Wymaganie dokonywania czynności urzędowych w języku polskim obowiązuje również w przypadku podejmowania przez Urząd Patentowy RP decyzji w sprawie uznania skutków międzynarodowej rejestracji znaku towarowego.
Urząd Patentowy RP decyzją z 6 listopada 2001 r. utrzymał w mocy swą wcześniejszą decyzję z 16 sierpnia 1999 r. o częściowej odmowie uznania w Polsce skutków rejestracji międzynarodowej znaku słownego "MEDICA" dla usług zawartych w klasach 41 i 42. W uzasadnieniu tej decyzji Urząd Patentowy podał, że odmowa uznania w Polsce skutków rejestracji międzynarodowej w trybie Porozumienia Madryckiego znaku towarowego słownego "MEDICA" zgłoszonego przez D.M., przeznaczonego do oznaczania usług polegających na planowaniu i organizowaniu imprez edukacyjnych i rozrywkowych, planowaniu i organizowaniu targów, ekspozycji i prezentacji w celach kulturalnych i edukacyjnych, organizacji kongresów i konferencji, administrowaniu miejscami wystawowymi była uzasadniona podobieństwem tego znaku do zarejestrowanego na rzecz I. sp. z o.o. z Ł. znaku słowno-graficznego "MEDICA EXPO", przeznaczonego do oznaczania usług m.in. w klasach 41 i 42, obejmujących organizowanie konferencji, seminariów, sympozjów, konferencji naukowych, organizowanie i administrowanie pokazów. Okoliczności te wypełniają dyspozycję art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych. Ponadto podmiot zgłaszający ten znak do zarejestrowania - D.M. ma już w Polsce zarejestrowany znak towarowy słowno-graficzny "MEDICA" dla identycznych usług. Istnieją więc na rynku tego rodzaju usług dwa znaki towarowe słowno-graficzne, zawierające słowo "MEDICA". Znaki te różnią się od siebie przede wszystkim grafiką. Wyeksponowanym w nich elementem jest jednak słowo "MEDICA" i dlatego dla przeciętnego odbiorcy zgłoszony znak słowny "MEDICA" może być mylący, co może rodzić konflikt interesów zwłaszcza pomiędzy uprawnionym z rejestracji znaku towarowego słowno-graficznego "MEDICA EXPO" a wnioskującym o uznanie skutków rejestracji znaku słownego "MEDICA".
D.M. zaskarżyła ostateczną decyzję Urzędu Patentowego RP do Naczelnego
Sądu Administracyjnego, zarzucając rażące naruszenie prawa materialnego i naruszenie przepisów procedury administracyjnej i wnosząc na tej podstawie o uchylenie obu decyzji podjętych w sprawie. (...)
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Trzeba przede wszystkim zauważyć, że zaskarżona decyzja Izby Odwoławczej Urzędu Patentowego z 6 listopada 2001 r. została podpisana jedynie przez przewodniczącego trzyosobowego zespołu orzekającego. NSA m.in. w wyroku II SA 3870/01 podkreślił, że Izba Odwoławcza Urzędu Patentowego RP - w myśl art. 277 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej /Dz.U. 2001 nr 49 poz. 508/ - rozpoznaje sprawy w zespołach orzekających, w składzie trzech osób. W sprawach zawiłych zespół ten może liczyć pięć osób. Rozstrzygnięcia w Izbie Odwoławczej są więc podejmowane kolegialnie. Wyrażają wolę wszystkich członków zespołu orzekającego i ta wola musi zostać potwierdzona podpisem każdego z nich. W związku z tym w orzecznictwie NSA przyjmuje się konsekwentnie, że decyzję administracyjną wydaną przez organ kolegialny podpisują wszyscy członkowie tego organu. Wymagania tego nie spełnia podpisanie przez wszystkich członków organu kolegialnego protokołu z posiedzenia organu, zawierającego treść rozstrzygnięcia /np. wyrok NSA z dnia 24 stycznia 1991 r., SA/Gd 1152/90 - ONSA 1991 Nr 2 poz. 34/.