Dnia 27 kwietnia 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Renata Owczarzak Sędziowie: sędzia WSA Wojciech Jarzembski (spr.) asesor WSA Grzegorz Saniewski Protokolant: Krzysztof Cisewski po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2007 roku sprawy ze skargi Zbigniewa F. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] 2006 r., nr [...] w przedmiocie ograniczenia korzystania z nieruchomości oddala skargę.
Starosta B. na podstawie art. 124 i art. 128 ust. 4 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) oraz art. 104, 108 K.p.a. po rozpatrzeniu wniosku P. Sp. z o.o. Oddział Zakład w B w dniu [...] 2006 r. wydał decyzję znak: [...]:
1. ograniczył sposób korzystania z części nieruchomości stanowiącej własność Zbigniewa F., położonej we wsi S. gmina B., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...] o powierzchni 2.63 ha, zapisanej w księdze wieczystej nr [...], przez udzielenie zezwolenia Spółce na przeprowadzenie przez teren nieruchomości gazociągu wysokiego ciśnienia
[...] realizacji W. oraz innych podziemnych i naziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z gazociągu,
2. zobowiązał inwestora - P. Sp. z o.o. Oddział Zakład [...] w B. do przywrócenia nieruchomości wymienionej w pkt 1 do stanu poprzedniego, niezwłocznie po wykonaniu prac związanych z ułożeniem gazociągu i zamontowaniem urządzeń niezbędnych do korzystania z gazociągu,
3. zobowiązał właściciela nieruchomości do jej udostępnienia w celu wykonywania czynności związanych z konserwacją oraz usuwaniem awarii urządzeń wymienionych w pkt 1,
4. określił, że prace na przedmiotowej nieruchomości związane z ułożeniem gazociągu będą trwały w okresie od 1 lipca 2006 r. do 31 grudnia 2006 r.
5. określił, że nieruchomość w części przebiegu gazociągu, będzie zajęta przez okres 50 lat.
Decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności.
Starosta B. stwierdził, iż nie znajdując innej możliwości pozyskania gruntów wydał na wniosek inwestora przedmiotową decyzję wskazując w uzasadnieniu, że powodem wydania, w trybie art. 124 ustawy o gospodarce nieruchomościami, decyzji ograniczającej sposób korzystania z części nieruchomości stanowiącej własność Z. F., był negatywny wynik rokowań i brak zgody właściciela na dobrowolne udostępnienie nieruchomości. Wskazał, że przed wydaniem decyzji przeprowadzono rozprawę administracyjną, która także nie doprowadziła do ugody i że do dnia wydania decyzji strony nie zawarły żadnej umowy cywilno-prawnej ze względu na duże rozbieżności dotyczące odszkodowania z tytułu realizacji inwestycji. W obawie o niezrealizowanie inwestycji w pełnym zakresie i powstanie dużych start finansowych, decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności.
Od decyzji Starosty B. odwołanie złożył - osobiście i przez swojego pełnomocnika Zbigniew F. - właściciel nieruchomości. Wniesiono o uchylenie decyzji. Zaskarżonej decyzji właściciel nieruchomości zarzuca naruszenie przepisu art. 21 pkt 2 Konstytucji, w myśl którego "wywłaszczenie jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy jest dokonywane na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem". Zdaniem Zbigniewa F. przeprowadzenie gazociągu przez jego nieruchomość znacznie obniży jej wartość i ograniczy korzystanie z niej, gdyż gazociąg podzieli działkę "na pół po skosie". Ponadto przeprowadzenie gazociągu i zainstalowanie wszystkich urządzeń ograniczy korzystanie ze znacznie większej powierzchni nieruchomości niż 3242 m2, gdyż wystąpią strefy ochronne, które również ograniczają możliwości wykorzystania gruntu". Wskazał, że poprzez przeprowadzenie urządzeń gazociągu starci możliwość wykorzystania nieruchomości jako działki budowlanej, oraz że nie będzie mógł prowadzić niektórych upraw (sadu z drzewami owocowymi). Dodatkowo jako potwierdzenie, że proponowane odszkodowanie było za niskie świadczy fakt, że ograniczenia będą istniały aż przez 50 lat. Zdaniem właściciela nieruchomości żądane odszkodowanie jest adekwatne do poniesionych strat, a kwota 130.000 zł nie jest wygórowana w porównaniu do zysku możliwego do osiągnięcia przy podzieleniu całej nieruchomości na działki budowlane. Odwołujący się poniósł, że rokowania były niewłaściwie przeprowadzone. Starosta przeprowadził jedną rozprawę administracyjną, a nie przeprowadził drugiej rozprawy i nie przesłuchał świadków, uniemożliwił stronom wypowiedzenie się i przedstawienie swoich twierdzeń i dowodów. Zdaniem odwołujących się "zaskarżona decyzja jest przedwczesna i niedopuszczalna, a postępowanie administracyjne zostało przeprowadzone wadliwie". Brak było podstaw prawnych i faktycznych do wydania decyzji "przed ustaleniem odszkodowania i jego wypłatą rolnikowi". Kwestionowano zasadność postanowień decyzji jako nie znajdujących podstaw prawnych i faktycznych. Zarzucano zaskarżonej decyzji naruszenie przepisów art. 124 i 128 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz art. 104 i 108 Kodeksu postępowania administracyjnego.