Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy może odmówić wydania zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca, jeżeli dokonane ustalenia uzasadniają ocenę, że z uwagi na sytuację na rynku pracy wydanie zezwolenia nie jest celowe.
oddala skargę.
Decyzją z dnia 15 lutego 1995 r. (...) Prezes Krajowego Urzędu Pracy utrzymał w mocy decyzję Kierownika Wojewódzkiego Urzędu Pracy w K. z dnia 30 grudnia 1994 r. odmawiającą wyrażenia zgody na zatrudnienie cudzoziemca B.G.A. jako lektora języka angielskiego w Biurze Usług Lingwistycznych (...) w K. W rozstrzygnięciu tej decyzji podniesiono, iż za takim rozstrzygnięciem przemawia przede wszystkim aktualna sytuacja na rynku pracy, gdyż jest wysokie bezrobocie, a wielu bezrobotnych posiadających uprawnienia do nauczania języka angielskiego gotowych jest podjąć pracę. Niezależnie od tego organ ocenił, iż ubiegający się o zatrudnienie cudzoziemiec nie ma odpowiedniego wykształcenia, uprawniającego do nauczania języka angielskiego.
Również Wojewódzka Rada Zatrudnienia negatywnie zaopiniowała wniosek w sprawie wyrażenia zgody na zatrudnienie cudzoziemca.
Wymienioną decyzję Prezesa Krajowego Urzędu Pracy zaskarżyła Urszula K., która występowała z wnioskiem o zatrudnienie cudzoziemca w prowadzonym przez nią Biurze Usług Lingwistycznych w Krakowie. W skardze podniesiony został zarzut naruszenia przepisów z art. 7, art. 9, art. 10, art. 77 i art. 80 Kpa.
Zdaniem skarżącej stanowisko, iż G.B.A. nie posiada wykształcenia średniego jest bezpodstawne.
W następstwie pobieżnej i wadliwej analizy materiału dowodowego organy pominęły okoliczność, iż skarżąca zamierza zatrudnić cudzoziemca, którego zadanie ma polegać na prowadzeniu konwersacji w języku angielskim, a tego zadania nie może wykonać Polak, nawet biegle władający językiem angielskim. Ponadto organy administracji nie informowały skarżącej o swoich wątpliwościach co do poziomu wykształcenia G.B.A., na skutek czego skarżąca nie mogła wykazać ich bezzasadności.
Prezes Krajowego Urzędu Pracy wniósł o oddalenie skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przede wszystkim należy wskazać, iż zaskarżona decyzja została wydana po wejściu w życie ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. Oznacza to, że podstawę prawną rozstrzygnięcia w postępowaniu odwoławczym stanowiły przepisy tej ustawy, a nie ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, na które powołał się organ pierwszej instancji.
Stosownie do przepisu art. 50 ust. 3 powołanej ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, zezwolenie na zatrudnienie cudzoziemca wydaje się z uwzględnieniem sytuacji na rynku pracy. Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy może odmówić wydania zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca, jeżeli dokonane ustalenia uzasadniają ocenę, że z uwagi na sytuację na rynku pracy wydanie zezwolenia nie jest celowe. Ocena w tym zakresie podejmowana jest w ramach uznania administracyjnego przez właściwe organy administracji.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz zebranych w sprawie materiałów wynika, iż organy orzekające w sprawie ustaliły, że są bezrobotni, którzy mają odpowiednie kwalifikacje do nauczania języka angielskiego, są zarejestrowani w urzędzie pracy i brak jest dla nich propozycji pracy. Okoliczności te mogły stanowić podstawę do oceny, iż sytuacja na rynku pracy w K. przemawia przeciwko zezwoleniu skarżącej na zatrudnienie cudzoziemca na stanowisku lektora języka angielskiego. W tych warunkach brak jest podstaw do stwierdzenia, że odmowa wydania zezwolenia narusza przepis art. 50 ust. 3 ustawy, zwłaszcza negatywne stanowisko w sprawie zezwolenia skarżącej na zatrudnienie B.G.A.
Nie jest również uzasadniony zarzut naruszenia przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na wynik postępowania. Dokonując oceny kwalifikacji zawodowych B.G.A. organy orzekające miały na uwadze dokumenty dotyczące jego wykształcenia przedłożone przez skarżącą oraz stanowisko w tej sprawie Kuratorium Oświaty w K. wyrażone w piśmie z dnia 16 grudnia 1994 r., w którym jednoznacznie stwierdzono, iż kwalifikacje B.G.A. nie są zgodne z wymogami określonymi w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 października 1991 r. w sprawie szczególnych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli /Dz.U. nr 98 poz. 433/.
Zarzutu tego nie może w szczególności uzasadniać powołanie się na dodatkowe dowody dołączone do skargi, w tym opinię A.K.S. Podstawowe znaczenie w przedmiotowej sprawie ma bowiem to, że głównym powodem rozstrzygnięcia była ocena sytuacji na rynku pracy, która - zdaniem organu orzekającego - przemawia przeciwko zezwoleniu na zatrudnienie cudzoziemca przez skarżącą.
Z przytoczonych wyżej względów brak jest podstaw do uwzględnienia skargi i wobec tego Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę na podstawie art. 207 par. 5 Kpa w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.