Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Wichrowski Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędzia WSA Leszek Tyliński (spr.) Protokolant asystent sędziego Agnieszka Zakrzewska-Wiśniewska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi T. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na wyłączenie gruntów rolnych z produkcji rolnej oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Starosta T. działając na podstawie art. 4 pkt 6 i 11, art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2004 r., Nr 121, poz. 1266 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) po rozpatrzeniu wniosku skarżącego - T. T. z dnia 22 maja 2013 r. nie zezwolił na wyłączenie gruntów rolnych z produkcji rolniczej dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego w miejscowości K. na działce oznaczonej nr geodezyjnym 567/4, w gminie O..
W motywach rozstrzygnięcia organ wskazał, że dołączona do wniosku o wydanie zezwolenia na wyłączenie gruntów rolnych z produkcji rolniczej decyzja Wójta Gminy O. z dnia [...] r. znak: [...] nie została uzgodniona ze Starostą T. na podstawie art. 53 ust. 4 pkt 6 w zw. z art. 60 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W ocenie organu I instancji uniemożliwia to organowi rozpatrzenie wniosku strony o wyłączenie gruntów rolnych z produkcji rolniczej (brak zgód na przeznaczenie gruntów rolnych klasy III na inne cele).
Skarżący odwołał się od przedmiotowej decyzji wnosząc o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
Skarżący podniósł w nim, że niedopuszczalnym jest kwestionowanie przez Starostę T., wiążącej go w niniejszym postępowaniu, ostatecznej decyzji o ustaleniu warunków zabudowy. Skarżący stwierdził, że w chwili złożenia wniosku nie istniał wymóg uzyskania zgody na przeznaczenie gruntów rolnych klasy III na inne cele.
Ponadto wskazał na sprzeczność w rozumowaniu organu I instancji, który z jednej strony stwierdza, że nie ma możliwości rozpatrzenia wniosku o wyłączenie gruntów rolnych z produkcji rolniczej, a z drugiej strony orzeka o braku zezwolenia na wyłącznie tych gruntów. Wskazał, że organ winien sprawę umorzyć.
Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T.(SKO), działając na podstawie art. 11 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że rozstrzygnięcie organu I instancji jest zasadne, jednakże nie podziela on argumentacji podniesionej w jego uzasadnieniu.
Organ wyjaśnił, że na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych wyłączenie z produkcji użytków rolnych wytworzonych z gleb pochodzenia mineralnego i organicznego, zaliczonych do klas I, II, III, IIIa, Illb, oraz użytków rolnych klas IV, IVa, IVb, V i VI wytworzonych z gleb pochodzenia organicznego, a także gruntów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2-10, oraz gruntów leśnych, przeznaczonych na cele nierolnicze i nieleśne - może nastąpić po wydaniu decyzji zezwalających na takie wyłączenie.
Ponadto, zgodnie z definicją ustawową, "wyłączenie gruntów z produkcji" oznacza rozpoczęcie innego niż rolnicze lub leśne użytkowanie gruntów; nie uważa się za wyłączenie z produkcji gruntów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3, jeżeli przerwa w rolniczym użytkowaniu tych obiektów jest spowodowana zmianą kierunków produkcji rolniczej i trwa nie dłużej niż 5 lat (art. 4 pkt 11). Natomiast "przeznaczenie gruntów na cele nierolnicze lub nieleśne" to ustalenie innego niż rolniczy lub leśny sposobu użytkowania gruntów rolnych oraz innego niż leśny sposobu użytkowania gruntów leśnych (art. 4 pkt 6).