Sprawa ze skargi na postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie przyznania uprawnień kombatanckich
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Wichrowski Sędziowie: Sędzia WSA Grzegorz Saniewski (spr.) Sędzia WSA Joanna Brzezińska Protokolant Agnieszka Zakrzewska-Wiśniewska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 maja 2013 r. sprawy ze skargi J. G. na postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie przyznania uprawnień kombatanckich 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] grudnia 2012 r. Nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane w całości.

Uzasadnienie strona 1/2

Wnioskiem z dnia 1 r. skarżący J. G. wniósł o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Kierownika Urzędu do Spraw [...] (zwanego dalej w skrócie "Kierownikiem[...]") z dnia [...] r. nr[...], odmawiająca skarżącemu przyznania uprawnień kombatanckich. Wnioskodawca jako przesłankę wznowienia wskazał wyjście na jaw istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy nowych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, a nieznanych organowi, który wydał decyzję (art. 145 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego; Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071, ze zm., zwanej w skrócie "k.p.a.") w postaci zeznań świadka J. W., który potwierdza, że wraz ze skarżącym przebywał w obozie w Łodzi.

Postanowieniem z dnia [...] Kierownik [...], na podstawie art. 145 § 1 pkt 5, art. 148 § 1 i art. 150 § 1 k.p.a., po rozpoznaniu wniosku skarżącego J. G., odmówił wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją z dnia [...].

Organ wskazał, że decyzją z dnia [...] r. została utrzymana decyzja Kierownika [...] z dnia [...] r. odmawiająca przyznania skarżącemu uprawnień kombatanckich. Skarga na decyzję z dnia 16 kwietnia 2010 r. została oddalona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy.

Skarżący składał wnioski o wznowienie postępowania w lutym 2011 r., 27 marca 2012 r. i 18 maja 2012 r. W wyniku postępowania z wniosku z lutego 2011 r. organ odmówił uchylenia decyzji ostatecznej odmawiającej przyznania uprawnień kombatanckich. Natomiast odnośnie pozostałych wniosków organ odmówił wznowienia postępowania.

W dniu 26 października 2012 r. skarżący ponownie złożył wniosek o wznowienie postępowania.

Organ podniósł, że stosownie do art. 148 ust. 1 k.p.a. w przypadku powołania się na okoliczność nowych dowodów, podanie o wznowienie postępowania wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia w którym strona dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia. Tymczasem z przesłuchania świadka J. W. wynika, że utrzymuje on kontakt ze skarżącym od dziesięciu lat, nie licząc czasu, kiedy byli dziećmi. W przypadku zatem blisko dziesięcioletniej znajomości, czyli datującej się jeszcze sprzed wydania pierwszej decyzji w sprawie, nie jest możliwe, że został zachowany termin miesięczny z art. 148 § 1 k.p.a.

W wyniku rozpatrzenia zażalenia skarżącego Kierownik [...] postanowieniem z dnia [...] r. utrzymał w mocy swoje postanowienie z dnia [...] r., podtrzymując swoje stanowisko, że w przypadku dziesięcioletniej znajomości mało prawdopodobne jest, by skarżący o podanych przez siebie okolicznościach, tj. o wspólnym ze świadkiem pobycie w obozie nie mógł dowiedzieć się w czasie przed upływem jednego miesiąca od dnia złożenia wniosku o wznowienie postępowania.

W skardze do sądu administracyjnego J. G. wniósł o uchylenie postanowienia organu z dnia [...]r., zobowiązanie go do merytorycznego rozpatrzenia sprawy i uznania okresu pobytu w obozie w [...] do uprawnień kombatanckich. Skarżący wniósł także o zobowiązanie organu do uznania zeznań świadków za wiarygodne. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że w sprawie wskazał na świadków, którzy potwierdzają jego pobyt w obozie w [...].

Strona 1/2