Ustawodawca nie zwolnił osób wymienionych w art. 12 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie /Dz.U. nr 22 poz. 91/ od warunku ukończenia wyższych studiów prawniczych /art. 11 pkt 3 ustawy/.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Mariana K. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 listopada 1994 r. w przedmiocie odmowy powołania na stanowisko notariusza.
Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia 10 listopada 1994 r., wydaną na podstawie art. 10 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie /Dz.U. nr 22 poz. 91/ po rozpatrzeniu wniosku Mariana K. z dnia 2 maja 1991 r. o powołanie na stanowisko notariusza i wyznaczenie siedziby kancelarii notarialnej w K., odmówił powołania Mariana K. na stanowisko notariusza i wyznaczenia mu siedziby kancelarii notarialnej w K. W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, co następuje: "Pan Marian K. złożył wniosek o powołanie na stanowisko notariusza i wyznaczenie siedziby kancelarii notarialnej w K. Prawo o notariacie w art. 11 i 12 określa przesłanki formalne do powołania na stanowisko notariusza, zaś decyzję w tym względzie pozostawia Ministrowi Sprawiedliwości. W myśl przepisów art. 12 pkt 1 powołanej ustawy doktora habilitowanego nauk prawnych nie dotyczą wymagania przewidziane w art. 11 pkt 4-6, lecz brak jest takiego zastrzeżenia w stosunku do pkt 3 tegoż artykułu. Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 8 stycznia 1992 r. II SA 928/92 wyraził pogląd, iż wyższe studia w zakresie nauk administracyjnych i uzyskanie dyplomu magistra administracji nie jest tożsame z ukończeniem studiów prawniczych. Z tych względów należało postanowić jak na wstępie."
Na powyższą decyzję złożył skargę Marian K., wnosząc o jej uchylenie. Skarżący podnosi w szczególności, że zaskarżona decyzja jest dotknięta wadami zarówno w odniesieniu do oceny stanu faktycznego sprawy, jak i w odniesieniu do przyjętej kwalifikacji prawnej uznanej za podstawę odmowy (...). Skarżący zarzuca naruszenie art. 7 Kpa oraz przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 12 prawa o notariacie. Podaje także w wątpliwość, czy decyzja została wydana z poszanowaniem ogólnej zasady określonej w art. 7 Kpa, skoro legitymuje się on dyplomem doktora habilitowanego nauk prawnych, a więc kwalifikacjami znacznie wyższymi "niż te, jakie uzyskuje magister prawa". Ponadto skarżący powołuje się na zasadę "gwarancji nabytych praw materialnych", wyrażając pogląd, że żądanie legitymowania się dyplomem magistra prawa jest wyrazem przeszkód "formalno-biurokratycznych", które nie powinny przesądzać o materialnym prawie, jakie nabył, uzyskując dyplom doktora habilitowanego nauk prawnych.
Zdaniem skarżącego, art. 12 ustawy - Prawo o notariacie należy interpretować w ten sposób, że wymienione w art. 11 pkt 4-6 wyjątki "są wyraźnie skierowane na zwolnienie od obowiązku potwierdzania przez określone w tym artykule osoby zainteresowane kwalifikacji, jakie powinien posiadać notariusz".
W odpowiedzi na skargę wnoszono o jej oddalenie, podkreślając, że intencje ustawodawcy były jednoznaczne: osoby wymienione w art. 12 mogą zostać notariuszem pod warunkiem spełnienia wymagań określonych w art. 11 pkt 1-3 i 7 cytowanej ustawy. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 listopada 1983 r. /II SA 1358/83 - ONSA 1983 Nr 2 poz. 97/ i z dnia 8 stycznia 1992 r. /II SA 928/92/ wyraził pogląd, iż nie jest spełniony warunek ukończenia wyższych studiów prawniczych w odniesieniu do osoby, która ukończyła wyższe studia w zakresie administracji i w związku z tym uzyskała tytuł magistra administracji. Teza ta wprawdzie dotyczy sprawy wpisu na listę radców prawnych, ale jest aktualna w stosunku do wszystkich kandydatów zamierzających wykonywać zawód sędziego, prokuratora, adwokata i notariusza, w tym profesorów i doktorów habilitowanych nauk prawnych.