Ze sformułowania "nie jest właścicielem lub posiadaczem", użytego w art. 2 ust. 1 pkt 8 lit. "b" ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, wynika, że stosowane w tej ustawie określenie "bezrobotny" nie obejmuje osoby, która jest właścicielem gospodarstwa rolnego, bez względu na to, czy gospodarstwo to jest w jej posiadaniu, czy też w posiadaniu innej osoby, a także nie obejmuje osoby, która wprawdzie nie jest właścicielem gospodarstwa, ale gospodarstwo takie znajduje się w jej posiadaniu.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Jan Sz. na decyzję Dyrektora Wojewódzkiego Biura Pracy w W. wydaną z upoważnienia Wojewody W-kiego z dnia 12 września 1990 r. w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych.
Jan Sz., zamieszkały w B. gmina W., mający na utrzymaniu żonę i dwoje dzieci /w wieku 6 i 4 lat/, był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego w W. do dnia 28 lutego 1990 na stanowisku malarza z wynagrodzeniem miesięcznym jak za urlop wypoczynkowy w wysokości 441.640 zł.
Od dnia 28 lutego 1990 r. został on zarejestrowany w Rejonowym Biurze Pracy w L. jako bezrobotny. Podał wówczas, że jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 8,98 ha, w tym użytków rolnych 8,33 ha, położonego we wsi T. gmina W., które na mocy umowy dzierżawy z dnia 4 września 1989 r., potwierdzonej przez Państwowe Biuro Notarialne w L., wydzierżawił /bez budynków/ Andrzejowi M., zamieszkałemu w L. gmina W., na okres lat 5, to jest do dnia 4 września 1994 r.
Inspektor do Spraw Zatrudnienia w Rejonowym Biurze Pracy w L. uzyskał od przedstawiciela Wojewódzkiego Biura Pracy w W. informację, że w takim stanie faktycznym Janowi Sz. przysługują zasiłki: dla bezrobotnych oraz rodzinny. W związku z powyższym, na mocy decyzji Kierownika Rejonowego Biura Pracy w L., przyznano Janowi Sz. zasiłek dla bezrobotnych za okres od dnia 8 marca do 31 marca 1990 r. oraz za miesiące kwiecień, maj i czerwiec 1990 r.
Następnie decyzją z dnia 17 sierpnia 1990 r., wydaną na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 8 lit. "b" ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, Kierownik Rejonowego Biura Pracy w L. wstrzymał Janowi Sz. wypłatę zasiłku od lipca 1990 r. ze względu na to, że jest on właścicielem gospodarstwa rolnego, a przepisy ustawy nie pozwalają na przyznanie w takich wypadkach zasiłku dla bezrobotnych. Fakt wydzierżawienia tego gospodarstwa innej osobie jest w świetle przepisów tej ustawy bez znaczenia. Nadmienił przy tym, że pierwotna interpretacja przepisów omawianej ustawy oraz informacja udzielona przez przedstawiciela Wojewódzkiego Biura Pracy w W. spowodowała, iż w poprzednim okresie wydano decyzję o wypłacaniu Janowi Sz. zasiłku dla bezrobotnych oraz zasiłku rodzinnego, "kierując się faktem wydzierżawienia gruntów przez bezrobotnego". Obecnie Rejonowe Biuro Pracy uważa, że dalsze wypłacanie tych zasiłków nie jest prawnie uzasadnione, i w związku z tym wydano decyzję o wstrzymaniu dalszej ich wypłaty, począwszy od lipca 1990 r. Odstąpiono przy tym od żądania zwrotu już wypłaconych zasiłków za miesiąc marzec, kwiecień, maj i czerwiec 1990 r.
Od powyższej decyzji Jan Sz. złożył odwołanie do Dyrektora Wojewódzkiego Biura Pracy w W., który decyzją ostateczną nr 31/90 z dnia 12 września 1990 r., wydaną z upoważnienia Wojewody W-kiego po rozpatrzeniu tego odwołania, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Na decyzję ostateczną Jan Sz. złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Podał, że wraz z żoną i dwojgiem dzieci /w wieku 7 i 4 lat/ mieszka w B. gmina W. w wynajętym mieszkaniu, natomiast we wsi T., oddalonej o około 10 km, ma 8,98 ha gruntów piaszczystych o najniższej klasie bonitacyjnej, bez budynków, położonych w dużej odległości od innych zagród i z dala od linii elektrycznej. Ponieważ nie mógł się z tego utrzymać, w 1984 r. wydzierżawił je na okres lat 5 za cenę 8 q żyta rocznie na mocy umowy notarialnej sporządzonej przez Państwowe Biuro Notarialne w L., sam zaś podjął pracę w uspołecznionym zakładzie pracy. Umowa dzierżawy wygasła w 1989 r., przedłużył ją więc na dalsze 5 lat, to jest do 1994 r., na tych samych co poprzednio warunkach, sam zaś nadal pracował. Z dniem 1 marca 1990 r. został zwolniony z pracy z powodu redukcji zatrudnienia, chociaż był jedynym żywicielem rodziny. Utrzymywał się więc wraz z rodziną z zasiłku dla bezrobotnych i z zasiłku rodzinnego. Od lipca jednak wypłaty tych zasiłków wstrzymano. Pracy nigdzie nie może znaleźć. Na utrzymanie jego oraz żony i dwojga dzieci pozostaje mu tylko czynsz dzierżawny. Nie ma więc z czego żyć ani z czego utrzymać rodziny; znalazł się w sytuacji krytycznej. Decyzję wstrzymującą wypłacania zasiłku skarżący ocenia jako krzywdzącą i wnosi o jej uchylenie.