skargę Grażyny S.-Ż. na decyzję Krajowego Inspektora Farmaceutycznego w przedmiocie udzielenia koncesji na prowadzenie apteki.
Tezy

Lekarz, który nie zaprzestał wykonywania zawodu lekarza, nie może jednocześnie prowadzić działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży leków. Ani sam nie może bezpośrednio wydawać leków nabywcom i inkasować za to należności, ani nie może sprzedawać leków za pośrednictwem zatrudnionych przez siebie osób czy też za pośrednictwem stanowiącej jego własność apteki. Oznacza to, że nie może uzyskać koncesji na prowadzenie apteki /art. 19 ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza - Dz.U. nr 50 poz. 458 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Grażyny S.-Ż. na decyzję Krajowego Inspektora Farmaceutycznego z dnia 11 kwietnia 1994 r. w przedmiocie udzielenia koncesji na prowadzenie apteki.

Inne orzeczenia z hasłem:
Działalność gospodarcza
Koncesje
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/2

Doktor nauk medycznych Grażyna S.-Ż., specjalistka II stopnia w zakresie położnictwa i ginekologii, zatrudniona (...) w W., wystąpiła z wnioskiem o udzielenie jej koncesji na prowadzenie w R. apteki ogólnodostępnej typu A. We wniosku podała, że kierownictwo apteki zamierza powierzyć wykonującej zawód aptekarza mgr farmacji Małgorzacie S.

Okręgowa Izba Aptekarska wniosek ten zaopiniowała negatywnie, a Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny w W. decyzją z dnia 17 lutego 1994 r., wydaną na podstawie art. 33 ust. 4 i 6 i art. 35 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym /Dz.U. nr 105 poz. 452/ w związku z art. 20 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/, odmówił udzielenia koncesji. Odmowę uzasadnił tym, że art. 5 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich /Dz.U. nr 41 poz. 179/ zawiera zakaz jednoczesnego wykonywania zawodu aptekarza i praktyki lekarskiej. Dodał, że taki sam zakaz wynika z art. 19 ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza /Dz.U. nr 50 poz. 458 ze zm./, który stanowi, że lekarz nie może sprzedawać leków.

Krajowy Inspektor Farmaceutyczny nie uwzględnił odwołania zainteresowanej i decyzją z dnia 11 kwietnia 1994 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, podzielając w całości zawartą w niej argumentację prawną. Dodał, że skoro wprowadzono ustawowy zakaz prowadzenia przez lekarza sprzedaży leków, to tym samym lekarz nie może prowadzić apteki ani uzyskać koncesji na prowadzenie tego rodzaju działalności. Jedyne odstępstwo od tej zasady wprowadza art. 31 ust. 2 ustawy o środkach farmaceutycznych, który zezwala lekarzowi weterynarii przy wykonywanych przez niego zabiegach leczniczych na obrót detaliczny środkami farmaceutycznymi i materiałami medycznymi zakupionymi w hurtowni. Zdaniem organu odwoławczego nie do pogodzenia jest wykonywanie jednocześnie zawodu aptekarza i praktyki lekarskiej, gdyż lekarz, wypisując receptę na leki, wystawia czek, który jest następnie realizowany w aptece, a koszty pokrywane są przez budżet państwa.

Grażyna S.-Ż. zaskarżyła tę decyzję i wniosła o jej uchylenie, jako wydanej z naruszeniem prawa materialnego. Skarżąca wywodzi, że po przyznaniu jej koncesji na prowadzenie apteki nie będzie wykonywała zawodu aptekarza w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich. Wykonywaniem czynności, o jakich mowa w tym przepisie, wchodzących w zakres zawodu aptekarza, w tym również kierowaniem apteką, będzie się zajmować zatrudniony przez nią fachowy personel farmaceutyczny. W takiej sytuacji nie zostanie naruszony art. 5 ustawy o izbach aptekarskich. Zdaniem skarżącej, przyznanie jej koncesji nie będzie też stanowiło naruszenia art. 19 ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza, który zabrania lekarzowi sprzedaży leków. Prowadzenie apteki bowiem nie jest jednoznaczne ze sprzedażą leków. W myśl art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych obrót środkami farmaceutycznymi i materiałami medycznymi prowadzą wyłącznie apteki. Oznacza to, iż stroną umowy sprzedaży leków jest apteka, a nie właściciel apteki. Skarżąca zwraca też uwagę, że ustawą z dnia 29 grudnia 1992 r. o zmianie ustawy o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym /Dz.U. 1993 nr 16 poz. 68/ został uchylony przepis art. 33 ust. 2, zezwalający na uzyskanie koncesji na prowadzenie apteki jedynie farmaceutom. Wynika z tego, że obecnie koncesję na prowadzenie apteki otrzymać może każdy, niezależnie od zawodu, jaki wykonuje. Nie ma też, zdaniem skarżącej, niebezpieczeństwa, iż lekarz będzie wystawiał recepty do realizacji w jego aptece. Nie można bowiem wyegzekwować takiego obowiązku od pacjenta i nie ma też obowiązku realizacji recept w konkretnej aptece.

Strona 1/2
Inne orzeczenia z hasłem:
Działalność gospodarcza
Koncesje
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)