Przepis par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1983 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków urzędników administracji celnej /Dz.U. nr 5 poz. 34/ został wydany z przekroczeniem upoważnienia ustawowego /ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, a ponadto - w części przewidującej wyrażenie zgody Prezesa Głównego Urzędu Ceł - jest sprzeczny z zasadą dwuinstancyjnego postępowania administracyjnego /art. 15 Kpa/.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Beaty M. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 listopada 1992 r. w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt. 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Celnego w W.
Beata M. została zatrudniona w Urzędzie Celnym w W. od dnia 1 grudnia 1987 r. na podstawie umowy o pracę na 3-miesięczny okres próbny, a od dnia 1 marca 1988 r. na okres służby przygotowawczej do dnia 30 listopada 1990 r. Aktem z dnia 30 listopada 1990 r. została mianowana na stanowisko młodszego kontrolera celnego w Urzędzie Celnym w W. i na tym stanowisku pozostawała do dnia 31 stycznia 1993 r.
Dyrektor Urzędu Celnego w W. decyzją z dnia 30 października 1992 r., na podstawie par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1983 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków urzędników administracji celnej /Dz.U. nr 5 poz. 34/, rozwiązał z Beatą M. stosunek pracy z dniem 31 stycznia 1993 r. z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia. Decyzja ta została uzasadniona tym, że Beata M. lekceważąco traktowała obowiązki służbowe, nie stosowała się do poleceń przełożonych i naruszała dyscyplinę pracy.
Prezes Głównego Urzędu Ceł decyzją z dnia 23 listopada 1992 r. nie uwzględnił odwołania Beaty M. /odwołania nie dołączono do akt sprawy/ i utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Celnego w W.
Powyższą ostateczną w toku instancji decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł Beata M. zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarżąca zarzuca organowi naruszenie art. 13 i 38 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ oraz par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1983 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków urzędników administracji celnej /Dz.U. nr 5 poz. 34/. Stwierdza między innymi, że przyczyny rozwiązania stosunku pracy, podane w zaskarżonych decyzjach, powinny znaleźć się w ocenach kwalifikacyjnych. Zastosowanie par. 11 ust. 1 tego rozporządzenia "zmierza w istocie do obejścia chroniących pracownika przepisów ustawowych, i to bez dostatecznej podstawy". Przypuszcza, że przyczyną zwolnienia był jej konflikt z naczelnikiem Wydziału II, gdyż do momentu rozpoczęcia pracy pod jego nadzorem miała wyłącznie opinie pozytywne.
Prezes Głównego Urzędu Ceł nie uwzględnił skargi we własnym zakresie i przekazując ją Sądowi wraz z aktami, wniósł o jej oddalenie. Stwierdził między innymi, że zarzut naruszenia art. 13 ustawy o pracownikach urzędów państwowych jest bezzasadny, gdyż rozporządzenie w sprawie niektórych praw i obowiązków urzędników administracji celnej jest "rozporządzeniem szczególnym, dotyczącym wyłącznie funkcjonariuszy celnych, podczas gdy dopiero sprawy nie uregulowane tym rozporządzeniem są rozstrzygane w oparciu o przepisy ustawy, na którą powołuje się p. M."
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
(...) W sprawie niniejszej należy przede wszystkim ustosunkować się do zasadniczej kwestii prawnej, czy wobec urzędników administracji celnej, z którymi stosunek pracy ulega rozwiązaniu, podstawę prawną rozwiązania stosunku służbowego stanowi ustawa z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, a w kwestiach w niej nie unormowanych - rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1983 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków urzędników administracji celnej /Dz.U. nr 5 poz. 34/, czy też podstawowym aktem prawnym jest to rozporządzenie, a w kwestiach w nim nie uregulowanych - powyższa ustawa o pracownikach urzędów państwowych.