Sprawy nieobjęte symbolami podstawowymi 601-644 oraz od 646-652
Tezy

Powstanie po drugiej wojnie światowej organizacji zajmujących się wychowaniem fizycznym i przysposobieniem wojskowym nie czyniło istnienia Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" bezprzedmiotowym i nie uzasadnia o jego likwidacji.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z 21 stycznia 1999 r. wydaną na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2, art. 157 par. 1 i 2 oraz art. 158 par. 1 i 2 Kpa Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji stwierdził nieważność decyzji Starosty Powiatu G. z 5 kwietnia 1946 r. w sprawie zawieszenia działalności i rozwiązania Oddziału Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w G. i decyzji Wojewody R. z 26 sierpnia 1947 r. w części zatwierdzającej wymienioną decyzję Starosty oraz odmówił stwierdzenia nieważności tej decyzji Wojewody w części postanawiającej likwidację powyższego Towarzystwa. W uzasadnieniu Minister w szczególności podał, że według art. 24 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1932 r. - Prawo o stowarzyszeniach /Dz.U. nr 94 poz. 808 ze zm./ decyzja o rozwiązaniu stowarzyszenia należała do Wojewody i dlatego zawieszenie Towarzystwa i równocześnie jego rozwiązanie przez Starostę nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa wymagającym stwierdzenia nieważności jego decyzji i decyzji Wojewody w części utrzymującej ją w mocy. Minister nie dostrzegł natomiast cech rażącego naruszenia prawa w decyzji Wojewody w części dotyczącej likwidacji Towarzystwa na podstawie art. 26 pkt 4 powołanego rozporządzenia dopuszczającego likwidację stowarzyszenia, gdy "istnienie jego stało się bezprzedmiotowe". W decyzji Wojewody przyjęto bezprzedmiotowość dalszego istnienia Towarzystwa ze względu na to, że "zostały utworzone organizacje wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego, w którym poszczególni członkowie Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" mogą zrzeszać się, a tym samym odpada potrzeba istnienia innych organizacji o tym samym charakterze". Zdaniem Ministra nie można przyjąć rażącego naruszenia tego przepisu przez Wojewodę, lecz tylko zastosowanie jednej z możliwych jego interpretacji, co w świetle orzecznictwa NSA nie daje podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy w trybie art. 127 par. 3 Kpa Minister 19 października 1999 r. utrzymał w mocy tę decyzję.

W skardze do sądu pełnomocnik skarżących wniósł o uchylenie decyzji Ministra i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania - w częściach dotyczących likwidacji Towarzystwa. Jego zdaniem dokonana przez Ministra interpretacja art. 26 pkt 4 rozporządzenia jest wadliwa, tym bardziej że w takiej sprawie dotyczącej Oddziału Towarzystwa w Ł. decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych z 26 sierpnia 1994 r. stwierdzono nieważność decyzji Wojewody R. z 26 sierpnia 1947 r. orzekającej rozwiązanie i likwidację wymienionego oddziału. Likwidacja Towarzystwa pozbawiła jego członków możliwości kontynuowania reaktywowanej po II wojnie światowej działalności określonej jego statutem, obok nowo powołanych organizacji. (...)

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W świetle art. 26 wymienionego rozporządzenia likwidacja stowarzyszenia przez władzę rejestracyjna /wojewodę/ następuje wówczas, gdy:

"1/ liczba członków stowarzyszenia spadnie poniżej 10, lub

2/ stowarzyszenie nie posiada przewidzianego statutowo zarządu i nie ma warunków do jego wyłaniania, względnie nie wyłania w ciągu najmniej rocznego okresu czasu, lub

Strona 1/2