Sprawa ze skargi na uchwałę Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego w przedmiocie Obszaru Chronionego Krajobrazu Jezior Rogowskich stwierdza nieważność § 5 pkt 7 zaskarżonej uchwały.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Wichrowski Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) asesor WSA Katarzyna Korycka Protokolant starszy sekretarz sądowy Elżbieta Brandt po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2018 r. sprawy ze skargi Wojewody Kujawsko-Pomorskiego na uchwałę Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego z dnia 24 sierpnia 2015 r. nr X/246/15 w przedmiocie Obszaru Chronionego Krajobrazu Jezior Rogowskich stwierdza nieważność § 5 pkt 7 zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie strona 1/5

W dniu 24 sierpnia 2015 r. Sejmik Województwa Kujawsko-Pomorskiego, działając na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2013 poz. 627, ze zm.) podjął uchwałę w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Jezior Rogowskich.

Pismem z dnia 12 września 2017 r. Wojewoda Kujawsko-Pomorski wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na powyższą uchwałę, zarzucając jej naruszenie art. 2 i art. 3 Konstytucji RP i art. 23 i 24 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. Prawo o ochronie przyrody. W związku z tym wniósł o stwierdzenie nieważności § 5 pkt 7 tejże uchwały.

Wojewoda wskazał, że kwestionowanym aktem zniesiono wyłączenia od zakazu zabudowy - tj. zakazu lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów, rzek i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki leśnej lub rybackiej, zawarte w poprzednio obowiązującej uchwale nr VI/106/11. Jak wskazała strona skarżąca, w świetle treści poprzednio obowiązującej uchwały wspomnianym zakazem nie objęto zbiorników antropogenicznych o powierzchni do jednego ha, cieków wodnych stanowiących budowle i urządzenia melioracyjne, terenów przeznaczonych pod zabudowę, dla których szerokość strefy zakazu budowy wyznacza się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub w przypadku budowy obiektów budowlanych, gdy w wyznaczonej strefie znajduje się zespół istniejącej zabudowy, które mają uzupełnić lub do których będą przylegać planowane obiekty.

Wojewoda zwrócił w związku z tym uwagę, że z przedstawionej przez Gminę Rogowo "Analizy ograniczeń dla lokalizacji zabudowy, wynikających z zakazów ustanowionych na obszarze Chronionego Krajobrazu Jezior Rogowskich na terenie Gminy Rogowo" wynika, że ponad ¼ wszystkich terenów zainwestowanych, położonych w granicach Obszaru Chronionego, znajduje się w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych. Jak wskazał Wojewoda, przedmiotowa uchwała ingeruje w strefę prawa własności, a także władztwa planistycznego gminy. Konsekwencją wprowadzonego zakazu jest zaś brak możliwości dalszego zrównoważonego rozwoju przestrzennego Gminy Rogowo.

Strona skarżąca podniosła, że z treści art. 23 ust. 2 ustawy Prawo o ochronie przyrody, stanowiącego podstawę prawną kwestionowanej uchwały wynika, że wybór przez organ zakazów, które będą zawarte w uchwale, spośród zakazów wymienionych w art. 24 ust. 1 ustawy, musi być uzasadniony i wynikać z potrzeb ochrony. Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych Wojewoda dodał, że tworząc regulację w tym zakresie, organ powinien mieć na uwadze konstytucyjną zasadę proporcjonalności, ważąc prawa konstytucyjnie chronione, jakimi jest prawo własności i ochrona środowiska. W ocenie Wojewody kwestionowana uchwała narusza zasadę proporcjonalności, jej podjęcie nie zostało poprzedzone zebraniem i przeanalizowaniem przez organ argumentów przemawiających za potrzebą wprowadzenia ochrony, o jakiej mowa w art. 23 ust. 1 powołanej ustawy. Jak wskazał Wojewoda, w uzasadnieniu uchwały nie odniesiono się do zmiany dotychczasowych ustaleń w zakresie odstępstw od zakazów zabudowy. Także w opracowaniu wykonanym na zlecenie Urzędu Marszałkowskiego Województwa nie dokonano analizy zasadności dotychczasowych odstępstw od zakazu zabudowy w kontekście potrzeb przyrodniczych. Wojewoda podniósł też zarzut, braku rozważenia przez organ, że na skutek wprowadzenia kwestionowanych regulacji właściciele nieruchomości objętych zakazem zabudowy będą mieli prawo do domagania się odszkodowania, stosowanie do przepisów art. 130-134 ustawy Prawo ochrony środowiska. Wskazując na skutki uchwały w zakresie możliwość zrównoważonego rozwoju przestrzennego Gminy Wojewoda zakwestionował twierdzenie, że dla zachowania walorów przyrodniczych zagrożenie stanowić mogą lokalizowane obiekty budowlane w sytuacji, gdy zagrożenia takiego nie powodują liczne istniejące już obiekty.

Strona 1/5