Realizacja prawa do wykonywania zawodu przez osobę posiadającą, stwierdzone przez uprawnione do tego organy, warunki jest "słusznym interesem obywatela" w rozumieniu art. 7 Kpa.
Okręgowa Rada Adwokacka działając na podstawie przepisów art. 4 ust. 3 i art. 44 prawa o adwokaturze z dnia 26 maja 1982 r. /Dz.U. nr 16 poz. 124/ postanowiła odmówić adw. A. S. wyznaczenia siedziby wykonywania zawodu w R. oraz wystąpienia do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem o wyrażenie zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie w R.
W uzasadnieniu uchwały stwierdzono, że adw. mgr A. S. zam. w R., powołując się na uchwałę Okręgowej Rady Adwokackiej o wpisaniu go na listę adwokatów członków Izby Adwokackiej w R. z zaniechaniem wyznaczenia siedziby wykonywania zawodu, wystąpił obecnie z wnioskiem o wyznaczenie mu siedziby wykonywania zawodu w R. oraz o wystąpienie do Ministra Sprawiedliwości o wyrażenie zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie w R.
Nadto w swym wniosku podał, iż posiada odpowiedni lokal na terenie miasta R. do prowadzenia indywidualnej kancelarii adwokackiej.
Okręgowa Rada Adwokacka postanowiła odmówić wnioskom tego adwokata z uwagi na brak miejsc w terenowym planie rozmieszczenia adwokatów.
Z posiadanych przez Okręgową Radę Adwokacką wiadomości jednoznacznie wynika, iż liczba spraw sądowych na terenie R. oraz na terenie działalności sądów rejonowych w przyległych terenie gwałtownie spadła w stosunku do okresu 1990-1991 r., co znajduje odbicie w zmniejszonym zapotrzebowaniu na pomoc prawną adwokacką.
Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej odwołanie adw. A. S. pozostawiło bez uwzględnienia.
Na powyższe uchwały wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego adw. A. S. wnosząc o ich uchylenie.
Skarżący zarzuca w szczególności naruszenie art. 4 ust. 3 i art. 44 prawa o adwokaturze. i podnosi, że wolny rynek zweryfikuje przydatność wnioskodawcy. Specjalizuje się w prawie pracy, ubezpieczeń społecznych oraz prawie gospodarczym. Są to dziedziny, na które istnieje zapotrzebowanie społeczne, zaś większość adwokatów na terenie R. zajmuje się innymi rodzajami spraw.
W odpowiedzi na skargę podtrzymano argumentację zawartą w zaskarżonych uchwałach.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Art. 7 Kpa stanowi, że w toku postępowania organy administracji państwowej stoją na straży praworządności i podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli.
Przepis ten statuuje w istocie trzy zasady: zasadę praworządności, zasadę uwzględnienia z urzędu interesu państwowego i społecznego oraz słusznego interesu obywateli, a także zasadę dochodzenia prawdy obiektywnej.
W wyroku z dnia 12 września 1991 r., III ARN 31/91 /OSNCP 1992 nr 5 poz. 88 str. 115/ - Sąd Najwyższy stwierdził, że "prawne interesy adwokatów pod względem procesowym są w sprawach indywidualnych, rozstrzyganych decyzją podejmowaną przez organy samorządu adwokackiego, chronione tak samo, jak w każdej innej sprawie administracyjnej, albowiem obowiązuje zasada dwuinstancyjności, a ponadto kontrola zgodności z prawem ostatecznych decyzji jest wykonywana przez Naczelny Sąd Administracyjny".