i likwidacji targowiska uprawniona jest jedynie rada gminy, co wynika z art. 41 ust. 1 tej ustawy. Ponadto nie ma - zdaniem skarżącego - ustrojowej, ani materialnej podstawy do ustalenia stawek czynszu na targowisku, gdyż w świetle przepisów o podatkach i opłatach lokalnych, na terenie targowiska pobierane są wyłącznie opłaty targowe, podatek od nieruchomości i opłaty za korzystanie z urządzeń i usług, na co zwrócił uwagę NSA w uzasadnieniu wyroku II SA 3254/00 z 19 czerwca 2001 r. Rozwiązania przyjęte w uchwałach naruszają też uprawnienia kupców nabyte z wcześniej zawartych umów z Zarządem Terenów Publicznych.
Zarząd dzielnicy wniósł o odrzucenie obu skarg przede wszystkim dlatego, że uchwały nie dotyczą spraw z zakresu administracji publicznej objętych art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r., lecz są aktami kierownictwa wewnętrznego nakazującymi ich adresatowi stosowanie określonych stawek czynszu w umowach najmu zawieranych z kupcami. W swoim zamierzeniu obie uchwały mają wywoływać wyłącznie skutki cywilnoprawne, jeżeli strony umowy złożą zgodne oświadczenie woli i dlatego nie podlegają kognicji sądu administracyjnego /art. 20 ust. 3 ustawy o NSA/. Ponadto zarząd dzielnicy podkreślił, że od podjęcia uchwały z 5 sierpnia 1999 r. do złożonego 5 września 2001 r. wezwania przez skarżącego upłynął ponad roczny okres, co rodzi określone skutki w świetle art. 101 ust. 4 w związku z art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r., a niezależnie od tego została ona uchylona drugą z zaskarżonych uchwał z 7 sierpnia 2001 r.