Okres służby wojskowej należy uznać za okoliczność bądź zdarzenie zawieszające na czas jej trwania bieg terminu 12 miesięcy, podczas którego osoby po ukończeniu szkoły wyższej lub zawodowej uznawane są za absolwentów w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 11 i 12 w związku z art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Tomasza G. na decyzję Wojewody C-kiego z dnia 20 grudnia 1990 r. w przedmiocie utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję.
W dniu 14 listopada 1989 r. Tomasz G. został zwolniony ze służby wojskowej, w dniu 29 czerwca 1990 r. zarejestrował się jako osoba poszukująca pracy i od dnia 6 lipca 1990 r. otrzymywał zasiłek dla bezrobotnych w wysokości 120 tys. zł miesięcznie.
Decyzją Kierownika Rejonowego Biura Pracy w P. z dnia 2 października 1990 r. organ ten orzekł o utracie przez Tomasza G. prawa do tego zasiłku z dniem 30 listopada 1990 r. z powodu niespełnienia warunku pozostawania w okresie 12 miesięcy przed zarejestrowaniem w stosunku pracy przez co najmniej 180 dni lub podlegania w tym czasie ubezpieczeniu społecznemu z innego tytułu - stosownie do art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./.
W odwołaniu od tej decyzji Tomasz G. domagał się jej uchylenia i wyjaśnił, że w dniu 14 listopada 1989 r. zwolniono go z wojska ze względu na stan zdrowia, po czym bezskutecznie starał się o pracę w różnych zakładach i dlatego nie mógł przed zarejestrowaniem wykazać się przepracowanym okresem 180 dni.
Decyzją z dnia 20 grudnia 1990 r. Nr WBG.9221-6/142/91 Wojewoda C-ki utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, podkreślając, że Tomasz G. przekroczył o przeszło 4 miesiące trzymiesięczny termin zarejestrowania się po zwolnieniu ze służby wojskowej, ustalony w art. 15 ust. 2 pkt 5 wyżej wskazanej ustawy, i dlatego w rozpoznawanej sprawie ma zastosowanie przewidziany w art. 15 ust. 1 pkt 2 tej ustawy warunek legitymowania się wspomnianym stażem pracy.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Tomasz G. nawiązał do argumentacji prezentowanej w odwołaniu oraz dodatkowo wspomniał o ukończeniu w 1988 r. technikum mechanizacji rolnictwa i o powołaniu go do wojska jesienią 1988 r. jako o okolicznościach uniemożliwiających wówczas podjęcie pracy.
W odpowiedzi na skargę podano, że nie znaleziono podstaw do zmiany decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Artykuły 7 i art. 77 par. 1 Kpa zobowiązują organy administracji państwowej do aktywności w gromadzeniu dowodów i do wnikliwego ich rozpatrzenia. W odniesieniu do tej sprawy wymienione obowiązki polegały na sprawdzeniu z urzędu w postępowaniu administracyjnym, czy i jakie spośród dziesięciu sytuacji, przewidzianych w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, mają zastosowanie do skarżącego.
Wojewoda trafnie przyjął, że wobec zarejestrowania się przez skarżącego po upływie trzech miesięcy od dnia zwolnienia z wojska utracił on możliwość skorzystania z art. 15 ust. 2 pkt 5 tej ustawy. Wojewoda jednak nie zwrócił uwagi na konieczność rozpatrzenia sprawy w świetle art. 15 ust. 2 pkt 3 powyższej ustawy, zwalniającego absolwentów szkół z obowiązku wykazania się podanym okresem zatrudnienia, w czasie 12 miesięcy przed zarejestrowaniem. Należało więc ustalić, w jakim systemie nauczania skarżący ukończył technikum i czy suma okresów przed powołaniem i po zwolnieniu go ze służby wojskowej przekracza 12 miesięcy wymagane dla zarejestrowania się absolwenta jako osoby poszukującej pracy. Okres służby wojskowej należy uznać za okoliczność bądź zdarzenie zawieszające na czas jej trwania bieg terminu 12 miesięcy, podczas którego osoby po ukończeniu szkoły wyższej lub zawodowej uznawane są za absolwentów w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 11 i 12 w związku z art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./. Służba wojskowa jest podstawowym elementem systemu obrony narodowej, jej pełnienie nie zależy zwykle od woli obywatela i przez to nie może ona pogarszać sytuacji obywatela w różnych sferach stosunków prawnych.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa orzekł jak w sentencji.