2 lutego 2011r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Saniewski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Renata Owczarzak Sędzia WSA Jarosław Wichrowski Protokolant Jakub Jagodziński po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 2 lutego 2011r. sprawy ze skargi A.C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2010r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego za miesiąc luty oddala skargę.
Decyzją z dnia [...], [...], działający z upoważnienia Wójta Gminy K. Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K., działając na podstawie art. 38 ust. 1, art. 11 ust. 2 i art. 106 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t. j.: Dz. U. z 2009 r., Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.; zwanej w skrócie "u.p.s."), po ponownym rozpatrzeniu wniosków skarżącego A. C. z dnia 15 lutego i 4 marca 2010 r. o przyznanie pomocy w postaci zasiłku okresowego, odmówił wnioskodawcy przyznania pomocy finansowej w postaci zasiłku okresowego.
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że w dniu 15 lutego i 4 marca 2010 r. skarżący złożył wnioski o przyznanie pomocy w postaci zasiłku okresowego. W wyniku ich rozpatrzenia decyzją z dnia [...] organ odmówił przyznania pomocy, jednakże w wyniku odwołania skarżącego Samorządowe Kolegium Odwoławcze (w skrócie "SKO" lub "Kolegium") w T. uchyliło ww. decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Po ponownym rozpatrzeniu wniosków o przyznanie pomocy w formie zasiłku okresowego i przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego Wójt stwierdził, że skarżący nie wykazuje chęci współpracy z pracownikiem socjalnym w wychodzeniu z trudnej sytuacji życiowej. Świadczy o tym postawa wnioskodawcy, który podczas wizyty pracowników socjalnych, mającej na celu zbadanie sytuacji życiowej rodziny, nie był zainteresowany złożeniem stosownych wyjaśnień, a jego zachowanie oraz roszczeniowa postawa spowodowały, iż nie można było uzyskać koniecznych informacji do opracowania planu pomocy wyjścia z trudnej sytuacji. Nie można było również ustalić ze skarżącym terminu dostarczenia orzeczenia o niepełnosprawności jego żony. Tymczasem, jak zauważył organ I instancji art. 4 u.p.s. wprowadza obowiązek współdziałania wnioskodawcy z pracownikami socjalnymi, zaś konsekwencją braku współdziałania z ośrodkiem pomocy społecznej w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej może być zgodnie z przepisem art. 11 ust. 2 u.p.s. odmowa przyznania świadczenia.
Odwołując się do SKO w T. skarżący stwierdził, iż podniesiony w zaskarżonej decyzji zarzut dotyczący braku współdziałania z pracownikami socjalnymi jest nieprawdziwy i nie poparty żadnymi dowodami. Wyjaśnił, iż nieprzedłożenie przez niego wniosku o ustalenie stopnia niepełnosprawności żony wiązało się z tym, iż w dalszym ciągu jest ona diagnozowana, a ponadto przeszła operację w szpitalu i ma zakaz wykonywania jakichkolwiek prac w okresie od 4 do 6 miesięcy. Odwołujący się wskazał, że organ I instancji nie wziął pod uwagę faktu zarejestrowania się przez niego w Powiatowym Urzędzie Pracy w W. w charakterze osoby poszukującej pracy, a ponadto nie uwzględnił zarówno tego, że jest osobą niepełnosprawną, jak również tego, że orzeczono o niepełnosprawności jego córki.
Decyzją z dnia [...], nr [...], SKO w T., na podstawie art. 4, art. 11 ust. 2, art. 38 ust. 1, art. 106 ust. 1, 3 i 4 u.p.s. oraz art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (zwanej w skrócie "k.p.a."), utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję Wójta z dnia [...].