Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Saniewski Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) sędzia WSA Joanna Brzezińska Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Kloska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2017 r. sprawy ze skargi L. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza B. z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...].
II SA/Bd1392/16
Uzasadnienie
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T, po rozpoznaniu odwołania L. M., utrzymało w mocy decyzję Burmistrza [...] z dnia [...]., nr [...], odmawiającą wnioskodawczyni przyznania prawa do świadczenia wychowawczego na syna D. M..
Organy obu instancji powołały się na przepis art.1 ust. 2 pkt 2, art. 2 pkt 1,4,13, 14, 16, 19, 20, art.4, art.5 ust. 3, art. 13, art. 21 i art. 49 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2016r., poz. 195) oraz rozporządzenie Ministra Rodziny Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 lutego 2016r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia wychowawcze (Dz.U. z 2016r. poz. 214) i zgodnie wskazały, że skarżąca nie spełnia wymogów formalno-prawnych do przyznania wnioskowanego świadczenia, bowiem jest obywatelką Federacji Rosyjskiej (a zatem a nie państwa członkowskiego Unii Europejskiej), a przedstawiona przez nią karta pobytu nie posiada adnotacji "dostęp do rynku pracy".
Na powyższą decyzję skarżąca złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy wnosząc o jej uchylenie i domagając się przyznania przedmiotowego świadczenia, jako że w Polsce przebywa i pracuje od wielu lat i spełniła wymogi ustawowe do przyznania jej wnioskowanej pomocy. Skarżąca wskazała, że w dacie wydania jej karty pobytu nie wpisywano adnotacji
" dostęp do rynku pracy".
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna.
Stosownie do treści art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1647), sąd administracyjny sprawuje w zakresie swojej właściwości kontrolę pod względem zgodności z prawem w oparciu o przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Z powyższego wynika, że w przypadku gdy sąd stwierdzi, bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, albo stwierdza ich nieważność bądź też stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa. Wskazana regulacja nie pozostawia wątpliwości co do tego, że zaskarżona decyzja lub postanowienie mogą ulec uchyleniu wtedy, gdy organom administracji publicznej można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy.
Biorąc pod uwagę tak zakreśloną kognicję sądu administracyjnego należy stwierdzić, że rozpoznające sprawę organy rozstrzygnięcia swe wydały sprzecznie z przepisami prawa materialnego, które legły u podstaw wydania zarówno zaskarżonej jak i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.