Późniejsze uzyskanie dokumentów potwierdzających zatrudnienie w szczególnych warunkach przez okres ponad 15 lat może uzasadniać wniosek osoby uprawnionej o zmianę decyzji w trybie art. 155 Kpa, względnie wniosek o wznowienie postępowania w trybie art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa.
uchyla zaskarżone decyzje organów zatrudnienia obu instancji.
Ewa G. zarejestrowana została jako bezrobotna 27 kwietnia 1995 r. z prawem do zasiłku, który pobierała do 27 października 1996 r. Od 28 października 1996 r. pozostawała w ewidencji bezrobotnych bez prawa do zasiłku. Na wyznaczoną wizytę 28 listopada 1996 r. w celu potwierdzenia gotowości do podjęcia pracy - Ewa G. nie stawiła się i nie usprawiedliwiła powodów niestawiennictwa. Kierownik Rejonowego Urzędu Pracy nr 2 w W. decyzją z dnia 13 grudnia 1996 r. orzekł o utracie statusu osoby bezrobotnej.
13 marca 1997 r. Ewa G. zgłosiła się w RUP nr 2 i została zarejestrowana bez prawa do zasiłku. W tym dniu przedłożyła też dowody, z których wynikało, iż w okresie ponad 16 lat wykonywała pracę uznaną w przepisach emerytalnych za zatrudnienie w szczególnych warunkach.
Decyzją z dnia 24 marca 1997 r. kierownik Rejonowego Urzędu Pracy orzekł o nie przyznaniu Ewie G. zasiłku przedemerytalnego uznając, że nie spełnia ona wymogów przewidzianych w art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128/.
Od decyzji tej Ewa G. odwołała się zarzucając, że pełną dokumentację potwierdzającą wykonywanie pracy w warunkach szczególnych przez okres ponad 15 lat uzyskała dopiero w 1997 r., wskutek opieszałości zakładu pracy.
Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w (...) zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy decyzją z dnia 24 kwietnia 1997 r. stwierdzając m.in., że w dniu ponownej rejestracji /13 marca 1997 r./ skarżąca nie legitymowała się okresem zatrudnienia, o którym mowa w cyt. wyżej art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu.
W skardze na powyższą decyzję Ewa G. ponownie podniosła, że od 1995 r. ubiegała się od dawnego pracodawcy - Ministerstwa Przemysłu i Handlu o wydanie zaświadczenia stwierdzającego pracę w warunkach szkodliwych przez okres ponad 15 lat. Dokumenty te otrzymała dopiero w 1997 r. ale nie powinna ponosić konsekwencji opieszałości ze strony zakładu pracy w tej mierze.
Na wyznaczoną w dniu 28 listopada 1996 r. wizytę nie stawiła się, ponieważ nie miała butów ani pieniędzy na przejazd. Decyzji orzekającej o utracie statusu osoby bezrobotnej nigdy nie otrzymała.
W odpowiedzi na skargę dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w (...) wnosząc o jej oddalenie podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W sprawie niesporne jest, że skarżąca Ewa G. posiada staż pracy w wymiarze 27 lat 1 miesiąc i 23 dni, w tym 16 lat 6 miesięcy i 22 dni przepracowała w warunkach uznanych w przepisach emerytalno-rentowych za zatrudnienie w szczególnych warunkach.
Skarżąca wystąpiła o przyznanie jej zasiłku dla bezrobotnych z uwzględnieniem powyższych okresów zatrudnienia 27 kwietnia 1995 r., a więc pod rządami przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1/.
Zgodnie z art. 21 ust. 5 pkt 2 tej ustawy przysługiwałoby jej prawo do zasiłku do czasu nabycia prawa do emerytury, gdyby udokumentowała w sposób wystarczający okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Mimo jednak podjętych przez nią starań od chwili rozwiązania stosunku pracy /31 marca 1995 r./ zaświadczenia takiego nie mogła uzyskać m.in. z powodu zmian organizacyjnych w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, gdzie była zatrudniona w Zakładzie Doświadczalnym (...), który uległ likwidacji.