Kontroli sądu podlega dokonana przez organ administracji wykładnia pojęcia "zagrożenie interesu państwa".
Minister przekształceń własnościowych decyzją z 30.12.1994 r. odmówił podmiotom zagranicznym Dawidowi H. i Michaelowi M. wydania zezwolenia na objęcie nowych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki "D.C. Ltd" z siedzibą w G.
W uzasadnieniu podał że minister przekształceń własnościowych wspólnie z ministrem sprawiedliwości ustalił zasady wydawania podmiotom z udziałem zagranicznym zezwoleń na prowadzenie działalności polegającej na świadczeniu usług prawnych. Według tych zasad, niezbędną przesłanką wydania zezwolenia na świadczenie usług prawnych jest, iżby zainteresowany podmiot zagraniczny posiadał uprawnienia do świadczenia pomocy prawnej w kraju macierzystym. Ponadto świadczenie pomocy prawnej powinno być jedynym, wyłącznym przedmiotem działalności spółki. Wnioskodawcy będący podmiotami zagranicznymi nie mają uprawnień do świadczenia pomocy prawnej w swych macierzystych krajach. Jest to istotną przeszkodą w uzyskaniu zezwolenia, nawet jeżeli sami nie zamierzają świadczyć usług tego rodzaju.
Ponadto przedmiot działalności Spółki "D.C. Ltd" wykracza poza świadczenie usług prawnych i spółka ta nie zamierza ograniczyć swej działalności wyłącznie do świadczenia usług prawnych. Z tego też względu wniosek o wydanie zezwolenia nie odpowiada ustalonym zasadom udzielania takich zezwoleń.
Zdaniem ministra przekształceń własnościowych, zezwolenie podmiotom zagranicznym, które nie posiadają uprawnień w zakresie świadczenia pomocy prawnej, na objęcie udziałów w spółce świadczącej taką pomoc stanowiłoby zagrożenie dla bezpieczeństwa obrotu prawnego w Polsce, co godziłoby w interesy gospodarcze państwa. Przeciwko wydaniu zezwolenia przemawiały również negatywne opinie wydane w tej sprawie przez Ministerstwo Sprawiedliwości oraz Naczelną Radę Adwokacką.
Decyzję tę zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego Spółka "D.C. Ltd", wnosząc o jej uchylenie z powodu naruszenia prawa. Zarzuciła, że minister przekształceń własnościowych odmawiając zezwolenia na objęcie udziałów powołał się na niespełnienie przez wnioskodawców warunków określonych drogą międzyresortowych uzgodnień, które nie mają charakteru przepisów prawa, a więc nie mogą stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnej. Minister powołał się co prawda na art. 17 pkt 1 ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym, jednakże nie wykazał należycie, iż objęcie przez podmioty zagraniczne dodatkowych udziałów w spółce zagrażałoby interesom państwa, a zatem wykroczył poza granice uznania administracyjnego.
Zaskarżona decyzja narusza ponadto przepisy prawa procesowego. Minister bez podstawy prawnej poddał wniosek o udzielenie zezwolenia opiniowaniu przez podmioty do tego nie upoważnione, uzależniając treść rozstrzygnięcia od treści tych opinii.
W odpowiedzi na skargę minister przekształceń własnościowych wniósł o jej oddalenie. Podniósł, że ustawodawca pozostawił organowi wydającemu decyzję całkowitą swobodę co do ustalenia, jakie dziedziny działalności spółki mogłyby ewentualnie zagrażać interesowi gospodarczemu państwa. Minister korzystając z tej swobody uznał, że objęcie udziałów w spółce zajmującej się m.in. świadczeniem pomocy prawnej przez podmioty zagraniczne, które nie mają stosownych kwalifikacji do świadczenia tego typu usług stanowiłoby realne zagrożenie dla interesu gospodarczego państwa. Nie jest również zasadny zarzut dotyczący powołania się w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji na negatywne opinie Ministerstwa Sprawiedliwości i korporacji prawniczych. Stanowiska tych podmiotów nie warunkowałyby treści rozstrzygnięcia. Przywołano je jedynie po to, aby wyjaśnić, jak organ wydający decyzję interpretował pojęcie interesu gospodarczego państwa.