1. Zawieszenie postępowania administracyjnego Ministra Sprawiedliwości dotyczącego ewentualnego sprzeciwu wobec wpisu na listę radców prawnych wstrzymuje bieg terminów procesowych wymienionych w kodeksie postępowania administracyjnego, nie ma natomiast żadnego wpływu na bieg terminu z art. 31 ust. 2 ustawy o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./.
2. Po upływie terminu ustawowego z art. 31[1] ust. 2 ustawy o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./, powstaje samoistnie stan prawny ostatecznego zakończenia sprawy wpisu na listę radców prawnych.
Dnia 5 listopada 1991 r. Stanisław P., sędzia Sądu Rejonowego od dnia 24 czerwca 1982 r. zwrócił się do Okręgowej Izby Radców Prawnych w O. z wnioskiem o wpis na listę radców prawnych.
Uchwałą z dnia 5 grudnia 1991 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych w O. wpisała Stanisława P. na listę radców prawnych, a następnie - stosownie do art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych - zawiadomiła o tym Ministra Sprawiedliwości.
Postanowieniem z dnia 3 stycznia 1992 r. wydanym na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa Minister Sprawiedliwości zawiesił postępowanie w sprawie stanowiska co do ewentualnego zgłoszenia sprzeciwu przeciwko wpisowi do czasu rozstrzygnięcia przez Sąd Najwyższy zagadnienia prawnego - czy dopuszczalny jest wpis na listę radców prawnych osoby pełniącej obowiązki sędziego. Ponieważ zagadnienie to rozstrzygnął ostatecznie Trybunał Konstytucyjny w orzeczeniu z dnia 25 marca 1992 r., przeto zawieszone przez Ministra Sprawiedliwości postępowanie zostało podjęte, a następnie organ ten, na podstawie art. 31[1] ust. 2 cyt. wyżej ustawy o radcach prawnych, wydał decyzję o sprzeciwie przeciwko wpisowi Stanisława P. na listę radców prawnych. Za podstawę przyjęto orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niedopuszczalności wpisu na listę radców prawnych osób pełniących funkcję sędziego lub prokuratora.
Powyższa decyzja była przedmiotem skargi Stanisława P., który zarzucił, iż wydano ją z naruszeniem prawa. W związku z tym wniósł o uznanie, że jego wpis na listę radców prawnych został dokonany skutecznie i prawomocnie wobec niezłożenia przez Ministra Sprawiedliwości sprzeciwu w wymaganym ustawowo terminie.
Termin ten, ustalony w art. 31[1] ust. 2 cyt. ustawy o radcach prawnych, wynosi 30 dni od daty otrzymania uchwały OIRP i nie może być przedłużony ani przerwany przez Ministra.
Tymczasem Minister wydał decyzję o sprzeciwie po upływie kilku miesięcy, a zatem nie może ona wywierać skutków prawnych w postaci cofnięcia wpisu na listę radców prawnych.
Odpowiadając na skargę, Minister Sprawiedliwości wniósł o jej oddalenie podnosząc, iż jako naczelny organ administracji państwowej rozpatruje sprawy wpisów na listę radców prawnych w trybie przewidzianym dla postępowania administracyjnego i określonym w Kpa, a zatem przepisy tego kodeksu, w tym także dotyczące zawieszenia postępowania i związanego z tym wstrzymania biegu terminów, mają zastosowanie w rozpatrywanej sprawie. Nie można zgodzić się z poglądem skarżącego, iż jedynie rada okręgowa izby radców prawnych może ewentualnie zawiesić postępowanie w sprawie wpisu na listę radców prawnych. W świetle art. 31[1] ust. 2 ustawy o radcach prawnych, organem decydującym ostatecznie o dokonaniu wpisu jest Minister Sprawiedliwości, przed którym toczy się postępowanie od chwili przekazania sprawy przez radę okręgową izby radców prawnych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 31[1] ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, wpis na listę radców prawnych uważa się za dokonany, jeżeli Minister Sprawiedliwości nie sprzeciwia się wpisowi w terminie 30 dni od daty otrzymania uchwały wraz z aktami osobowymi wpisanego. Sprzeciw wymaga uzasadnienia.