Błędny jest pogląd prawny, że skoro polskie prawo rodzinne nie zna instytucji separacji małżeńskiej, to brak jest podstaw do traktowania małżonków będących w separacji w sposób odmienny.
Błędny jest pogląd, że niczego w przedmiotowej sprawie nie zmienia i nie jest okolicznością uzasadniającą wznowienie postępowania prawomocne orzeczenie Sądu o zniesieniu ustawowej wspólności majątkowej między małżonkami.
Kierownik Urzędu Pracy decyzją z dnia 24 listopada 1994 r. na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 kodeksu postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu odwołania Pani Barbary W. od decyzji Kierownika Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Z. nr (...) z dnia 21 września 1994 r. odmawiającej wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego decyzją ostateczną Kierownika Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Z. nr (...) z dnia 20 kwietnia 1994 r. - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Kierownika Wojewódzkiego Urzędu pracy w Z. nr (...) z dnia 21 września 1994 r.
W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, co następuje:
Kierownik Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Z. zaskarżoną decyzją odmówił wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie utraty przez Panią B. W. prawa do zasiłku dla bezrobotnych z dniem 3 listopada 1992 r. i zobowiązania skarżącej do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku za okres od 3 listopada 1992 r. do 2 listopada 1993 r., które zostało zakończone decyzją ostateczną tego organu nr (...) z dnia 20 kwietnia 1994 r.
Swą decyzję organ I instancji uzasadnił tym, że w faktycznym i prawnym stanie sprawy brak jest podstaw wznowienia postępowania administracyjnego, określonych w art. 145 Kpa, a także, iż gdyby nawet postępowanie w sprawie zostało wznowione to i tak, zgodnie z art. 146 par. 2 Kpa, brak jest podstaw do uchylenia decyzji niekorzystnej dla skarżącej, gdyż w wyniku wznowionego postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie dotychczasowej decyzji ostatecznej.
W odwołaniu od decyzji organu I instancji Pani Barbara W. podnosi, że w sprawie zostały ujawnione nowe okoliczności faktyczne i prawne, które w pełni uzasadniają wznowienie przedmiotowego postępowania administracyjnego. Te nowe okoliczności, zdaniem skarżącej, to wyrok Sądu Rejonowego w Z. z dnia 19 lipca 1994 r., (...) orzekający zniesienie ustawowej wspólności majątkowej Pani Barbary W. i jej męża Mieczysława W., wynikającej z zawartego przez nich małżeństwa przed kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego w N. 9 lutego 1984 r. Zdaniem skarżącej, jej formalne pozostawanie w związku małżeńskim, a faktyczna separacja i fakt, iż od 1989 r. nie pracowała w gospodarstwie rolnym męża oraz nie czerpała z tego gospodarstwa żadnych pożytków nie mogą skutkować pozbawienia jej prawa do zasiłku dla bezrobotnych w tym okresie.
Rozpatrując przedmiotowa sprawę organ administracji II instancji zważył, co następuje:
Polskie prawo rodzinne nie zna instytucji separacji małżeńskiej - w myśl tego prawa mimo separacji, małżonkowie nadal mają równe prawa i równe obowiązki w małżeństwie. Z tych też względów ustawa z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ nie zawiera żadnych postanowień traktujących małżonków w separacji w jakiś odmienny, szczególny sposób.
Powołana ustawa z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu natomiast w art. 2 ust. 1 pkt 9 lit. "d" wyraźnie stanowi, że nie jest bezrobotnym osoba zdolna i gotowa do podjęcia pracy w pełnym wymiarze, jeżeli ta osoba lub jej małżonek jest właścicielem lub posiadaczem gospodarstwa rolnego o powierzchni użytków rolnych powyżej 2 ha przeliczeniowych /do 4 listopada 1992 r. - 1 ha przeliczeniowego/.