1. Stosunek pracy na podstawie mianowania jest stosunkiem administracyjnoprawnym w sferze prawa pracy.
Nawiązanie jak i rozwiązanie tego stosunku następuje w drodze decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/, w postępowaniu administracyjnym, regulowanym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego, a z niektórymi pracownikami mianowanymi także przepisami szczególnymi.
2. W zakresie postępowania administracyjnego, zmierzającego do wydania decyzji administracyjnej o rozwiązaniu stosunku pracy z mianowanym pracownikiem Narodowego Banku Polskiego, wobec braku szczególnych przepisów proceduralnych, mają w pełni zastosowanie przepisy ogólne, zawarte w Kodeksie postępowania administracyjnego.
3. Nie jest reorganizacją taka zmiana struktury urzędu, która polega na wydzieleniu z dotychczasowej - dwu lub kilku odrębnych jednostek organizacyjnych zatrudniających łącznie tę samą ilość pracowników, albo też zmiana polegająca na innym rozdziale tych samych kompetencji i obowiązków.
4. Zmniejszenie etatów sprzątaczek, kierowców, portierów, palaczy, dozorców itp. nie może stanowić podstawy do rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem merytorycznym banku.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Tomasza Ś. na decyzję Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 12 lipca 1991 r., bez numeru, w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem mianowanym - uchylił zaskarżoną decyzję.
Tomasz Ś. pełnił różne funkcje kierownicze w Narodowym Banku Polskim. Od 1 lutego 1991 r. Prezes NBP mianował go na stanowisko Dyrektora Generalnego Inspektoratu N. B. Awanse skarżącego były wynikiem bardzo pozytywnej oceny jego fachowości oraz osiągnięć zawodowych. W ostatniej, znajdującej się w aktach osobowych opinii zawodowej skarżącego w NBP stwierdzono, że ma oprócz wiedzy bankowej "gruntowną i rozległą wiedzę ekonomiczną. Jest autorem wysoko ocenionych opracowań z dziedziny projektowania i prognozowania planu kredytowego, a także inicjatorem wielu nowatorskich rozwiązań w zakresie techniki pracy bankowej. Cechuje go samodzielność i inicjatywa w działaniu, połączona z umiejętnością obrony reprezentowanych poglądów, właściwą oceną zjawisk i trafnością wyciągania wniosków. Dobry kierownik i organizator pracy. Powierzone zadania wykonuje terminowo i na wysokim poziomie. Wyróżnia się inicjatywą i energią. Cieszy się zasłużonym autorytetem wśród pracowników". Kierowany przez skarżącego Inspektorat pracował na ogół w składzie sześćdziesięciu osób.
Zarządzenie nr C/15/I/91 Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 21 czerwca 1991 r. zreorganizowano Narodowy Bank Polski. Z dotychczasowej Centrali utworzono odrębne struktury, jak np. Skarbiec Główny i Bankowe Centrum Komputerowe, które przestały stanowić część składową Centrali. Ponadto połączono problematykę niektórych departamentów.
W konsekwencji, w nowej strukturze Centrali zmniejszono stan zatrudnienia, natomiast w Inspektoracie N. B. zwiększono ten stan o 5-6 etatów.
Decyzją z dnia 12 lipca 1991 r. ówczesny Prezes Narodowego Banku Polskiego, powołując się na par. 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 października 1983 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników Narodowego Banku Polskiego /Dz.U. nr 64 poz. 290/, wypowiedział skarżącemu stosunek pracy z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. W decyzji zaznaczono, że rozwiązanie stosunku pracy następuje "w związku z reorganizacją Narodowego Banku Polskiego", oraz zwolniono skarżącego "z pełnienia obowiązków do końca okresu wypowiedzenia".
Powyższa decyzja była przedmiotem skargi Tomasza Ś., który wnosząc o jej uchylenie, zarzucił, iż wydano ją z naruszeniem prawa. W szczególności, w skardze, a także w piśmie dodatkowym oraz w wypowiedziach ustnych na rozprawie, skarbowej podnosił, że:
W czasie zarządzonej reorganizacji NBP nastąpiło tylko pozorne zmniejszenie stanu zatrudnienia, spowodowane faktem, że pewne struktury wchodzące w skład Centrali, jak np. Skarbiec czy Centrum Komputerowe, zostały z niej wydzielone jako odrębne jednostki systemu bankowego. Z tego powodu pozornie zmniejszył się stan zatrudnienia Centrali, bo wraz z wyodrębnieniem nowych struktur pozostali w nich zatrudnieni tam pracownicy, którzy nie obciążali już stanu etatowego Centrali. Połączenie jednostek organizacyjnych Centrali nie wiązało się na ogół ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia. W wyniku zarządzonej reorganizacji kierowany przez skarżącego Inspektorat nie był reorganizowany, dołączono doń tylko wydział licencjonowania banków o obsadzie 5-6 osób. Z Inspektoratu nie zwolniono nikogo poza skarżącym.